ارسال کننده :خانم زهرا لطفی شیخانی
زنان سرزمینم که سالها سنبل والاترین واژه ای
اما سالهاست که مردمان بدون تفکر و تامل از کنارت میگذرند ایستاده ای ویارای سخن گفتن نداری چرا که سالهاست که شعله های مشعل تو خاموش شده اند اما بگذار از زنان سرزمینم برایت بگویم که برای روشن ماندن مشعل آزادی و رهایی قرن هاست بار تحقیرو توهین و شکنجه ها و اسارت ها به دوش کشیده اند اما زنان در نظر رژیم زن ستیز حاکم ایران برده و جنس دوم اند و باید بر سرشان کوبید و بر جسم شان تازیانه زد تا رام شوند و زنانی که به دلیل تعصبات قومی به مرگ محکوم می شوند
از زنان کارگری که به خاطر زن بودن به بیگاری گرفته شدند اما بگذار از زنان سرزمینم بگوییم از زنان آزاده ای که در برابر تمام تعصبات ظلم واستبداد قد الم کرده اند زنانی که زیر شکنجه ها زیر پایه ی چوبه های دار در بیدادگاهای دیکتاتوری به مسخره گرفته اند و استوار ایستاده اند و نه گفتن به ذلت و خواری
آری زنان سرزمین من ایستاده اند و پرچم دار طلایه دار مقاومتند حال تو مشعلت را به زمین بگذار
مشعلی که در دست زنان سرزمین من است هزاران بار از مشعل تو فروزان تر است چرا که زنان آزاده ی سرزمین من پیام آور عشق و محبت و آزادی و رهایی تمام انسانها از یوغ استبداد و دیکتاتوری است
