ارسال کننده :آقای غالامعلی اخلاقی 27 بهمن
فعالان در تبعید: در حالیکه حکیمه شکری در بند مختص به زندانیان «خلاف منافی عفت، سارقان و قاتلان» در زندان قرچک در آستانه نابینایی قرار گرفته، مقامات این زندان همچنان ضمن ممانعت از درمان، حتی از ارائه دارو نیز خودداری کرده و به حکیمه می گویند که با کمبود دارو مواجه هستیم!
بنا بر اطلاع «کمپین صلح فعالان در تبعید»، مقامات زندان قرچک ورامین در واکنش به بیماری حکیمه شکری، فعال حقوق زنان و عضو کمیته مادران عزادار پارک لاله، می گویند با کمبود دارو مواجه هستیم و ارائه دارو فعلا ممکن نیست! اما در عین حال از دریافت دارو از خانواده این زندانی هم خودداری می کنند!
صدیقه شکری، خواهر این زندانی سیاسی زندان قرچک بیماری خواهرش را «خشکی مجاری اشکی»، اعلام می کند. مبتلایان به این مشکل، برای خشک نشدن چشم به کمک نیاز دارند و لازم است هر چند ساعت (یا چند دقیقه) یکبار، از اشک های مصنوعی استفاده کنند و یا نیاز دارند توسط جراح، کانال های خروجی اشک را که به بینی راه دارند، به طور موقت یا دائم مسدود کنند. در حالی که این مشکل حکیمه، در صورت درمان نشدن حتی ممکن است منجر به کوری وی شود، مقامات قضایی و مسئولان زندان، در مقابل درخواست های کتبی رسیدگی از سوی حکیمه و خانواده اش، سکوت پیشه کرده و بی تفاوت بوده اند.
از سوی دیگر، طبق اطلاع خبرنگار این کمپین، در روزهای اخیر با درخواست مرخصی و آزادی مشروط این فعال زندانی حقوق زنان مخالفت شده است. مقامات قضایی و مسئولان زندان، بدون ذکر دلیل، به حکیمه اعلام کرده اند که مرخصی و آزادی مشروط به هیچ وجه شامل وی نمی شود.
حکیمه که حتی از ارسال نامه به رئیس قوه قضاییه نیز تا به امروز نتیجه ای نگرفته، از روز ۲۵ بهمن سال جاری، قصد آغاز اعتصاب غذا داشته است که تنها با اصرار خانواده اش، تا این لحظه از این اقدام دست نگه داشته است.
حکیمه شکری متولد ۱۳۴۹، نخستین بار در ۱۴ آذر ۱۳۸۹ در مراسم بزرگداشت امیر‌ارشد تاجمیر، از کشته شدگان حوادث پس از انتخابات بازداشت، و پس از حدود دو ماه و نیم بازداشت در بند ۲۰۹ زندان اوین به قید وثیقه آزاد شد.
او که هم پرونده با سیدمحمد ابراهیمی، دیگر عضو «کمیته مادران عزادار پارک لاله» بود، در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۹۱ در دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «اقدام علیه امنیت ملی» به تحمل ۳ سال حبس تعزیری محکوم شد که از آبان همان سال جهت تحمل حبس در زندان به سر می‌‌برد.
او طی دوران زندان نیز نقش خود به عنوان حامی و یک مادر عضو پارک لاله فراموش نکرد و پیگیر مطالبات زندانیان در اوین بود. در همین راستا آذر سال جاری، گزارش شد که مقامات قضایی ایران، در واکنش به «اعتراض حکیمه شکری» که واکنشی بود به عدم رسیدگی به وضعیت زنان زندانی در اوین؛ وی را بطور ناگهانی به زندان قرچک منتقل کردند. صدیقه شکری در آن زمان گفته بود: «من نمی دانم چرا با او این رفتار را کردند. چرا او را در وضعی به زندان قرچک ورامین منتقل کرده اند که حتی نتوانسته لباس ها، لوازم شخصی و پول با خودش ببرد. حتی پولی نداشته که با ما تماس بگیرد و انتقالش را خبر بدهد.»
طبق اطلاع این کمپین، حکیمه شکری که در جریان بازدید شهیندخت مولاوردی از زندان قرچک ورامین، طی دیدار با وی، مشکلات زندانیان این زندان را تشریح کرده، اکنون در بند پنج این زندان که مختص به زندانیان «خلاف منافی عفت، سارقان و قاتلان» هست، نگهداری می شود.
همه تدابیر مختلف برای آزار و شکنجه حکیمه، تنها به دلیل حمایت وی از مادران کشته شدگان و بازداشت شدگان حوادث پس از انتخابات سال ۸۸ بود.
