۳۰.فروردین.۱۴۰۳ ایران وایر
شماری از «نواندیشان دینی» ساکن در داخل و خارج از ایران در بیانیه‌ای، بازگشت گشت ارشاد برای برخورد با زنان و دختران مخالف حجاب اجباری در خیابان‌های ایران را محکوم کرده و نوشته‌اند: دوران «یا روسری یا توسری» برای همیشه سپری شده و بازگشت‌ناپذیراست. نام محمدجواد اکبرین، حسن یوسفی اشکوری، عبدالعلی بازرگان، سروش دبّاغ، رضا علیجانی، داریوش محمدپور و یاسر میردامادی بعنوان امضاکنندگان این بیانیه دیده می‌شود. این بیانیه که نسخه کامل آن در وب‌سایت ایران‌امروز در دسترس قرار گرفته به «ابربحران‌های بی‌سابقه‌ی داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی» که جمهوری اسلامی با آن دست به گریبان است اشاره کرده و با تاکید بر اینکه امروز « سایه‌ی جنگ از هر وقت دیگری به ایران نزدیک‌تر است»، آورده است: «این برخوردهای خیابانی تصویری عریان از درنده‌خویی حکومت نسبت به نیمی از جامعه‌ی بالنده ایران را نشان می‌دهد.» نویسندگان این بیانیه همچنین تاکید کرده‌اند که این واقعیت «به خوبی نشان می‌دهد که این نظام همانا زنان ایرانی را بیش‌تر و پیش‌تر از دشمنان شمشیرآخته مسلح خارجی‌اش مخالف خود می‌داند و از این شیوه رسوای زمامداری، که شوربختانه ریشه‌های عمیق دوانده، چیزی جز خسارت و ندامت نخواهد رویید.» نیروی انتظامی جمهوری اسلامی در بیانیه‌ای اعلام کرد که از روز شنبه ۲۵ فروردین ۱۴۰۳ با اجرای طرحی به نام «نور» در خیابان‌های ایران با افرادی که آن‌ها را «بدحجاب» و «بی‌حجاب» و هنجارشکن نامیده بود برخورد خواهد کرد. طی روزهای گذشته گزارش‌های متعددی از خشونت عریان نیروهای انتظامی و پلیس امنیت اخلاقی علیه زنانی که به حجاب اجباری تن نمی‌دهند منتشر شده است. برخی شهروندان با هشتگ جنگ علیه زنان از شیوه‌های نوین سرکوب زنان همچون ضربه زدن با شوکر، انداختن پتو برای جلوگیری از سر و صدا و کتک زدن و به زور دستگیر کردن زنان روایت کرده‌اند. شدت عمل این ضابطان قضایی در این طرح به گونه‌ای بوده که حتی اعتراض برخی از نیروهای هوادار جمهوری اسلامی را برانگیخته است که آن را در تضاد با لزوم «همبستگی داخلی» در میانه درگیری با اسرائیل دانسته‌اند. نواندیشان دینی در بیانیه خود بر این نکته که در برخوردهای خیابانی اخیر «بی‌شک با اشاره و تصویب عالی‌ترین سطوح نظام صورت پذیرفته» تاکید کرده و نوشته‌اند دوران «یا روسری یا توسری» برای همیشه سپری شده و بازگشت‌ناپذیراست. به گفته آن‌ها، «نافرمانی مدنی زنان در برابر حجاب اجباری در بسیاری از شهرهای کشور گسترده‌تر از آن است که آن را بتوان با گسیل عده‌ای سیاهپوش، پر سر و صدا و خشن در معدود نقاط و میادین شهرها مهار کرد.» مخاطب نویسندگان این بیانیه بصورت مستقیم «حاکمان جمهوری اسلامی» هستند و به آن‌ها هشدار داده شده که «از جنگیدن تن‌به‌تن با زنان ایرانی پرهیز کنند و تنوع طرز فکرها و گونه‌گونی سبک زیست‌ها را به رسمیت بشناسند که این کاری است به صلاح کشور، ملت، دین و اخلاق.»
