فرستنده خبر لیدا اشجعی 1396/2/11
قالیباف در دفاع از تفکیک جنسیتی گفته بود ما غیرت دینی داریم، حرف ما این است که نباید اجازه دهیم یک خانم در طول زمان معاشرت بیشتری با نامحرمان داشته باشد تا با محرمان خود و شوهر و فرزندش، زیرا این موضوع کانون خانواده را تحت تاثیر منفی قرار میدهد.
در مقابل همه تبلیغات و خبرسازیها و موافقتراشیها، قائممقام وزیر کار در امور بینالملل وزارت کار با ارجاع به کنوانسیون جهانی کار و اشتغال با نامهای خطاب به شهردار تهران از او خواست که اجرای مفاد این بخشنامه مبنی بر جداسازی فضای فیزیکی فعالیت کارمندان زن و مرد را ملغی کند.
در این نامه آمده بود که این بخشنامه خلاف کنوانسیونهای بینالمللی کار از جمله کنوانسیون عدمتبعیض در اشتغال و حرفه است و حتی می تواند به عنوان نقض حقوقبشر تلقی شود.
در ادامه این نامه همچنین با استناد به دفاع همیشگی جمهوری اسلامی ایران از عدالت اجتماعی در سطح ملی و بینالمللی، صدور بخشنامه تفکیک جنسیتی شهرداری که موجب خدشهدار شدن این جایگاه میشود بلاموضوع دانسته شد و تصریح شده بود که در جمهوری اسلامی ایران همه زنان آزادانه حق انتخاب مشاغل در چارچوب قوانین را داشته و جمهوری اسلامی پرچمدار عدالت جنسیتی است.
محمدباقر قالیباف انطور که دراین نامه عنوان شده بود نباید با انتشار این بخشنامه و ابلاغ آن باعث حساسیتهای بینالمللی میشد و در نهایت از او خواسته شد ضمن ارسال نسخهای از بخشنامه یادشده به این وزارتخانه نسبت به اعلام الغای آن اقدام مقتضی به عمل آورده و از طریق رسانهها اطلاعرسانی شود.
قالیباف مختصص انگزدن، برچسبزدن و برگرداندن مسائل علمی، واقعی و تحصصی با ادبیاتی تهاجمی و عصبی است. به جای دفاع حمله میکند و در این راه از هیچ تلاشی برای تخریب فروگذار نمیکند. او که نه اصلاحطلب است و نه در جریان اصولگرای سنتی جایی دارد و نه حتی ژستهای میانهرویاش مشتری دارد، با اظهارنظرهای تند در الوان مختلف، به طور مکرر سعی دارد در میان یکی از این طیفها جایی برای خود دستوپا کند.
بعد از انتشار نامه وزارت کار هم او و تیم رسانهای اش، به تخریب و هجمه روی آوردند و در طی یک روز بیش از 100 عنوان خبر در رسانههای همراه قالیباف منتشر کردند. در نهایت پاسخی توهینآمیز ازطریق روابط عمومی شهرداری خطاب به قائم مقام وزیر کار صادر شد.
در جوابیه از عباراتی چون «همنوایی با رسانههای معاند، ملعبه بیگانه و …» استفاده شده بود و وزارت کار را به بی غیرتی دینی متهم کرده بودند. در متن بیانیه آمده بود که:« به ادعای وزارت کار و تحلیل مکتوبه این وزارتخانه تکریم مقام زن و تحکیم بنیان خانواده در ایران اسلامی باید با کنوانسیونهای جهانی هماهنگ باشد که این خود جز بیغیرتی دینی، چیز دیگری نیست.» در جوابیه شهرداری خطاب به بخش بین الملل وزارت کار، همچنین درباره محرومیت زنان از برخی شغلها در شهرداری نوشته شده است: «بهکارگیری مردان در محدوده برخی مشاغل سخت و زمانبر، نه تنها محروم کردن بانوان نیست، بلکه تکریم منزلت و مقام آنهاست چرا که در فرهنگ اسلامی و ایرانی ما زنان به عنوان محور خانواده و خانواده، محور جامعه قابل تعریف و تبیین است.»
شهرداری تهران، همچنین با زبان کنایی خطاب به وزارت کار نوشته بود: «انتظار می رود مسئولان وزارت کار به جای ملعبه رسانههای بیگانه شدن به مشکلات کارگران و کارکنان عزیز توجه کنند و در رفع آن کوشش کنند.»
اما این نامه از سوی وزارت کار بی پاسخ نماند و وزیر کار ضمن یادآوری اصول ملی و بینالمللی در حیطه اشتغال، حضور موثر زنان در جامعه را یکی از بزرگ ترین دستاوردهای انقلاب اسلامی دانست و یادآور شد که به عنوان یک فرزند انقلاب، «غیرت دینی را هم درایستادگی مقابل زورگویی های ظالمان جهان وهم در ارتقای کرامت بانوان میدانم. غیرت دینی را در این می دانم زنی با فقر و گرسنگی سربربالین نگذارد، غیرت دینی تقویت بنیان خانواده است. تعداد زنان سرپرست خانواربه صورت تصاعدی افزایش یافته است، بنابر این غیرت دینی این است که اشتغال در کشور به ویژه برای این قشر رونق گیرد و آسیب های اجتماعی کاهش یابد،حقوق معلولان ادا شود، هیچ زنی از روی استیصال به کار تن در ندهد و بتواند مهر مادری را به نمایش بگذارد.»
وزارت تعاون،کار و ورفاه اجتماعی با کارنامهای درخشان در راستای دفاع از زنان برای دستیابی به کار در فضای عادلانه در پاسخ به مباحث و اتهامات شهرداری بازهم در مسیر عقلانیت حرکت کرده و به همه مدیران اجرایی کشور از جمله شهردار تهران یاداوری کرده بود: «وظیفه سنگین مدیران اجرایی کشور فراهم کردن فضای کار را به گونهای است که هیچ گونه تبعیضی به زنان جامعه تحمیل نشود .»
جامعه رسانهای و کارشناسان با وزیر کار همداستانشده و جدا کردن محل کار زنان و مردان عاقل و بالغ از یکدیگر را تنها توهین به آنها دانستند و عنوان کردند که اگر بر فرض عدهای معتقدند ممکن است برخی کارکنان در کنار جنس مخالف دچار مشکل شوند، پس این موضوع در خصوص اربابان رجوع نیز صدق میکند و باید آنان را هم تفکیک کرد!
درنهایت تلاشهای قالیباف به نتیجه نرسید و حرکت بدونبرنامه و صرفا سیاسی او راه به جایی نبرد. محبوبیت مورد نظر برای او به دست نیامد و این تصمیم جنجالی و آن کمپین رسانهای که شبانه روز در حال تخریب و توهین بودند نتوانست، به قدر کافی جایگاهی برای قالیباف بتراشد. هرچند این طرح به فراموشی سپرده شد اما جامعه هیچگاه این تصمیم ضد اشتغال زنان را از یاد نخواهند برد.