۱۶ دی ۱۴۰۳ ایران وایر
«محبوبه رضایی»، فعال مشروطه‌خواه محبوس در زندان اوین، با انتشار نامه‌ای در واکنش به انتقادات نسبت به رقصیدن «نرگس محمدی»، زندانی سیاسی در زندان اوین اعلام کرد: «حکومتی که مجیدرضاها و نیکاها را به قتل رسانده، با هیچ رقصی سفیدرو نخواهد شد. این گزاره‌ای برای به بیراهه بردن مبارزه ما علیه حاکمیت است و هرکس به آن دامن بزند همدست حکمرانان.» اخیرا انتشار ویدیوهای از رقصیدن نرگس محمدی در زندان اوین با واکنش‌هایی از سوی گروهای مخالف جمهوری اسلامی همراه بوده است. او در بخش دیگری از این نامه در واکنش به مباحث مطرح شده، به نوشته است: «اگر رقصیدن در زندان برای عده‌ای حکم سفیدشویی جمهوری اسلامی را دارد، باید از زندان اوین و با صدای بلند فریاد بزنم، من از دیار رقص و پایکوبی‌ام! قریب به دوسال است هزاران کیلومتر از خانواده‌ام دور هستم و از حق دیدار مادرم که تنها دارایی‌ام است محروم مانده‌ام، اما این محرومیتها ما را خسته نخواهد کرد، همچنان با شادی بیشتری دست در دست خواهرانم خواهم رقصید.» محبوبه رضایی با اشاره به اینکه زندان به من آموخت که برای دستیابی به عدالت و آزادی پیش از هرچیزی می‌بایست متحد شد و نشکست، متحد شد و برخاست، گفت: «برخاستن با جمع متکثری که باوجود اختلاف نظرهای متعدد همه بر سر یک چیز اجماع داریم: اینها باید بروند.» این زندانی سیاسی مشروطه‌خواه در انتهای نامه خود نوشته است: «نامه‌ام را با یادآوری شبی که حکم اعدام پخشان عزیزی صادر شد به اتمام می‌رسانم؛ پخشان کل می‌کشید و با رقص فریاد میزدیم: سر برود، جان برود، آزادی هرگز نرود.» ۱۳آبان۱۴۰۲، محبوبه رضایی به اتهاماتی همچون «توهین به مقدسات»، «اجتماع و تبانی»، «عضویت در گروه‌های معاند»، «تبلیغ علیه نظام»، و «ترویج فحشا»، به ۲۶ سال و ۱۱ ماه حبس محکوم شده است. خانم رضایی یکی از پنج زن زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین است که به‌دلیل اعتراض به صدور و اجرای احکام اعدام در ایران هدف پرونده‌سازی دستگاه قضایی قرار گرفته و روز ۱۸شهریور۱۴۰۳، از حضور در دادسرا برای «تفهیم اتهام» خودداری کرد.
متن کامل نامه محبوبه رضایی از زندان اوین به این شرح است:
«دوست ندارم گریه کنن، قرآن نخونن، نماز نخونن، شادی کنن!»
این جمله از مجیدرضا سنت ما برای مبارزه علیه ستم است. زندان به من آموخت که برای دستیابی به عدالت و آزادی پیش از هرچیزی می‌بایست متحد شد و نشکست، متحد شد و برخاست، برخاستن با جمع متکثری که با وجود اختلاف نظرهای متعدد همه بر سر یک چیز اجماع داریم: اینها باید بروند!اگر رقصیدن در زندان برای عده‌ای حکم سفیدشویی جمهوری اسلامی را دارد باید از زندان اوین و با صدای بلند فریاد بزنم حکومتی که مجیدرضاها و نیکاها را به قتل رسانده با هیچ رقصی سفیدرو نخواهد شد. این گزاره‌ای برای به بیراهه بردن مبارزه ما علیه حاکمیت است و هرکس به آن دامن بزند همدست حکمرانان.
من از دیار رقص و پایکوبی‌ام!
قریب به دوسال است هزاران کیلومتر از خانواده‌ام دور هستم و از حق دیدار مادرم که تنها دارایی‌ام است محروم مانده‌ام اما این محرومیتها ما را خسته نخواهد کرد، همچنان با شادی بیشتری دست در دست خواهرانم خواهم رقصید.نامه‌ام را با یادآوری شبی که حکم اعدام پخشان عزیزی صادر گردید به اتمام می‌رسانم؛ پخشان کل می‌کشید و با رقص فریاد میزدیم: سر برود، جان برود، آزادی هرگز نرود.
پاینده ایران
محبوبه رضایی، زندان اوین.
