جامعه در حال گذار و دخترانی که نمی دوند/ خشم و افسردگی نتیجه کم تحرکی دختران

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، چندی پیش حبیب الله مسعودی فرید، معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور از کاهش 11 درصدی سلامت دختران در کشور به دلیل کمبود فضا و تحرک خبر داد.

حقیقت آن است که در جامعه ما امکانات ورزشی برای دختران  به گستردگی امکانات ورزشی پسران نیست، از سوی دیگر جامعه نیز به رغم تمام تغییراتی که از سر گذرانده است همچنان در حوزه ورزش محدودیت هایی را برای دختران قائل بوده به نحوی که بسیاری از خانواده ها چندان به موضوع ورزش و تحرک دختران خود توجه نداشته و تربیت ورزشی را در اولویت های آموزشی دختران خود قرار نمی دهند. چنانکه ساعت ورزش در مدارس یکی از بی تحرک ترین ساعات درسی در مدارس دخترانه است و برای معلمان ورزش نیز این موضوع چندان مهم تلقی نمی شود، درباره عوارض کم تحرکی در دختران با دکتر فاطمه منفرد پویا، روانشناس سلامت گفت و گویی داشتیم.

فاطمه منفرد پویا  در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، دراینباره با بیان اینکه هرکدام از ما به صورت بالقوه ظرفیتی داریم که میزان عمر و سلامت مان را تعیین می کند، گفت: ما یک میانگین سنی یا امید به زندگی داریم که به سال های عمر اشاره دارد و موضوعی کمی است، اما آنچه امروزبرای سازمان جهانی بهداشت بسیار مهم است آن است مساله بهداشت است یعنی اگر چه طول عمر افزایش داشته، اما کیفیت زندگی کاهش داشته است، موضوعی که قابل بررسی در زن و مرد و در گروه های سنی مختلف است.

وی با تاکید براینکه عدم تحرک به حیات آسیب می رساند، ادامه داد: در موضوع دختران به صورت خاص کم تحرکی باعث ایجاد اختلالات هورمونی می شود، این اختلال چه پر استروژنی باشد چه کم استروژنی، هر دو آسیب رسان هستند به این نحو که  کمبود استروژن باعث پوکی استخوان و کاهش توان عضلات می شودو  پر استروژن بودن نیز می تواند اختلالات قاعدگی را برای دختران ایجاد کند.

خشم و افسردگی عوامل نتیجه کم تحرکی دختران

این روانشناس سلامت با بیان اینکه اختلالات هورمونی در دختران می تواند باعث خشم و افسردگی شود، اظهار کرد: از یک سو کم تحرکی باعث چاقی می شود و  از سوی دیگر چربی های بدن تنظیم کننده استروژن هستند، اما وقتی توده چربی مناسب نباشد، تولید استروژن را دچار مشکل می کند.

وی با تاکید براینکه دخترانی که دچار اختلالات هورمونی می شوند آثار فیزیولوژیک آن را حس می کنند، تصریح کرد: این موضوع  باعث  می شود که دختران به دنبال آسیب هایی که می بینند باعث اذیت و آزار اطرافیان شود یعنی در واقع کم تحرکی به جز آسیب های جسمی، آسیب های روانی و اجتماعی نیز به دنبال دارد.

 این استاد دانشگاه یادآور شد: دختران به دلیل کم تحرکی دچار بیماری هایی مانند دیابت و پرفشاری خون می شوند، همچنین  یکی دیگر از تبعات کم تحرکی بدشکلی عضلات و در نهایت ایجاد دردهای عضلانی و آسیب به استخوان ها است.

وی تاکید کرد: تمامی این موارد می توانند باعث کاهش ظرفیت حیات و سلامت در دختران شود که ضروری است مسئولان برای حل آن چاره اندیشی کنند.

منفردپویا، با اشاره به اینکه پسربچه ها فضای اجتماعی بیشتری داشته و به بازی های پرتحرک علاقه بیشتری نشان می دهند، افزود: اما دختر بچه ها به بازی های پرتحرک مانند دویدن علاقه کمتری نشان می دهند، از سوی دیگر مادران نیز برای حفظ امنیت کودکان و به ویژه دختران خود، آنها را با ماشین به مدرسه برده و بر می گردانند که این موضوع نیز یکی دیگر از عوامل کاهش تحرک در دختران است.

وی با تاکید براینکه در جامعه ما سبک دختران بیشتر بی تحرکی است، که یکی از دلایل آن نیز نحوه آموزش به آنهاست، توضیح داد:  جامعه ما ازحالت سنتی به سمت مدرنیته رفته و جامعه ای در حال گذار است که چنین جامعه ای قطعا مشکلات خود را خواهد داشت، یعنی  جامعه سنتی تکلیفش با خودش معلوم است، اما در جامعه در حال گذار ما، مطالبه دختران برای تحرک بیشتر و داشتن فضای ورزش مناسب با میزان امکانات در نظر گرفته شده برای آنها همخوانی ندارد.

این روانشناس با بیان اشاره به اینکه خانواده ها نیز به فعالیت بدنی دختربچه ها کمتر توجه دارند، افزود: جامعه هم برای فعالیت و تحرک دختران امکانات لازم را فراهم نکرده است، چنانکه وقتی با دختران صحبت می کنیم، می گویند ما دوست داریم ورزش کنیم، دوچرخه سواری کنیم یا فوتبال بازی کنیم اما جامعه نمی گذارد.

وی توصیه کرد: خانواده ها به جای اینکه مرتب کودکان خود را به کلاس هایی با فعالیت های نشسته مانند نقاشی یا موسیقی ببرند آنها را در کلاس های ورزشی نیز ثبت نام کنند و اگر امکانات مادی ندارند حتما با کودکان خود به ویژه دختران به  پیاده روی با سرعت مناسب بروند که ورزشی ارزان و مفید است.