طی ۱۰سال گذشته شاهد افزایش چشمگیر جمعیت زنان سرپرست خانوار بودیم. با رسیدن جمعیت این زنان به دست کم ۴ میلیون نفر، بیش از ۱۵ میلیون نفر تحت سرپرستی این زنان هستند.
رژیم همواره با اسم آوردن از طرح هایی با عناوین طولانی مانند طرح توانمند سازی زنان سرپرست خانوار سعی دارد خود را حامی این زنان محروم نشان دهد. اما شرایط نامناسب زندگی و سفره های خالی زنان سرپرست خانوار آشکار ترین نشانه از ناکارآمدی سیاست های رژیم در این خصوص بوده است.
در بیلان کار همه دولت ها بسیار مصوبه، بخشنامه و ابلاغیه در این مورد دیده شده اما به چشم می توان دید همه این مصوبات فقط در حد کاغذ باقی مانده است. در دولت روحانی، معاون امور زنان و خانواده، معصومه ابتکار، با استفاده از واژه دهان پرکن توانمند سازی زنان سرپرست خانوار اساساً هیچ کاری برای این زنان انجام نداده است.
این در حالی است که بزرگترین کارفرمایان در ایران خامنه ای و سپاه پاسداران هستند و «ثروت کلیه نهادهای اقتصادی بیت خامنه ای، معادل هزار میلیارد دلار می شود.» (روزنامه حکومتی مستقل -۱۲ خرداد ۱۳۹۹) در نیمه اول سال ۹۹، «۶۰۰هزار میلیارد تومان رانت به جیب فولادی ها، پتروشیمی ها و صاحبان معادن رفته» (روزنامه حکومتی رسالت – ۲۴ مهر ۱۳۹۹) از سوی دیگر حدود ۹۸۰۰واحد تولیدی تعطیل شده است. (روزنامه حکومتی شرق – ۲۴ فروردین ۱۴۰۰)
حبابی فریبنده به نام طرح توانمند سازی زنان سرپرست خانوار
رئیس انجمن مددکاری، موسوی چلک در مورد طرح توانمند سازی گفت حمایتی مبتنی بر «توانمند سازی» از این زنان صورت نگرفته است. وی این طرح را بی محتوا خواند که از توانمند سازی و وجود زمینه اشتغال و استقلال برای این قشر محروم خبری نیست. جعفر بای یک آسیب شناس، این طرح را «حبابی فریبنده» نامید. وی همچنین اذعان کرد که هیچ وقت «نگاه بنیادی و زیرساختی در این حوزه» وجود نداشته است. (روزنامه حکومتی جام جم -۲۱ فروردین ۱۴۰۰)
چلک اظهار داشت: «با ادامه این روند دولت ها خیل عظیمی از جمعیت زنان سرپرست خانوار را همیشه به دنبال خود خواهند داشت. این روند با سخت تر شدن معیشت و فراگیری کرونا بیشتر از گذشته هم خواهد بود.»
تنها کاری که از سوی دولت انجام گرفته پرداخت مستمری آن هم تنها به بخش بسیار کوچکی از این زنان است. جالب این که این مستمری هم که بنا بر قانون پرداخت می شود همواره پایین تر از رقمی است که باید باشد. (روزنامه حکومتی جام جم -۲۱ فروردین ۱۴۰۰)
رژیم فاسد ملایان برای چپاول بیشتر و تأمین سود حداکثر برای دستگاه های حاکم حتی قوانین خودش در مورد حداقل دستمزد را زیر پا می گذارد. «سال گذشته هنگام بررسی میزان حداقل دستمزد برای سال ۹۹، «سبد معیشت کارگران ۴میلیون و ۹۴۰هزار تومان تعیین شد که قطعاً هزینه های زندگی بالاتر از اینها بود.» (خبرگزاری حکومتی تسنیم – ۸ دی ۹۹)
اما حداقل دستمزد یک میلیون و ۸۳۵هزار و ۴۲۶تومان یعنی حدود یک سوم همان سبد معیشتی ناقص تعیین شد. (محمد شریعتمدار وزیر کار دولت روحانی – ۲۱ فروردین ۹۹)
دستمزد زنان کارگر همواره بسیار پایین تر از مردان بوده و در این مورد نیز با ستم مضاعف سیستماتیک روبه رو هستند.
این در حالی است که خط فقر برای یک خانوار ۴نفره، ۱۰میلیون تومان می باشد.
تعریف حاکمیت آخوندها از حمایت، معطوف به همین پرداخت مستمری بوده است. برای یک خانواده تک نفره ۲۰۰هزار تومان و برای خانواده بالاتر از ۴نفره کمی بیش از ۶۰۰هزار تومان! این همه کاری است که طی چند دهه اخیر برای زنان سرپرست خانوار انجام شده است!!
در سال ۱۴۰۰ یکی از تبعیضاتی که به دلیل زن بودن بر زنان سرپرست خانوار تحمیل می شود عدم پرداخت حق عایله و فرزندان است. ۶۰۰هزار تومان حق عایله و فرزند است که همین رقم ناچیز را هم به زنان نمی دهند. در حالی که در زمان اشتغال هم زنان و هم مردان به یک میزان حق بیمه پرداخت کرده بودند.
یک زن که از کارگران بازنشسته و نان آور خانواده است در مورد سفره های خالی زنان سرپرست خانوار و حقوق دریافتی خود گفت: من یک خانم بازنشسته هستم که با ۲۰ سال سابقه کار در سن ۴۲ سالگی در سال ۹۸ بازنشسته شده بودم. در خوش بینانه ترین حالت این مستمری جوابگوی مخارج ۱۰روز من و خانواده ام است یا فقط هزینه اجاره خانه را بدهم. شوهر این خانم بیکار و ورشکسته شده و حتی توان پرداخت حق بیمه اختیاری اش را هم ندارد چه رسد به مخارج خانه و اجاره خانه!
نمونه ای دردناک از وضعیت ۴میلیون سرپرست خانوار
یک نمونه از جمعیت ۴میلیونی زنان سرپرست خانوار بیانگر وضعیت دردناک زندگی و سفره های خالی زنان سرپرست خانوار ایرانی است.
این زن سرپرست خانوار وضعیت خود را این طور بیان کرد: «من یک زن سرپرست خانوار هستم. نه صاحب خانه و نه صاحب مغازه. اجاره ام را نبخشیدند و تازه آن را زیاد هم کردند. با اینکه کد ملی خود را فرستادم نه وام یک میلیون تومانی و نه سبد کالا بهم تعلق گرفت! فقط اعلام می کنند که «ما از اقشار ضعیف جامعه دفاع می کنیم و کمک می کنیم» شما یارانه معیشتی و وام های یک میلیونی را برای صاحبخانه من که هم سه واحد خانه دارد و مغازه دارد و وضعیت مالی آن بسیار خوب است واریز کردید ولی به من که یک متر جا از خودم هم ندارم و سرپرست خانوار هستم ندادید؟!» (روزنامه حکومتی آفتاب – ۱۹ فروردین ۱۴۰۰)
