ارسال کننده: خانم فاطمه تابع بردبار20آذر
مادر سهراب اعرابی برگزاری دادگاه و معرفی قاتلان جانباختگان را حق خانواده ها میداند و میگوید: این حقی است که بیشتر قوه قضائیه مسئول پاسخگویی به آن است و باید جوابگوی ما باشد که چرا این اتفاقات افتاد و توسط چه کسانی. چه کسانی باعث شدند بچه ها و جوان های ما از بین بروند. این حق را باید برای ما قائل شوند و من هیچ وقت از حق خودم کوتاه نخواهم آمد. آن موقع دیگر ما خانواده ها تصمیم می گیریم؛ هر کسی براساس نظر خودش که بخواهد ببخشد یا قصاص کند یا اعدام کند یا هر چیزی که به خودش مربوط است. همانطور که آقای ماندلا هم گفته هر کسی باید خود تصمیم بگیرد. ما این حق رابرای خودمان قائل هستیم که خودمان تصمیم بگیریم.
من این حق را برای خودم قائل ام که ببخشم یا نبخشم. مسئولیت همه این اتفاقات با قوه قضائیه است و باید از حق مردم دفاع کند. عدالت را باید قوه قضائیه در مملکت برقرار کند. او می افزاید: معرفی قاتل بچه من و سایر بچه ها و تشکیل دادگاه خواسته اصلی من است. دادگاه باید علنی باشد و مردم در جریان قرار بگیرند. من قاتل بچه ام را خواهم بخشید اما این خواسته طبیعی ما است و من به عنوان یک مادر از این خواسته و حق طبیعی خودم دفاع میکنم. سئوال میکنم:در فضای جدید امیدی به معرفی قاتلان و برگزاری دادگاه دارید؟ میگوید: من فکر میکنم مجبورند به اینجا برسند. یعنی قدم به قدم باید برسیم. ما مردمی هستیم خواهان عدالت؛ ما چیزی فراتر از عدالت نخواسته ایم. مجبورند برسند. باید به این افق روشن عدالت برسیم. خانم فهیمی اخیرا به اتفاق سیمین بهبهانی، محمد ملکی، محمد نوری‌زاد، بابک احمدی، فریبرز رئیس‌دانا، علی‌رضا جباری و اسماعیل مفتی‌زاده، کارزاری را با عنوان کارزار لغو گام به گام اعدام به راه انداخته اند. از او که فرزندش در جریان اعتراضات ۸۸ با گلوله نظامیان کشته شده در این زمینه سئوال میکنم. می گوید: در رابطه با کارزار اعدام، من فکر میکنم با کشتن هیچ وقت چیزی حل نمی شود. با خشونت هیچ مشکلی حل نمی شود و جامعه باید به این سمت برود و دریابد که خشونت حلال مشکلات نیست. راهی که سهراب انتخاب کرده بود راه ضد خشونت بود. بچه من طرفدار صلح بود، من هم طرفدار صلح هستم و اعدام برای من اصلا قابل قبول نیست. من حتی اعدام دشمن ام را هم نمی توانم بپذیرم. من قاتل بچه ام را می بخشم اما خواسته هایم نیز سر جای خود است. از خواسته هایم نمی گذرم. مادر سهراب اعرابی می افزاید: در این چهار سال سعی کردم از راه مدارا و راهی که خشونت نباشد این مساله را دنبال و پی گیری کنم. دوست دارم راهی را که ماندلا در پیش گرفت پیش بگیریم. این اما حق ما خانواده ها، حق ما به عنوان مادر یا پدر یا اعضای خانواده هاست که بدانیم چرا اینکار را کردند. چرا بچه های ما را کشتند. اتفاق عظیمی در مملکت افتاد و بچه های ما کاملا مسالمت آمیز راهپیمایی کردند اسلحه نداشتند و به صورت صلح و مسالمت آمیز به خیابان رفتند اما کشته شدند. ما باید یاد بگیریم که از…
http://www.balatarin.com/permlink/2013/12/10/345937
