نسیم سلطان بیگی، الهه محمدی و نیلوفر حامدی، روزنامه نگاران محبوس در زندان اوین، از برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده محروم شدند.
ایران جلیلی، مادر خانم سلطان بیگی، ضمن انتشار این خبر اعلام کرد: “روز گذشته ما و خانوادههای الهه محمدی و نیلوفر حامدی به زندان اوین مراجعه کردیم، اما اجازه ملاقات به ما داده نشد. مسئولان علت این محدودیت را استفاده نامتعارف از تلفن زندان عنوان کردند و گفتند این محرومیتها تا پایان دیماه ادامه خواهد یافت.”
خانم جلیلی روز گذشته نیز از ممنوعیت تماس خانم سلطان بیگی خبر داده بود. به گفته وی، “پس از بازدید برخی قضات دادگاهها از زندان اوین، حق تماس نسیم سلطان بیگی و تعدادی دیگر از زندانیان برای یک ماه لغو شد.”
نیلوفر حامدی و الهه محمدی، دو روزنامهنگار، پیشتر توسط شعبه پانزده دادگاه انقلاب تهران به تحمل ۲۵ سال حبس محکوم شدند. خانم حامدی به ۱۳ سال و خانم محمدی به ۱۲ سال حبس محکوم گردیدند. علاوه بر این، هر کدام از این دو روزنامهنگار به مدت دو سال از عضویت در احزاب، گروهها، دستهجات سیاسی و فعالیت در فضای مجازی، رسانهها و مطبوعات محروم شدهاند.
نسیم سلطان بیگی نیز اوایل شهریورماه امسال توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری به چهار سال و یک ماه و شانزده روز حبس تعزیری و مجازاتهای تکمیلی (دو سال منع عضویت در گروهها و دستهجات سیاسی و اجتماعی و دو سال منع خروج از کشور) محکوم شد. این حکم اواخر شهریورماه توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران تایید شد.
گفتنی است نسیم سلطان بیگی دانشآموخته رشته علوم ارتباطات از دانشگاه علامه طباطبایی (۱۳۸۳-۱۳۸۹)، فعال دانشجویی سابق و روزنامهنگار حوزه اجتماعی است. او عضو انجمن صنفی روزنامهنگاران استان تهران بوده و در نشریاتی مانند روزنامه شرق، آرمان، ایسکانیوز، شهرنوشت، سبزپرس و ماهنامه نسیم بیداری به عنوان خبرنگار و در ماهنامه پیوست به عنوان دبیر تحریریه فعالیت داشته است.
سلطان بیگی پیشتر دو بار به دلیل فعالیتهای صنفی و رسانهای بازداشت شده است. اولین بازداشت وی در تجمع ۲۲ خرداد سال ۸۵ انجام شد و به دو سال حبس تعلیقی محکوم گردید. در سال ۸۶ نیز در تجمعات دانشجویی بازداشت و توسط دادگاه بدوی به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدید نظر به ۳ سال حبس تعزیری و دو سال تعلیقی کاهش یافت. او از سال ۹۱ تا ۹۲ به دلیل اجرای حکم در بند زنان زندان اوین بود.
هرانا ۱۴۰۲/۱۰/۱۱