زندان قرچک ورامین (ندامتگاه شهرری)، جایی است که شاید اهالی دربندش بیشتر از بقیه انسان ها، قدر نور و آزادی را می‌دانند و همه در جستجوی گمشده‌ای به نام زندگی هستند.
زندان قرچک دارای ۱۲ بند و محل نگهداری حدود هزار زندانی زن با اتهامات مختلف است. متهمان و زندانیان سیاسی نیز بدون رعایت اصل تفکیک جرایم به منظور فشار بیشتر به این زندان منتقل می‌شوند. در این زندان کودکان کمتر از دو سال نیز در کنار مادرانشان حضور دارند. روزانه حدود ۱۰ الی ۱۵ نفر به زندان زنان وارد می شوند. زندان زنان شهر ری در بیابان‌های حوالی شرق تهران واقع شده که موقعیت جغرافیایی این زندان، شرایط را عملاً برای ملاقات خانواده‌های زندانیان با آن‌ها دشوار می‌سازد. نبود امکانات اولیه رفاهی، مشکل سیستم فاضلاب زندان، آب شور و قطعی مداوم آب شیرین در فصل گرما، کمبود امکانات پزشکی و بهداشتی به ویژه پس از شیوع ویروس کرونا، عدم اعزام‌های پزشکی و تراکم بالای زندانیان موجب بروز مشکلات عدیده برای آنان شده است. همچنین کیفیت بسیار بد غذای زندان و شیوع و توزیع مواد مخدر مشکلات را دوچندان کرده است. با این حال رسانه های داخلی با انتشار تصاویر و مطالبی که آنچنان تطبیقی با یک روز عادی در این زندان ندارد، سعی در مرفه نشان دادن وضعیت فضای مذکور را دارند.
در ادامه گزارش تصویری که خبرگزاری دانشجو از بخشی از زندان قرچک ورامین منتشر کرده است را می بینید:
