اطلاعیه نمایندگی شماره 620 نمایندگی هانوفر

روز جهانی منع شکنجه امسال در حالی برگزار میشود که به گزارش سازمانها و نهاد های حقوق بشری، زندان های جمهوری اسلامی ایران بویژه در سالهای اخیر به یکی از کانونهای شکنجه تبدیل شده است.
در ماده یک کنوانسیون منع شکنجه آمده است: شکنجه هرنوع عملی است که بر ضد تمامیت جسمی و روحی انسان صورت گیرد، اعم از اینکه برای گرفتن اقرار یا اعتراف باشد یا بعنوان مجازات اعمال شود.
بنابر اصل فوق تمامی مجازات های بدنی اعم از قصاص و حدود که در قانون مجازات اسلامی مطرح گردیده، از مصادیق شکنجه شمرده میشود، مثل بریدن دست سارق، یا بریدن دست و پای محارب .
آقای عبد الکریم لاهیجی رئیس فدراسیون بین المللی جامعه های دفاع از حقوق بشر میگوید: حتی اگر سلول انفرادی برای مجازات مضاعف زندانی بکار گرفته شود تا اورا تحت فشار بگذارند و از ملاقات و تماس با سایر زندانیان محروم گردد، مصداقی از شکنجه است که این عمل در مورد تعداد زیادی از زندانیان سیاسی برای درهم شکستن روحیه آنان بکار گرفته میشود، از جمله در مورد آقای احمد زید آبادی.
زندانیان همچنان در ایران شکنجه میشوند
فراتر از سه دهه است که دادگاهای جمهوری اسلامی هزاران نفر را با اتهام های ساختگی، نظیر روزه خواری و مشروب خواری و یا عدم رعایت از موازین اسلامی، به دهها و گاهی به بیش از صدها ضربه (حد) شلاق محکوم کرده اند بطوریکه میتوان گفت مجازات شلاق کلیه شهروندان ایرانی را تهدید می کند.

شکنجه و شلاق بخشی از نظام اطلاعاتی و قضائی ایران است
یکی از مسائل بسیار مهمی که در نظام حقوقی ایران مطرح است، کیفرها، شکنجه ها و عذابهای شدید وارده بر مجرمین است که خصوصیات، آسیب ها و خسارت های فراوانی اعم از جانی، مالی و اجتماعی را برای متهم در پی خواهد داشت. مثل:
1-رنج آور بودن : بطوریکه باید رنج شدید کیفر مجرمان بیش از سودی باشد که از جرم عاید می شود.
2-رسوا کننده: رسوا کردن مجرم ضروری است .
3– تأثیر سوء بر شخصیت فرد
4- افسرده گی و گوشه گیری از اجتماع و خانواده
5–بیکاری و طرد اجتماعی
6 – پیامد های برچسب خوردن
ما فعالین حقوق بشر ضمن بزرگداشت روز جهانی منع شکنجه ، توجه مسئولین امر و سیاستگذاران را به پرسش های زیر جلب نموده و از آنان میخواهیم تا اهداف خود بویژه در مورد اصلاح وتربیت و بازسازی مجرمین را مجددا مورد بررسی قرار داده، نسبت به حذف مجازات شکنجه بویژه در ملاء عام اقدام نمایند و بیاندیشند که:
آیا براستی حکم شلاق یا قصاص برای اصلاح و بازسازی مجرمین کافیست؟
آیامیتوان بجرم روزه خواری و مشروب خواری ازحکم شلاق استفاده کرد ولی در محافلمان از تریاک و افیون؟
و در آخر چگونه است که دسترسی به انواع و اقسام مواد مخدر در کوتاهترین زمان امکان پذیر است؟
620
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی هانوفر