ماده 2 اعلاميه منع خشونت عليه زنان
تعبير خشونت عليه زنان بايد شامل موارد زير، اما نه محدود به اين موارد، باشد:
(1) خشونت جسمي، جنسي و رواني که در خانواده اتفاق مي افتد، از جمله کتک زدن، آزار جنسي دختربچه ها در خانه، خشونت مربوط به جهيزيه، تجاوز توسط شوهر، ختنه زنان و ديگر رسوم عملي که به زنان آسيب مي رساند، خشونت در رابطه بدون ازدواج و خشونت مربوط به استثمار زنان،
(2) خشونت جسمي، جنسي و رواني که در حوزه زندگی جمعی و اجتماع اتفاق مي افتد، از جمله تجاوز، سوء استفاده جنسي، آزار جنسي و ارعاب در محيط کار، در مراکز آموزشي و جاهاي ديگر، قاچاق زنان و تن فروشي اجباري،
(3) خشونت جسمي، جنسي و رواني، در هر جايي، که توسط دولت انجام شود يا ناديده گرفته شود.
خشونت علیه زنان باید متوقف گردد
خشونت علیه زنان به صورت یک فرهنگ در جامعه ما رایج گردیده و متاسفانه بر خلاف اعلاميه حذف خشونت عليه زنان قطعنامه ١٠٤/٤٨ مجمع عمومي سازمان ملل متحد مصوبه ٢٣ فوريه ١٩٩٤ در قانون اساسی هیچگونه حمایت حقوقی از زنان نشده است و زنان هم برای رهائی از بی قانونی ها و به ویژه موارد زیر، به ناچار تنها راه نجات را در خودکشی و حتی بدترین نوع آن، خودسوزی می بینند.
1- ازدواج های اجباری
2- پوشش اجباری
3- تفکیک جنسیتی و ترک تحصیل اجباری
4- منع از حضور فعال در جامعه
5- عدم حق کفالت فرزندان خود
6- تجاوز به دختران و زنان در اجتماع و حتی در خانواده
7- تمکین اجباری زنان
8- و …
سکوت فعالان حقوق زنان در مقابل نابرابری ها و بی عدالتی ها، تسریع در نقض حقوق انسان است.
393
کانون دفاع از حقوق بشردر ایران
کمیته دفاع از حقوق زنان
