آقای غلامعلی اخلاقی 14 فروردین 93
سال تازه را به مردم عزيز، تمامی آزاديخواهان، زندانيان سياسی و خانواده آنها، فعالين حقوق بشر، سازمان‌ها و نهادهای مدافع حقوق بشر و تمامی مبارزين راه آزادی تبريک می‌گويم. لازم است که از تمامی کسانی که در سال گذشته در امر اطلاع‌رسانی و پوشش خبری زندانيان سياسی و خانواده آنها تلاش کردند، مراتب تشکر و سپاسگزاری خودم و مادران زندانيان سياسی را اعلام نمايم.
من يک مادرم، و هيچ مادری را نمی‌توان از ديدن فرزند دلبندش محروم کرد؛ هرگز به دوری فرزندم عادت نخواهم کرد. پنج سال لحظه‌شماری کرده‌ام تا زانيارم را ببينم. پسرم را آزاد به دنيا آورده‌ام و می‌خواهم آزاد باشد.
بارها گفته‌ايم که حکم زانيار و لقمان، ناعادلانه بوده و جز يک توطئه ضد بشری نمی‌توان اسم ديگری بر آن نهاد. حکم اعدام فرزندانم تنها بر پايه کينه‌توزی و انتقام‌کشی رژيم اسلامی از خانواده ما بوده و در طول پنج سال گذشته، بارها اين را گفته‌ايم که اتهامات زانيار و لقمان هيچ پايه و اساسی نداشته و برای اثبات بی‌گناهی آنها، شاهدان عينی هم شهادت داده‌اند؛ اما هرگز در بررسی پرونده در نظر گرفته نشده است. من و پدر زانيار ثانيه‌شماری می‌کنيم که امام جمعه مريوان، سنت اسلامی را که ادعا می‌کند به جا بياورد و حقيقت را بگويد. زانيار ما بی‌گناه است و تا جان در بدن داريم از او دفاع می‌کنيم. لقمان همچون فرزند من است و احساس مادرانه‌‌ام را نمی‌توانم از او دريغ کنم؛ زانيار و لقمان فرزندان کردستانند.
مادران شيرمردان محبوس در زندان‌های رژيم ضد انسانی، از حق مادری‌شان کوتاه نخواهند آمد. فرزند ما چه بر سر دار رود و چه در کنار ما و در کنار خانواده باشد؛ باز هم آينده را آنها خواهند ساخت؛ آينده‌ی روشنی که لبريز از آزادی و عدالت و انسانيت است.
فرزندان ما کسی را نکشته‌اند و جانی را نخواهند ستاند، تربيت فرزندان ما از خورد و خوراکشان مهم‌تر بوده و بهترين آموزه‌های بشری را که همانا آزاديخواهی و انجام فعاليت‌های صالحانه و خيرخواهانه است، آموخته‌اند.
مادران زندانيان سياسی در ايران بهتر از هرکسی می‌دانند که فرزندان آنها جرمی را مرتکب نشده‌اند و تنها به دليل ابراز عقيده و فکرشان، سال‌های طولانی حبس را تحمل می‌کنند. مگر نه اينکه ما فرزندانمان را با خون و دل بزرگ کرده‌ايم! هيچ مادری فرزندش را برای ارتکاب جرم و جنايت بار نمی‌آورد؛ فرزندان ما تنها به جرم آزادانديشی و آزاديخواهی در زندان‌های رژيم ايران، در زير شکنجه و در شرايط غير انسانی هستند.
من مادر زانيار مرادی هستم، فرزند من جانی را نستانده و هرچه زودتر بايد از زندان آزاد شود. از جامعه جهانی، مردم ايران، تمامی فعالان حقوق بشری، نهادها و سازمان‌های حقوق بشری درخواست می‌کنم، صدای مادران زندانيان سياسی باشند و هرچه در توان دارند بگذارند تا فرزندان ما اعدام نشوند.
آمينه قادری
سه‌شنبه ۱۲ فروردين‌ماه ۱۳۹۳ – اول آوريل ۲۰۱۴
