VOAPNN
هم‌زمان با بازداشت گسترده معترضان، آتنا دائمی، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی پیشین، در رشته توییتی با استناد به روایت‌های شخصی، از «وضعیت نامناسب» بازداشتگاه ۲۰۹ زندان اوین خبر داد.
آتنا دائمی روز شنبه ۱۲ آذر در رشته توییتی اعلام کرد که چند زن زندانی پس از آزادی از بازداشتگاه ۲۰۹ اوین که در اختیار وزارت اطلاعات است، از بیماری زندانیان به دلیل آلودگی محیط زندان، هراس زندانیان از شیوع «شپش» و همچنین تنبیه آنها از طریق اجازه ندادن برای استفاده از دستشویی خبر داده‌اند.
او در این روایت، نوشت که «سرویس بهداشتی بسیار کثیف و آلوده است» و «به زندانیان مواد شوینده برای نظافت نمی‌دهند.»
به گفته خانم دائمی، «اکثر زندانیان به بیماری‌های عفونی و قارچ مبتلا شده‌اند» و همچنین «هراس» از شیوع «شپش در بین زندانیان» ایجاد شده است.
بنا بر این گزارش، زندانیان این بند تنها دو بار در هفته و آن هم به مدت «۱۰ دقیقه» اجازه دارند از هواخوری استفاده کنند و اگر در ساعت هواخوری در بازجویی باشند، همان فرصت کوتاه استفاده ز نور و هوای آزاد را از دست می‌دهند.
شاهدان عینی به این فعال حقوق بشر اطلاع داده‌اند که «به دلیل جمعیت زیاد بازداشتی‌ها، نوبت حمام را کم» کرده‌اند «و زندانیان فقط دو بار در هفته» اجازه استفاده از حمام دارند و این مسئله موجب «ریزش موی شدید، شوره سر و هراس از شپش در بین زندانیان» شده است.
همچنین گزارش شده شده است که «جمعیت سلول‌ها بسیار زیاد» است و «سلول‌ها تهویه ندارند.» در یک سلول با متراژ «۱۰ متر» هفت، هشت زندانی نگهداری می‌شوند و «فضا برای راه رفتن در سلول یا حتی دراز کردن پا وجود ندارد» و «در صورت بیماری یک نفر کل بازداشتی‌های سلول در معرض ابتلا به آن بیماری قرار می‌گیرند.»
خانم دائمی به نقل از شاهدان نوشته است: «در زندان‌های ایران کادر بهداری با دست‌های بدون دستکش و آلوده، قرص‌های زندانیان را از بسته‌بندی خارج می‌کنند و در ظرف‌های پلاستیکی غیربهداشتی قرار داده و زندانی را مجبور می‌کنند که در مقابل مأمور قرص را ببلعد و دهان او را چک می‌کنند.»
او تأکید کرده است که پیش از این نیز بارها «مسمومیت و جابه‌جایی داروهای زندانیان» اعتراض آنها را در پی داشته و «در گزارشی که از این بازداشتگاه به دستم رسیده نیز قید شده که قرص‌های زندانیان را عوض می‌کردند.»
این فعال حقوق بشر با اشاره به نشاندن زندانیان با صورت‌های زخمی در مقابل دوربین برای اعتراف اجباری و آزاد کردن آنها با «آثار شکنجه»، گفته است: «همه ما نگران وضعیت زندانیان هستیم» اما باید بدانیم تنها راه نجات آنها در خیابان، اعتصاب و سرنگونی جمهوری اسلامی است.»
