چرا تبعیض، حجاب اجباری و سرکوب!؟
با فرمان آیت الله خمینی، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ قانون لغو حمایت از خانواده و اجباری شدن حجاب اسلامی کلید خورد. زنان کارمند اجازه ورود بدون حجاب به محل کارشان را نداشتند. تعداد زیادی از زنان کارمند سر کار نرفتند و زنانی که کارمند وزارت امور خارجه بودند، بیرون وزارتخانه دست به تظاهرات زدند.
۸ مارس ۱۳۵۸ مصادف با روز جهانی زن حدود ۵ تا ۸ هزار زن در دانشگاه تهران تجمع کرده و شعار دادند.
اما این فرمان امام خمینی بصورت قانون مصوب درآمد و تا امروز که چهل سال از آن اعتراض می گذرد، همچنان دولت جمهوری اسلامی ایران برای اجرای این قانون تبعیض آمیز نه تنها پافشاری میکند بلکه پا را فراتر گذاشته است. بخصوص در چند سال هزینه های میلیاردی صرف تبلیغ و اعمال حجاب اجباری اسلامی درقالب گشت های ارشاد و نیروهای انتظامی و بسیجی های آتش به اختیار شده است.
چرا حجاب اجباری!؟
درسال گذشته سازمان عفو بین الملل اعلام کرد: حجاب اجباری ظالمانه، تحقیرآمیز و تبعیض آمیز است و مقامات ایران بایستی فورا این قانون را نقد کنند. زنانی که به طور مسالمت آمیز به این قوانین اعتراض میکنند، نباید مورد آزار و اذیت قضایی قرار گیرند و هر زنی که به دلیل اعتراض به حجاب اجباری و ادعای حق اولیه انسانی خود بازداشت شده باید فورا و بدون هیچ قید و شرط آزاد شود .
حجاب اجباری حقوق اساسی زنان را به انواع مختلف مورد نقض قرار میدهد و به همین دلیل پرداختن به آنها از سوی مراجع بین المللی اهمیت بسیاری دارد و این موضوع باید از طریق مراجغ مختلف سازمان ملل مورد پیگیری قرار بگیرد.
حجاب اجباری در ابتدا از این جهت تبعیض آمیز است که فقط برای زنان و یک نوع خاصی از پوشش را تعریف میکند و این ناقض اصل عدم تبعیض در قوانین بین المللی است و دیگر اینکه حجاب اجباری عملا حق آزادی بیان و حق آزادی عقیده و مذهب را نقض میکند، برای اینکه زنان باید آزادی داشته باشند که بر اساس عقیده و مذهب خودشان در مورد نوع پوشش خودشان تصمیم بگیرند و اعمال یک نوع پوشش خاص مذهبی و فرهنگی بر زنان نقض این حق است.
بعنوان مثال زنان زرتشتی، مسیحی و ارامنه و سایر باورمندان مذهبی دیگر که هر کدام پوشش مناسب و مخصوص به دین و فرهنگ خود دارند، همچون سایر زنان در ایران محکوم به حجاب اجباری هستند و حتی اغلب از حق تحصیل و اشتغال محروم شده اند و همچنین از حق بر خوردی برابر در سطح جامعه.نکته مهم دیگر اینجاست آن زنانی که در حال حاضر دست به اعتراض مسالمت آمیز درباره حجاب اجباری میزنند در بیشتر از سایر زنان در معرض خطر بازداشت و دستگیری قرار میگیرند و این خود نیز از سوی مسئولین قضایی دولت جمهوری اسلامی ایران با باز کردن پرونده جرم برای این زنان علاوه بر زندان و شکنجه و رفتارهای غیر انسانی و بیرحمانه باعث سوسابقه کاری و شغلی در جامعه برای آنان خواهد بود. و این برای قدرت نمائی بیشتر وکیلی که (نسرین ستوده) برای حق انتخاب پوشش معترض شده و از حقوق معترضین دفاع کرده دستگیر و با عناوین مختلف به سال ها زندان و حتی شلاق محکوم کرده است.در ایران اعمال حجاب اجباری همراه با رفتارهای خشونت آمیز که مصداق شکنجه و رفتار بیرحمانه و غیر انسانی و مغایر قوانین بین المللی، می باشد و این موضوع اهمیت پرداختن به قوانین مربوط به حجاب اجباری در ایران را در سازمان های حقوق بشری و فعالان حقوق زنان و همچنین سازمان عفو بین الملل دو چندان میکند. ما فعالان حقوق بشر در نمایندگی سوئیس با استناد به اعلامیه جهانی حقوق بشر حجاب و پوشش اجباری را نقض فاحش حقوق زنان و نوعی شکنجه قلمداد میکنیم و طبق ماده ۲: عدم تبعیض، ماده ۳: حق حیات برای همه، ماده ۵:شکنجه ممنوع و همچنین هدف پنجم سند ۲۰۳۰ یونسکو که به دستیابی به تساوی جنسیتی و توانمند سازی تمام زنان و دختران تاکید دارد ) خواستار آزادی بدون قید و شرط بازداشت شدگان و زندانیان عقیدتی و سیاسی و رفع هر گونه تبعیض و شکنجه علیه زنان در دولت جمهوری اسلامی ایران هستیم.
