علی جلالیان، پدر زینب جلالیان در گفت و گو با شبکه حقوق بشر کردستان از ادامه نگهداری این زندانی سیاسی کُرد در قرنطینه زندان قرچک ورامین خبر داد. وی همچنین اعلام کرد، هفته گذشته از طریق پیام کوتاه مطلع شده است که پرونده فرزندش به شعبه ۱۰۱ دادگاه جزایی تهران ارسال شده است، اما وی از دلیل تشکیل پرونده جدید و موضوع این دادگاه اظهار بی اطلاعی کرد.
آقای جلالیان وضعیت قرنطینه زندان قرچک را نامناسب و غیربهداشتی توصیف کرد و گفت، زینب در تماس‌های که با خانواده داشته از دلیل انتقال خود به این زندان اعلام بی‌اطلاعی کرده و مسئولین زندان نیز تاکنون پاسخی در این مورد نداده‌اند.
پدر این زندانی سیاسی با ابراز نگرانی شدید در خصوص انتقال زینب به زندان قرچک و ادامه نگهداری وی در قرنطینه زندان، خواستار پایان دادن به تحمیل شرایط سختی شد که بر فرزندش اعمال می‌شود.
زینب جلالیان در تاریخ چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ماه توسط نیروهای امنیتی از زندان خوی خارج شده بود و به گفته خانواده‌اش طی روزهای چهارشنبه و پنج‌شنبه با چشمبند و دستبند به زندان‌های ارومیه و کرمانشاه و اوین تهران منتقل شده است. گفته می‌شود نهایتا پس از خودداری این زندان‌ها از پذیرش او، ماموران امنیتی وی را به زندان قرچک ورامین تحویل داده‌اند. این زندانی سیاسی هم‌اکنون در بند قرنطینه این زندان نگهداری می‌شود.
زندان قرچک محل نگهداری حدود دو هزار زن زندانی است و قانون تفکیک جرائم در آن اجرا نمی‌شود. این زندان در عمل فاقد استانداردهای لازم برای نگهداری زندانیان است و تعداد بالای زندانیان که از ظرفیت واقعی زندان بیشتر است، مشکلات عدیده‌ای برای زندانیان فراهم می‌کند. طی سال‌های اخیر از این زندان که وضعیت بهداشتی و غذایی بسیار بدی دارد، به عنوان تبعیدگاه زندان سیاسی زن استفاده شده است.
زینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱ در روستای «دیم قشلاق» شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. او اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های جسمی و روحی شدید، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد و پس از آن زینب به زندان خوی در استان آذربایجان غربی انتقال یافت. وی طی این سال‌ها در زندان به بیماری‌های متعددی از جمله اختلال در بینایی، ناخنک چشم و برفک دهان مبتلا شده است.
کارگروه بازداشت‌های خودسرانه سازمان ملل در سال ۱۳۹۵ طی درخواستی رسمی از جمهوری اسلامی ایران خواست تا زینب جلالیان را فورا آزاد کند و تمامی اقدامات لازم برای جبران خسارات تحمیل شده بر او را بدون تاخیر و بر اساس ضوابط بین‌المللی انجام دهد. طی رای صادره از سوی این کارگروه بین‌المللی محروم کردن زینب جلالیان از آزادی، خودسرانه و برخلاف اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی ـ سیاسی توصیف شده است و ایران موظف است تا مسئولان نقض حقوق این فعال سیاسی کرد را تحت پیگرد قانونی قرار دهد.
