ارسال کننده : آقای غلامرضا اخلاقی 11دی
جرس: در پی یورش و تخریب و دستبرد به منزل نسرین ستوده، این وکیل حقوق بشری و زندانی سابق، طی نامه ای به رییس قوه قضاییه،خواستار پیگری این پرونده شد و همزمان تصریح کرد که ” سرقت مذکور را به کسانی نسبت دهم که اینجانب را مخالف خود می دانند.”
به گزارش شبکه های اجتماعی، هفته پیش در غیاب نسرین ستوده و خانواده اش، فرد یا افرادی ناشناس به منزلشان یورش برده و با برهم زدن و تخریب اشیا و اثاثیه خانه، “تقریبا همه چیز را با خود برده اند.”
گفتنی است؛ این رخداد پس آن رخداد که در پی دیدار هیات پارلمانی اتحادیه اروپا با نسرین ستوده و جعفر پناهی، حملات گسترده ای از سوی رسانه ها و مقامات حکومتی به این دو فعال مدنی و حامی جنبش سبز و زندانی حوادث بعد از انتخابات صورت گرفت.
متن نامه خانم ستوده به صادق لاریجانی، رئیس دستگاه قضایی به شرح زیر است:
ریاست محترم قوه قضاییه
بدینوسیله به اطلاع می رساند, منزلم درتاریخ 6/10/92 مورد دستبرد عده ای سارق قرار گرفت وکلیه ی طلا های موجود در منزل و از جمله طلاهای امانتی مورد سرقت قرار گرفت. قصد آن ندارم سرقت مذکور را به نیروهای امنیتی نسبت دهم , اما حجم حملات و هجوم لفظی که طی هفته های اخیر علیه من وخانواده ام صورت گرفته است , این حق را به من می دهد که سرقت مذکور را به کسانی نسبت دهم که اینجانب را ” مخالف” خود می دانند.
معهذا صرفنظر از اینکه چه کسی یا کسانی مبادرت به چنین کاری کرده اند , از شما به عنوان شخصی که ریاست قوه قضاییه را به عهده دارید , می خواهم که نسبت به شناسایی وتعقیب و جبران خسارات وارده اقدام نمایید.
بدیهی است حفظ امنیت جانی و مالی من وخانواده ام به عهده حکومت ایران می باشد. اینجانب با اعلام این مطلب خاطر نشان می سازم که مسئولیت هر گونه اقدامی علیه خود و خانواده ام متوجه آن قوه به عنوان قوه ای است که باید حافظ جان و مال شهروندان صرفنظر از اعتقادات, رنگ, نژاد, قوم, مذهب و جنسیت باشد.
هر چند سالیان طولانی است دگر اندیشان مورد تضییقات مالی قرار می گیرند تا جایی که از امرار معاش محروم می شوند, و این تهدید مداوم باز جویان است , اما دوست دارم به شما بگویم : با وضعیت مالی خوب یا بد , با جایزه یا بی جایزه, با پروانه یا بی پروانه, با همان بضاعت اندک خویش برای استقرار عدالت تلاش خواهم کرد. شاید گوشه ای از این عدالت به شما و فرزندان تان نیز برسد. در این خصوص البته به فرزندان تان بیش از شما می اندیشم و برای آنها آرزوی زندگی بهتر و صلح وآرامش بیشتر می کنم. همان طور که این آرزوهای بزرگ را برای فرزندان خود می نمایم.
شاید با آرزوهای ما, فرزندان مان زندگی بهتر و صلح وآرامش بیشتری را تجربه کنند.
شاید بتوانیم از آنان بیاموزیم چگونه با صبر و بردباری زندگی آرام تری را در کنار یکدیگر تجربه کنیم.
