مهر
عضو تیم ملی فوتسال بانوان ایران که در بین ۱۰ بازیکن برتر جهان قرار گرفت و دوبار عنوان برترین بازیکن آسیا را کسب کرده، یکسال است در انتظار جلسه با وزیر ورزش و مطرح کردن مشکلاتش است!
خبرگزاری مهر – گروه ورزش: فرشته کریمی حال دیگر پا را فراتر از فوتسال ایران گذاشته است و به عنوان کسی که در بین ۱۰ بازیکن برتر فوتسال جهان قرار گرفته و دو بار عنوان برترین بازیکن آسیا را کسب کرده است به دنبال لژیونر شدن است.
پیشنهاداتی نیز از باشگاه‌های ایتالیا و اسپانیا داشته است که اگر همه شرایط مهیا شود به دنبال کسب تجربه‌های جدید خواهد رفت. کریمی در خبرگزاری مهر حاضر شد و با او درباره، مشکلات لیگ برتر فوتسال بانوان، بیمه ورزشی ورزشکاران، مخالفت‌ها با نام گذاری سالن ورزشی به نام یک زن، توجه کمِ رسانه ملی به ورزش بانوان، وعده های محقق نشده از جمله دیدار با وزیر ورزش و عدم پرداخت پاداش‌ها تا این لحظه و سایر مسائل به گفتگو نشستیم که مشروح این گفتگو در ذیل می آید:
* خبرگزاری مهر – از لیگ شروع می کنم، برای دومین بار قهرمان آسیا شدید و بازگشتید اما هنوز تکلیف تیم‌های لیگ برتر فوتسال مشخص نیست؟ انتظار می رفت شرایط بهتر شود؟
– بله همینطور است. نخست دیده شدن مهم است. ما به اسپانسرها حق می دهیم چرا که به دنبال دیده شدن هستند. اسپانسرها اگر دیده شوند حتما از فوتسال و ورزش زنان حمایت خواهند کرد و باحمایت آنها پول نیز تزریق و بسیاری از مشکلات حل می شود. اصلی ترین مشکل ما دیده نشدن است، دیگر نمی دانیم چگونه باید حقانیت خود را ثابت کنیم تا صدا و سیما ما را نشان دهد.
* حتما می دانید که در زمان بازی فینال شما مسابقات هاکی خارجی پخش می شد و این بی تاثیر در جذب اسپانسرها نیست؟
– بله، همین است هرچقدر که می گوییم تغییری حاصل نمی شود. گاهی اوقات از گفتن حرفهای تکراری خجالت می کشیم. نزد رئیس جمهور رفتیم، درد و دل کردیم، گفتیم ما را نشان دهید، حداقل مسابقات را ضبط کنید و در یک تایم دیگر که مشکلی در پوشش نبود نشان دهید. ما انتظار نداریم که مسابقات زنده پخش شود، حداقل ضبط شده آن را پخش کنید. در مسابقات لیگ مشکلات بسیاری مانند داوری، میزبانی و… وجود دارد که اگر این مشکلات در برنامه ای مانند برنامه ۹۰ گفته و دیده شود، اسپانسرها و باشگاه ها به دنبال رفع نقطه ضعف خود خواهند بود و علاوه بر آن اسپانسرها هم تبلیغ می شوند. با اینکار اسپانسر دلگرم می شود که در بخش بانوان نیز می توان سرمایه گذاری کرد و دیده شد. حضور من و هم تیمی هایم در تبلیغ اپلیکشن با هدف دیده شدن بود وگرنه با این هزینه در گوشه لباس یک فوتبالیست سود بیش تری را می بردند اما آنها به دلیل لطف به ورزش بانوان اینکار را انجام دادند چرا که می دانند زنان ورزشکار با چه سختی‌هایی قهرمان می‌شوند.
* دانشگاه آزاد یکی از تیم‌های خوب در لیگ برتر فوتسال بود اما حال وضعیت آن نیز مشخص نیست؟
– در زمان حضور آقای دادگان در دانشگاه آزاد همه چیز به نحو احسن انجام می شد، دادگان علاوه بر اینکه ورزشی بود، مدیر خوبی نیز است و همه چیز فوق العاده بود. اگر می گفت شنبه پول‌ها واریز می شود، پنج شنبه شب پول بازیکنان واریز می شد. او از مدیران توانمند است و نیازی به تعریف ندارد. فکر می کنم دانشگاه دیگر نمی خواهد در ورزش فعالیت کند.
* بعد از قهرمانی دوباره در آسیا عدم حمایت دانشگاه آزاد از فوتسال عجیب نیست؟
– خب دانشگاه آزاد انتظار قهرمانی ندارد و علاوه بر آن می خواهد بازیکنان ملی پوش را نیز داشته باشد مگر می شود؟ می گویند می خواهیم در رقابت‌های لیگ ۵-۶ شویم اما فرشته کریمی، شهرزاد مظفر و.. در تیم حضور داشته باشند اما با قرار داد پایین! ما به دنبال پیشرفت هستیم. در حال حاضر نمی دانم که تمایلی به تیم داری دارند یا خیر چرا که به شرط حضور ما تمایل به تیم داری داشتند اما الان که می دانند ما نیستیم نمی دانم که چه می شود.
* به دلیل پایین بودن مبلغ قرار داد تصمیم به ترک تیم دانشگاه آزاد گرفتی؟
– هم به دلیل مبلغ پایین قرارداد و هم اینکه هنوز قراردادهای فصل گذشته را نیز دریافت نکردیم. بستن قرارداد بالا یک حق است. حق بانوان بسیار بیشتر خورده می شود البته که فقط حق مالی است و در عوض تلاشی است که انجام می دهیم و باید دریافت کنیم.
* پیشنهاداتی از کشورهای ایتالیا و اسپانیا برای حضور در لیگ داشتید، آیا بحثِ لژیونر شدن شما قطعی است؟
– از این دو کشور پیشنهادهایی داشته‌ام و بازی کردن با حجاب را نیز پذیرفته اند اما هنوز هیچ چیز صد در صدی وجود ندارد، اگر همه شرایط مهیا شود می روم چرا که دوست دارم بیشتر بیاموزم و در یک کشور دیگر تجربه ای جدید از فرهنگ و فوتسال بازی کردن آنها داشته باشم.
* پس هنوز حضور شما در خارج از کشور قطعی نیست؟
– بله هنوز قطعی نیست و منتظر فراهم شدن شرایط هستم و در صورت قطعی شدن حتما اطلاع رسانی خواهم کرد.
* درباره رقابت های قهرمانی آسیا بگویید؟ پیش از آن در مسابقات داخل سالن حاضر شدید که مقام سومی را کسب کردید، آیا انتظار تکرار قهرمانی در آسیا را داشتید؟
– زمانی که یک تیم انسجام داشته باشد، بازیکنان این حس را دارند که تیم قهرمان می شود. به اعتقاد من زمانی که انسجام وجود داشته باشد هیچ چیز جلودار نمی‌شود. حضور شخصی مانند صانعی در کنار تیم که با عکس العمل‌هایش تیم را متوجه اشتباهش می کرد و بازیکنان به دنبال جبران اشتباه بودند، بسیار به تیم کمک کرد. مدیریت فردی مانند شهرزاد مظفر، بدنسازی خوب ایزدمهر که اگر بدنسازی خوبی نداشتیم نمی توانستیم مقابل ژاپن آنگونه به بازی برگردیم، وجود سرپرستی خوبی مانند کاکاوند که زحمات بسیاری برای تیم کشید، پزشکان و فیزیوتراپ های خوب تیم که هرکدام به نحوی در موفقیت تیم تاثیرگذار بودند. از دکتر شهاب و آفتابی بسیار تشکر می کنم. در مدت ۱۳ سال حضورم در تیم ملی دکتر آفتابی حتی یک ریال از من دریافت نکرده است و حتی کارهای فیزیوتراپی پدر و مادرم را نیز بدون دریافت پول انجام می دهد. لطف او بسیار برای من به عنوان ورزشکار بسیار ارزشمند است و امیدورام همیشه در زندگی اش موفق باشد. تمام ورزشکاران نسبت به او چنین حسی را دارند.
* زمانی که از رقابت‌های قهرمانی آسیا به ایران بازگشتید منتظر چه اتفاقی بودید که هنوز رخ نداده است؟
– پاداش و تقدیرهایی که قرار بود پرداخت شود. این قول را دادند که پاداش ما با تیم مردان برابر باشد و جا دارد از تاج، ساکت و صوفی زاده به دلیل اجرای این برابری تشکر کنم اما ای کاش مانند دو سال گذشته به محض بازگشت از رقابت‌ها پاداش‌هایمان را دریافت می کردیم. با وضع اقتصادی موجود در جامعه نمی دانیم آن ۱۰ میلیونی که قرار است دریافت کنیم چقدر ارزش خواهد داشت.
* پس هنوز پاداش را دریافت نکرده اید؟
– خیر، هنوز پاداشی دریافت نکرده ایم، قرار بر این است که همان ۲۲ میلیونی که به مردان داده می‌شود به ما نیز بدهند، به همراه ۱۵۰۰ دلاری که هزار دلار آن را در همان تایلند دریافت کردیم و ۵۰۰ دلار آن باقی ماند. می‌گویند که باید پول به دست آنها برسد و ما منتظریم. چند روز پیش که در فدراسیون حضور داشتم صوفی زاده گفت که کارهای آن انجام و مبلغ ۲۲ میلیون تصویب شده است و پاداش ما با مردان برابر است که این انگیزه بسیار خوبی است البته که این برابری باید زودتر از این ها رخ می داد و در همه رشته ها و جناح‌های جامعه شاهد آن باشیم. همه چیز بین خانمها و آقایان باید برابر باشد ما نیز انسان هستیم و هیچ فرقی بین ما وجود ندارد. در زندگی مشترک شاهد هستیم که همسر یک مرد ورزشکار نمی تواند اعتراضی از نبود همسرش داشته باشد اما بانوان ورزشکار چون بنیانگذار خانواده هستند(البته در این مواقع بنیانگذار می شویم) باید مراقب خانواده خود نیز باشند. بانوان ورزشکار دغدغه‌های این چنینی نیز دارند. همین الان در تیم بازیکنانی را داریم که در شرف ازدواج هستند و به این مسائل نیز فکر می کنند که ازدواج مانع پیشرفت و ورزش کردنشان نشود.
* شما چطور؟
– خب من همه‌ی جوانی‌ام را در فوتبال و فوتسال گذرانده‌ام و دوست ندارم در آینده کسی بخواهد مانع پیشرفتم شود. خانواده‌ام همیشه پشت من بودند و هیچ گاه مانع ورزش قهرمانی من نشدند اما اگر یک نفر بخواهد به هر دلیلی مانع پیشرفتم شود این یک شکست است. در حال حاضر که راحت هستم (با خنده).
* شاید هرکس از بیرون به شما نگاه می کند فکر می کند که وضعیت خوبی دارید و هر روز در مراسم های مختلف پول دریافت می کنید؟
– همینطور است، روزی که برای مراسم افتتاح سالن ورزشی که به نام من نامگذاری کرده بودند رفتم، شنیدم خانمی که در پشت من قرار داشت گفت:« فرشته کریمی این است؟ چقدر ریز است! در خندوانه بزرگتر بود، چقدر ساده است». مردم شاید نمی دانند که من هنوز با ماشین پدرم به اینور و آنور می روم(با خنده).
* توجهات معنوی پس از بازگشت شما از رقابت‌های قهرمانی آسیا چگونه بوده است؟
– خیلی خوب بود. هریک از بازیکنان در شهرهای خودشان به نوعی مورد تقدیر قرار گرفتند، درسته که این توجهات از نظر مالی نبوده اما توجهات معنوی با ارزش است. مانند روزی که سالن ورزشی را به نام من نام گذاری کردند نه به خاطر اسم فرشته کریمی بلکه به دلیل نام گذاری یک سالن ورزشی به اسم یک زن، این بسیار برایم ارزشمند بود و این که این اتفاق برای تک تک بازیکنان می توانند در شهرهای خودشان استمرار داشته باشد. اتفاقا در شهرستان ها این موضوع راحت تر است. ما در پایتخت هستیم و سخت است، در صحبت هایم با شهردار متوجه شدم که بسیاری مخالف نام گذاری سالن ورزشی به نام یک زن بودند اما خب علاقه و تلاش خود شهردار و همکارانش به ورزش بانوان باعث شد این اتفاق رخ دهد.
* دلیل مخالفتِ برای نام گذاری سالن ورزشی به نام یک زن چه بود؟
– اینکه یک خانم است و امسال قهرمان شده و ممکن است سال آینده این اتفاق رخ ندهد و قهرمان نشوند. به هر حال به دلیل شرایط موجود درباره بانوان در جامعه است. در این مدت شهردار تلاش بسیاری برای رخ دادن این اتفاق کرد.
* از حس و حالتان در روز افتتاحیه سالن ورزشی به نام خودت بگویید؟ البته امیدوارم که به هر دلیلی این نام گذاری ابدی باشد! و اتفاقی که برای سهراب مرادی در بازپس گیری خانه اش رخ داد شاهد نباشیم.
– به این موضوع فکر نکردم که ممکن است روزی نام را تغییر دهند. اما زمانیکه شهردار مرا به دفترش دعوت کرد و در جلسه با اعضای شورا موضوع نام گذاری سالن ورزشی را مطرح کرد ابتدا فکر کردم در حد یک پیشنهاد بماند و اجرایی نشود، شاید چون در حال و هوای قهرمانی هستند این پیشنهاد را داده‌اند اما زمانیکه پیگیری‌ها را دیدم متوجه شدم قضیه جدی است. قرار بود در زمان برگزاری جام جهانی سالن افتتاح شود اما به دلیل حضور مسئولان در روسیه پیشنهاد دادم که مراسم به تعویق بیافتد، به همین دلیل اول مرداد ماه سالن افتتاح شد. وزیر ورزش، کفاشیان و تعدادی دیگر از مسئولان نیز دعوت بودند که البته نیامدند. مراسم زیبا و باشکوهی گرفتند که باورم نمی شد. اعضای شورای شهر، رئیس شورا و رئیس بسیج ورزش در مراسم حضور داشتند. افرادی مانند فرهاد کاظمی، حمید استیلی، فرشاد پیوس، مینا ترحمی، شهرزاد مظفر در مراسم حضور داشتند. یک خاطره از حمید استیلی بگویم. زمانیکه استیلی سرمربی راه آهن بود به عنوان طرفدار از پنجره ماشینش سرم را به داخل بردم و گفتم شما نازی آبادی هستی منم نازی آبادی ام، شما بهمن ماهی هستی، منم بهمن ماهی هستم. شاید آن زمان استیلی پیش خودش گفت هستی که هستی(با خنده). گذشت و آن روز در مراسم افتتاح سالن ورزشی حضور استیلی در مراسم برای من بسیار لذت بخش بود. همچنین نیلوفر اردلان دوست ۱۰ ساله من نیز در کنارم بود، کسی که مانند یک خواهر در طول این سال‌ها کنارم بود، از بسیاری حواشی مرا دور کرد و مانند یک مشاور در کنارم بود.
* پدر و مادرتان نیز در مراسم حضور داشتند، آنها چه حسی داشتند؟
– بسیار قشنگ و شیرین بود. پدر و مادرم بسیار خجالتی و اهل مصاحبه و صحبت نیستند. در خانه بسیار برای ما عزیز هستند و بسیار صحبت می‌کنند اما زمانی که در بیرون حاضر می‌شوند فقط سکوت اختیار می کنند. اصلا اهل مصاحبه کردن نیستند. فقط یک بار در برنامه علی ضیا حضور داشتند که با اصرار در برنامه حاضر شدند اما باز حرفی نزدند.
* سال گذشته در مصاحبه ای خواستار دیدار با وزیر شدید اما محقق نشد، بعد از قهرمانی در آسیا نیز خبر دیدار تیم ملی با وزیر منتشر شد، آیا این دیدار انجام شد؟
– خیر هنوز این دیدار محقق نشده است، اگر دوست دارند ورزش بانوان پیشرفت کند نیاز به یک هم اندیشی داریم تا حداقل صحبت های مارا بشنوند. حداقل در یک جلسه حرف‌هایمان را بگوییم همین! انتظار زیادی نیست.
* آیا ورزش بانوان به ابزاری برای دادن شعار برخی از مسئولان تبدیل نشده است؟ مانند پرچم داری‌هایی که به بانوان می دهند؟
– ابتدا این را بگویم رضایت اصلی ما ورزشکاران از این دست اتفاقات، خوشحالی پدر و مادرانمان است. لبخند رضایتی که من در روز نام گذاری سالن ورزشی در چهره پدر و مادرم دیدم و افتخاری که به من کردند برایِ منِ فرشته کریمی از هر چیزِ دیگری با ارزش تر است. پرچمداری نیز حسِ قشنگی است که ابتدا خود ورزشکار و خانواده اش لذت می برند و سپس خانواده بزرگ ورزش. اینگونه برنامه ها باید باشد. ورزش بانوان در گذشته اینگونه نبود، الان ما شاهد افتحار آفرینی اکثر بانوان در رشته های ورزشی و همچنین اثبات خود هستیم. دخترانِ ووشوکار، تکواندو کار و کاراته کا هریک به نوعی افتخار کسب کرده‌اند. فوتسال نیز هم در بخش تیمی افتخار دارد و هم در بخش انفرادی (برترین بازیکن آسیا و اخلاق). به نوعی حقانیت خود را ثابت کردیم و اینگونه برنامه‌ها مانند پرچمداری و نام گذاری و … قدم کوچکی است چرا که بانوان ورزشکار سختی‌های بسیاری دارند که شاید خیلی‌ها حتی آن را لمس هم نکرده باشند. شاید صحبت کردن درباره ورزش بانوان آسان باشد اما ما بسیار سختی کشیدیم، حتی بیشتر از مردان تلاش می کنیم. تمام ملی پوشان فوتسال تحصیلکرده هستند و شاید این مهم ترین نکته باشد. یک ورزشکار تحصیلکرده با ورزشکاری که تحصیلش را رها کرده است بسیار متفاوت است. ما باید به فکر خانواده هایمان نیز باشم. بازیکنانی که متاهل هستند باید مراقب دو خانواده باشند. حیف است سختی‌ها و تلاش‌هایی که در مسیر بانوان وجود دارد دیده نشود.
* پس به اعتقاد شما این قبیل کارها کافی نیست؟
– خیر اصلا کافی نیست، از نظر مالی نیز کافی نیست. چندین سال است که درخواست بیمه ورزشی داریم. در این سن و سال با کلی آسیب، مصدومیت و بدن درد دست به گریبانیم، در ۵ سال آینده بدون شک این آسیب‌ها تشدید پیدا خواهد کرد. بیمه ورزشی برای یک ورزشکار بسیار مهم است که از ما دریغ می کنند. چندین سال است که بیمه ورزشی را درخواست می کنیم اما اتفاقی رخ نداده است. شرایط بدون بیمه ورزشی سخت است. نداشتن بیمه ورزشی برای یک خانم ورزشکار بسیار ناامید کننده است. فکر کردن به این موضوع که بیمه ورزشی نداریم بسیار سخت است. بیمه شدن یکی از ابتدایی ترین مسائل است که افراد هر جا که مشغول به کار می شوند ابتدا بیمه می شوند اما ما ورزشکاران از آن نیز بی‌نصیب هستند.
* صندوق حمایت از ورزشکاران که وجود دارد؟
– بله اما خود ورزشکار باید ماهیانه پولی را واریز کند که اگر قرار باشد اینکار را کنم که بیمه های آزاد نیز هستند. نکته دیگر این است که شاید منِ فرشته کریمی بتوانم بیمه را پرداخت کنم اما آن بازیکنی که از روستای بشاگرد به اردوهای تیم ملی می آید چه؟ بسیاری از بازیکنان کمک خرج خانواده‌های خود هستند. یک مربی ۲۰ سال در خدمت تیم ملی است اما هیچ پشتوانه‌ای برای آینده‌اش ندارد. این صحبت من دغدغه بسیاری از رشته‌های ورزشی است. فهیمه زارعی از روستای بشاگرد در اردوهای تیم ملی حاضر می شود و هزینه‌های خانواده را نیز تامین می کند. فهیمه همیشه هدایا و پاداش هایش را به خانواده‌اش می دهد. امیدورام فکری در این زمینه شود.
* از دوران حضور فریده شجاعی در فدراسیون فوتبال بگویید؟
– در دورانی که فریده شجاعی نایب رئیس فوتبال بانوان بود به خاطر حجاب نمی توانستیم در میادین بین المللی حضور داشته باشیم و هنوز مجوز حجاب گرفته نشده بود. حتی در مرحله مقدماتی المپیک لندن حضور داشتیم اما به دلیل حجاب نتوانستیم بازی کنیم. در ادامه با توجه به تلاش‌های کفاشیان و به خصوص فریده شجاعی توانستیم مجوز حجاب را بگیریم. اگر شخص دیگر به جای شجاعی بود شاید این اتفاق رخ نمی داد اما او جنگید و موفق نیز شد در غیر این صورت ممکن بود ما امروز فوتبال و فوتسال نداشته باشیم.
* الان نیز شجاعی در بسکتبال حضور دارد؟
– بله خوش به حال بسکتبالی‌ها.
* در این مدت پیام های تبریک بسیار ی از سمت ورزشکاران و بازیگران مطرح کشور داشتید؟
– همیشه به پیام های تبریک تیمیِ علی دایی و علی کریمی افتخار می کنم. ما همیشه از قهرمانی آنها خوشحال می شدیم حال که آنها نیز بعد از قهرمانی ما تبریک می گویند بسیار خوشایند و ارزشمند است. از مهناز افشار، پریناز ایزدیار، باران کوثری، مهتاب کرامتی و سایر عزیزانی که مارا حمایت کردند و در کنار تیم بودند تشکر می کنم. آنها بسیار در شناخته و دیده شدن تیم ما کمک کردند.
* ارتباط نزدیک و خانوادگی با سایر بازیگران و ورزشکاران دارید؟
– خیر، بیشتر زمانم در دوران استراحت را با خانواده‌ام می گذارانم.
* محبوبیت فرشته کریمی در بین مردم چگونه است؟
– من همیشه خودم بوده‌ام، برایم فرقی ندارد که کجا و در کنار چه کسی هستم، همیشه خودم هستم، حتی اگر در کنار رئیس جمهور باشم همین گونه صحبت می کنم خودم را تغییر نمی دهم. در خانواده‌ای بزرگ شده‌ام که یاد گرفتم باید به کوچک تر نیز احترام گذاشت. عموی من هربار که من وارد می شدم از جایش بلند می شد، من از او یاد گرفتم که به کوچک تر نیز می توان احترام گذاشت. شاید قهرمانی ما برای اولین بار در آسیا و کسب عنوان برترین بازیکن آسیا برای اولین بار نقش موثری در شناختم در بین مردم داشت اما هیچ گاه سعی نکردن خودم را در پشت یک چهره دیگر پنهان کنم، همیشه خودم هستم. من هرچه که هستم از خانواده ام هستم خیلی دوستان صمیمی خاص ندارم و بیشتر زمان خود را با خانواده ام می گذرانم.
* مراسم برترین‌های فوتبال و فوتسال برگزار شد و دعوت نشدن به مراسم باعث ناراحتی شما شد؟
– روزی که من عنوان برترین بازیکن آسیا را کسب کردم دوستانم در کنارم بودند و مرا تشویق کردند و این حس بسیار زیبایی بود. من نیز فقط دوست داشتم در آن شب در کنار دوستانم باشم و در شادیشان سهیم شوم. نکته دیگر این است که فرشته کریمی بسیار دیده شده است بسیار خوشحالم که بازیکن دیگری مانند نسترن مقیمی عنوان برترین بازیکن را کسب کرد و دیده شد. ما تعدادد بسیار زیادی بازیکن برتر، اخلاق و .. داریم که باید همه دیده شوند و من از این موضوع بسیار خوشحالم که بچه ها دیده شدند و باید بیش تر از این نیز دیده شوند. حتی مظفر به من پیشنهاد داد که دوست داری جوایز را تو به بازیکنان بدهی؟ من گفتم کار بسیار زیبایی است اما ای کاش توسط پیشکسوتانمان رخ دهد، من نیازی به دیده شدن در تلویزیون ندارم اما ای کاش از کسانی مانند آتوسا حجازی، نیلوفر اردلان، حمیده حمیدی و… استفاده می کردند. این پیشنهاد داده شد اما اجرایی نشد.
* حست را نسبت به اسامی و کلماتی که می گویم بگو لطفا؟
خدا: همه چیز
مادر: عشق، محبت، مهربان تر از مادرم ندیدم
جام جهانی: تاریخ سازی
والیبال: مرا یاد مربیانم می اندازد هر دو والیبالیست بودند (مینا ترحمی و شهرزاد مظفر).
زندگی: روان است مانند یک قطار
مظفر: بهترین مربی
اردلان: بهترین دوست
امید: انسان به امید زنده است، اگر امید به آینده نباشد هیچ چیز نیست، من به امید زنده هستم
* و صحبت پایانی؛
– در آخر باید از رسانه‌های مکتوب و خبرگزاری‌ها تشکر کنم که قبل از قهرمانی در آسیا در کنار تیم ما بودند برخلاف تلویزیون که بعد از قهرمانی به سراغ ما آمد. از خانواده‌ام، بازیکنان تیم ملی، کادرفنیِ بسیار عالی و مردم بسیار تشکر می کنم. اگر مردم نبودند شاید ما اینقدر دیده نمی شدیم. از مسئولان فدراسیون تشکر می کنم و همچنین درودیان و محمدخانی که شاید کم تر از آنها نام برده شود ولی همیشه برای تیم زحمت کشیدند. فضای مجازی نیز کمک بسیاری به دیده شدن ما کرد. امیدورام حداقل بازی های ضبط شده ما روزی از رسانه ملی پخش شود.
