جان زنان زندانی سیاسی در زندان مخوف قرچک ورامین به شدت در خطر است، علاوه بر وضعیت خطرناک بهداشتی، امنیت جانی آنها نیز بخاطر عدم رعایت تفکیک جرائم تهدید میشود.
بنا به اخبار رسیده به کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام، ۳۱مرداد۹۹، وضعیت در زندان زنان قرچک ورامین بسیار فاجعه بار و خطرناک شده است. برغم گرمای هوا، وضعیت بهداشت غیرقابل تحمل است؛
۴ روز است که فاضلات بند بالازده اما عوامل زندان هیچ اقدامی در جهت حل این مشکل نمی کنند بطوریکه بوی تعفن همه بندها را گرفته است. همین موضوع باعث ایجاد بیماریهای واگیردار و تنفسی میشود.
دراین زندان برغم ابتلای بسیاری از زندانیان به کرونا کمترین الزامات و مواد بهداشتی و شوینده از طرف زندان تامین نمی شود و زندانیان مجبور هستند با پول زیاد این مواد را خودشان تهیه کنند.
پزشکان زندان، زندانیان را به حال خود رها کرده اند و هر ۲ الی ۳ ماه یکبار به زندان سر میزنند و همان وقت هم هیچ کاری برای بیماران انجام نمی شود.
هزینه درمان بخصوص دندانپزشکی بقدری زیاد است که زنان و دختران جوانی که در این زندان به بند کشیده شده اند مجبور هستند بخاطر یک دندان درد، دندانشان را بکشند چرا که قادر به پرداخت چنین هزینه های کمرشکنی نیستند.
اخیرا و طی روزهای گذشته، عوامل زندان بدستور رئیس این زندان نفرات اجیر شده را وارد بند زندانیان سیاسی کرده و این نفرات دنبال بهانه برای ایجاد درگیری و ضرب و شتم زنان زندانی سیاسی هستند، به همین دلیل جان زندانیان سیاسی به شدت در خطر است و هرآن ممکن است فاجعه‌ای مانند آنچه برای علیرضا شیرمحمدعلی رخ داد تکرار شود.
عوامل زندان به هر نحو ممکن دنبال سربه نیست کردن زندانیان سیاسی هستند؛ یا از طریق بیماری و بخصوص کرونا و یا از طریق عوامل اجیرشده خودشان. به همین دلیل جان زنان زندانی سیاسی در جهنم مخوفی به اسم قرچک ورامین یا همان کهریزک دوم به شدت در خطر است و آنها هیچگونه امنیت جانی ندارند.
برخی زنان زندانی سیاسی در این زندان عبارتند از:
گلرخ ابراهیمی ایرایی، فروغ تقی پور، پرستو معینی، زهرا صفایی، زهره سرو، گیتا حر، سمیرا هادیان، رها احمدی، مرجان داوری، پریزاد حمیدی شفق، مژگان اسکندری، افسانه جعفری پناه، مریم علی شاهی و … همچنین زندانی سیاسی زنیب جلالیان در اردیبهشت ۹۹ به این زندان منتقل شده و در قرنطینه این زندان دچار بیماری کرونا شده بود. (وی در حال حاضر به زندان کرمان منتقل شده است) زندانی سیاسی سکینه پروانه نیز مدتها در این زندان بود و بخاطر وضعیت اسفناک این زندان چند بار دست به اعتصاب غذا زد.(وی در حال حاضر به زندان اوین منتقل شده است)
پیشتر نیز در گزارشی از وضعیت فاجعه بار در این زندان اشاره شده بود: « در زندان قرچک ورامین زندانیان را با توزیع گسترده «ترامادول» و «متادون» عمدا به اعتیاد میکشند و وضعیت بصورتی است که اکثر زنان زندانی مستمرا خواب آلود هستند و امکان هرگونه اعتراض از آنها گرفته شده است».
همچنین در تاریخ ۲۴خرداد۹۹ زندانی سیاسی زهرا صفایی در زندان قرچک ورامین از طرف چند زندانی اجیر شده وزارت اطلاعات مورد تهدید به حمله و قتل قرار گرفت.
در این زندان اصل طبقه‌بندی و تفکیک جرایم رعایت نمی‌شود و برخی اعضای خانواده زندانیان سیاسی، شرایط اسفناک آن را با بازداشتگاه کهریزک مقایسه و از آن به کهریزک دوم یاد کرده‌اند.
وضعیت در این زندان به حدی غیر قابل تحمل است که بسیاری زندانیان عادی در آن دست به خودکشی میزنند از جمله یک دختر جوان بنام منیره بهرامی حدودا سی ساله درتاریخ۳۰تیر۹۹ دراین زندان خودکشی کرد. او خود را در سرویس حمام و دستشویی این بازداشتگاه مخوف با شال به دارآویخت و جان باخت.
