۲۵ دی ۱۴۰۳ کانون حقوق بشر ایران
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۲۵ دی‌ماه ۱۴۰۳ – یک زن زندانی به نام فاطمه لطفی در زندان لنگرود قم، پس از خودسوزی به جای انتقال به بیمارستان به بیمارستان روانی منتقل و پس از یک روز به سلول انفرادی منتقل شد. به گزارش منبع مطلع، او در یک تماس تلفنی به نزدیکانش گفت: «زخم و جراحات و عفونت ها آنقدر زیاد شده که دارم از درد و سوزش و عفونت می میرم.» به گفته منبع مطلع، فاطمه لطفی، زن زندانی ۴۲ ساله‌ای است که به اتهام مرتبط با مواد مخدر در زندان لنگرود قم زندانی است. وی روز جمعه ۲۱ دی ۱۴۰۳، در اعتراض به بلاتکلیفی خود اقدام به خودسوزی کرد. بر اساس گزارش‌ها، وضعیت این زن زندانی بسیار وخیم بود با این حال پرسنل زندان، او را با بدن سوخته، پر از تاول و عفونت به بیمارستان روانی منتقل کردند. تنها یک روز بعد، بدون ارائه درمان مناسب و با وجود زخم‌های عمیق، وی با دست و پاهای زنجیر شده به زندان بازگردانده شده و در سلول انفرادی رها کردند. این منبع می افزاید: پرسنل زندان در برخوردی غیرانسانی به او گفتند: «خودت تاول هایت را بکن.» در حالی که او هیچ دارویی در اختیار ندارد. زن زندانی فاطمه لطفی در یک تماس تلفنی، با صدایی ضعیف ناشی از شدت درد گفت: «زخم و جراحات و عفونت ها آنقدر زیاد شده که دارم از درد و سوزش و عفونت می میرم.» هم‌بندی‌های وی نیز وضعیت بحرانی او را تأیید کرده و نسبت به ادامه بی‌توجهی‌ها هشدار داده‌اند. این منبع درباره سرنوشت این زن زندانی فاطمه لطفی می گوید: «فاطمه لطفی، از کودکی در زندان بزرگ شده و بی کس و بی سرپرست است. او مادر یک پسر جوان زندانی است. قاضی و ماموران زندان با دوختن پاپوش او را متهم کردند که مواد مخدر برای فرزندش در زندان برده. در حالیکه رییس و زندانبانان مواد مخدر به بندها منتقل کرده و توزیع می کنند. این اتهام را او هیچگاه نپذیرفته و قبول نکرده است. به همین دلیل مدت‌ها است در زندان بلاتکلیف است. او هم طاقتش طاق شده و در آشپزخانه زندان با گاز خودسوزی کرد.» کانون حقوق بشر ایران عدم رسیدگی و شکنجه این زن زندانی و دیگر زنان بی صدا را محکوم کرده و خواهان رسیدگی فوری به این وضعیت و تأمین درمان مناسب برای فاطمه لطفی شده‌اند. لازم به ذکر است که در زندان لنگرود قم دستکم ۲۵۰۰ زندانی محبوس هستند. در هر بند ۱۰ سرویس بهداشتی و ۶ حمام وجود دارد. آب گرم بطور معمول هر روز بین ساعت ۲ تا ۵ بعدازظهر باز است و در بقیه ساعتها، زندانیان از آب گرم محروم هستند. در هر اتاق بیشتر از ۲۰ زندانی محبوس هستند که فقط ۱۵ نفر آنان تخت دارند و بقیه به صورت کف خواب باید شب را به روز برسانند.
