۲ بهمن ۱۴۰۳ هه نگاو
محبوبه رضایی، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان اوین، در آستانه فراخوان اعتصابات سراسری کُردستان برای محکوم کردن صدور حکم اعدام وریشه مرادی و پخشان عزیزی، بیانیه‌ای منتشر و ضمن حمایت از این اعتصابات، می‌گوید : ” هر جا که هستند به هر شکلی که میتوانند حتی در قامت فردی به این اعتصابات بپویندند”.
متن کامل این بیانیه که نسخه‌ای از آن به دست هه‌نگاو رسیده است در پی می‌آید؛
در روز چهارشنبه که سالگرد جاوید نام محمد قبادلو است؛ در کنار کُردستان و هم بندیانم دست به اعتصاب غذا خواهم زد و به فرخوان اعتصاب کردستان آری خواهم گفت چرا که حیات خواهرانم وریشه مرادی و پخشان عزیزی در خطر است. شاید جامعه فکر کند که این فراخوانی علیه رژیم است که دست از این افیون کشتار و خون‌خواری محض برای بقای خودش دست بردارد. شاید فکر کنند که هزینه این اعدام‌ها را این احزاب و نهادها و افراد فعال پیگیر، برای رژیم در حال بالا بردن هستند. همه اینها درست است. اما اصل موضوع چیز دیگری است. این فراخوان‌ها بیش از هر چیز ما مردم و جامعه را خطاب قرار داده‌اند. تا کی قرار است تن به این وضعیت خوفناک بدهیم؟ از تمام فعالین سیاسی، اجتماعی، مدنی، حقوق بشر و جامعه ایران عزیزم میخواهم که نه تنها صدای این اعتصابات باشند؛ بلکه خود در هر جا که هستند به هر شکلی که میتوانند حتی در قامت فردی به این اعتصابات بپویندند. و اختلافات سیاسی را به پاس حفاظت از جان فرزندان ایران کنار بگذارند از این اقدام مهم و فوری استقبال شود. یادمان نرود مساله‌ی ما تلاش برای نجات جان هم میهن‌مان است همان‌های که شعله‌های اعتراضمان را با جانشان زنده نگاه داشته اند، از بچه‌های اکباتان و مجاهد کور کور تا وریشه و پخشان عزیزتر از جانم.
پاینده ایران
محبوبه رضایی
دوم بهمن ۱۴۰۳ بند زنان اوین
