سومین نامه همسر تاجزاده به همسر خامنه ای

متن کامل این نامه که در اختیار کلمه قرار گرفته به شرح زیر است:

به نام خدای بهار

سرکار خانم خجسته

سلام علیکم

این سومین نامه ای است که برای شما می نویسم و البته دومین نامه نوروزی!

برای نوشتن این نامه تردید داشتم از آن رو که نکند بوی عجز از آن استشمام شود که با خوی و خصلت و مشی زینبی و مرام فاطمی خاندان ما بی مناسبت است!

می دانید که این نامه ها خواننده زیاد دارد و بسیاری از این خواننده ها از من در مورد پاسخ نامه هایم سوال می کنند. من اما به امید گرفتن پاسخ نامه نگاری نمی کنم چرا که این سال ها بیش از گذشته عادت کرده ام به روز جزا فکر کنم. روزی که هیچ انسانی اراده و قدرت انکار و توجیه و تعذیر ندارد و دست و زبان و دیگر جوارح آدمی به زبان می آیند برای یادآوری آن چه کرده است! برای من مهم نیست که جواب نامه هایی که به شما و زهرا و بشری خانم نوشته ام بگیرم بلکه مهم آن است که شما را مخاطب قرار دهم و پیامم را در دفاع از همسر مظلومم که بیش از سه سال و هفت ماه است به شکل کاملا غیرقانونی در انفرادی و قرنطینه و حصر در زندان اوین است و به همین دلیل بیش از ۴۰ ماه است که روزه داری اختیار کرده به شما و به تبع آن به همه مردم عزیز وطنم برسانم.

سرکار خانم خجسته

مستحضرید که نوروز امسال ما نیز به دلیل لجاجت ها و کینه توزی های مسئولین قضایی و امنیتی سپاه در پشت دیوارهای بلند اوین گذشت. من و دخترم در سرمایی غیرقابل پیش بینی قرآن به دست به کوی یار نزدیک شدیم که هنگام تحویل سال نو با او در یک هوا تنفس کنیم. ما تمام خیابان های خلوت منتهی به اوین را با سرعت طی کردیم تا بتوانیم خود را به موقع به زندان برسانیم. مأموری از ما پرسید کاری دارید؟ گفتیم با شما نه. پس از آن پلیس موتور سواری به ما نزدیک شد و پرسید این جا برای چه ایستاده اید. من از او پرسیدم آیا ایستادن ما اینجا برای شما مشکلی ایجاد می کند؟ او گفت: بله و من گفتم: آمده ام تا در کنار همسرم سال را تحویل کنم. شما با این مسئله مشکل دارید؟ او سرش را زیر انداخت و رفت و چند دقیقه بعد ماشین پلیسی با چند مأمور پایین تر ایستادند و من با خود فکر می کردم عجبا به جز من و دخترم کسان دیگری هم هستند که باجبار هنگام تحویل سال به جای نشستن بر سر سفره هفت سین در خانه های گرمشان، در کوچه و خیابان به سر می برند. و با خودم فکر می کردم خوب است آن مأمور راهش را گرفت و رفت و شاهد اشک های دخترک نماند. دخترکی که اشک شوقش در نوروز ۸۹ با مرخصی پدرش جاری شد و اشک اندوهش در نوروز ۹۰ با بازداشت مادر و حبس او و پدر به طور هم زمان جاری شد وقتی که اجازه دیدار آن دو را حتی برای عید ندادند و مادر در حال اعتصاب غذا و پدر روزه دار سالشان را در انفرادی نو کردند! و بغضش با بازگشت تحیرانگیز پدر در نوروز ۹۱ در پی مرخصی قطره چکانی و عجیب به زندان شکست و اشکش در نوروز ۹۲ درست همین جا پشت دیوارهای اوین جاری شد وقتی از مرخصی و حتی ملاقات پدر ناامید شد. امسال به او گفته بودم هرگز به بندگان خدا امید نبند که سخت حقیر و عاجزند. حقیر از درک رحمانیت و رحیمیت پروردگارشان و عاجز از معرفت بخشندگی و سخاوت او که بندگانش را فارغ از درجه کفر و ایمان روزی می دهد و مهلت می دهد و به نسبت درجه کفر و ایمانشان جزا می دهد. به او گفته بودم مبادا جز به خدا دل ببندی که این شرک است و مبادا از رحمت الهی ناامید شوی که این خود گناهی است نابخشودنی. اما در عین حال او را یادآور شدم که امر الهی قطعی است اما بندگانش را تذکر داده که در این امر تعجیل نکنند. با این همه شما که مادرید از دل نازک دختران دردانه بابا مطلعید! او برای این که بر اندوه خود سرپوش بگذارد درد مردان و زنان جوانی را که در آستانه سال نو چشم انتظار عزیزانشان بودند برای من بازگو می کرد و درد دیگر خانواده های زندانیان سیاسی که حضور مظلومانه عزیزانشان دربند ستم توسط مقامات ما انکار می شود تا مبادا متهم به نقض حقوق بشر شویم. خنده دار است نه؟ می گویند لغو مرخصی های نوروزی که پیش از این وعده داده شده بود به دلیل گزارش هایی است که از نقض حقوق بشر در ایران در سازمان ملل ارائه شده است و آقایان برای انکار این واقعیت ها سعی می کنند که صورت مسئله را پاک کنند.

سرکار خانم خجسته

من امشب وقتی که از این حضور راضی کننده خودم و دخترم در کنار اوین که افتخار میزبانی همسرجان را دارد، باز می گشتم با خود فکر می کردم این گفته رهبری که هر روز زندان انفرادی را معادل ده روز زندان عمومی دانسته اند یا به دروغ به ایشان نسبت داده شده و یا این که ایشان از این ادعا اعراض کرده اند وگرنه مگر می شود کسی خود انفرادی را درک کرده باشد و اجازه دهد که هم چون سید مصطفی تاجزاده ای صرفا به دلیل نقد منصفانه و بی هیچ دلیل و جرم قضائی محکوم به گذراندن نزدیک به پنج سال انفرادی و از آن بدتر محروم از دیدار خانواده و محروم از خدمات درمانی تخصصی مناسب امراضش باشد؟! و مگر می شود تصور کرد پدری که فرزندانش سخت به آغوش گرم او و نصایح و مشاوره های پدرانه اش در مسیر زندگی نیازمندند و همسرش سخت به حضور مهرورزانه او محتاج است و پدر و مادر پیرش سخت به اظهار شفقت و مراقبت ها از جانب او نیازمندند، گذشته از این که به شکلی انتقام جویانه و کینه توزانه تمام مدت سال در انفرادی است هنگام نوروز نیز در این شرایط باقی بماند. شما می دانید ادامه این وضعیت که موجب تحیر، تعجب و تأسف آزادگان ایران بلکه جهان و منصفان مسلمان بلکه غیرمسلمان است، دل چه کسی یا کسانی را شاد می کند و رضایت خاطر چه کسانی را فراهم می آورد؟!

سوال آخر من از شما که پاسخش نباید خیلی سخت باشد این است که اگر ما در کشورمان رعایت حقوق انسان ها را می کنیم چرا وقتی در این زمینه علیه مان گزارش ارائه می شود برافروخته می شویم خوب می شود با مدرک و ادله منطقی این ادعا را رد کرد مثلا می شود زندان ها را از زندانی سیاسی خالی کرد و بعد مدعیان را به بازدید دعوت کرد. به همین سادگی! اما شما بهتر از من می دانید که تا زمانی که اوین و دیگر زندان های کشورمان اقامت گاه نوابغ و مشاهیر سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و علمی است که تنها زبان به انتقاد گشوده اند و گاهی نقدهایشان را نشر داده اند، اجازه حضور و بازدید هیچ مقام بین المللی از زندان ها داده نخواهد شد چرا که در این صورت کتمان موارد نقض حقوق بشر امکان پذیر نخواهد بود. می دانم که با پیشنهاد من در نامه قبلی مبنی بر تشکیل دفتری برای رسیدگی به امور زنان از جمله زنان زندانی و خانواده های زندانیان سیاسی، موافقت نکرده اید که تاکنون خبری در این مورد نشنیده ایم اما بد نیست با توجه به گزارش هایی که علیه ما در باب نقض حقوق بشر و حقوق زنان ارائه شده و لابد به زودی بیانیه هایی علیه مان صادر می شود که ممکن است نرمش قهرمانانه در سیاست خارجی را تحت الشعاع قرار دهد، شما شخصا به این مسئله، که همه از جمله نمایندگان مجلس از آن فراری اند، ورود نمایید و به جای مقامات بین المللی شنوای حرف دل مادران شهدا و خانواده های آسیب دیدگان و خانواده های زندانیان سیاسی باشید.

خواهر عزیز

همه ما علاقمندیم که شاهد سرافرازی ایران عزیز و استقلال و عزت آن باشیم اما این مهم تنها با رد و انکار ادعاهای گزارش گران ممکن نیست بلکه باید مانند دوره اصلاحات بهانه ها را از بهانه جویان گرفت که بهترین راه آن هم اجرای کامل و بدون تنازل قانون اساسی از جمله آزادی بیان و اندیشه و مطبوعات و احزاب و تجمعات قانونی است. نیک می دانید که حقوق مردم تنها حقوق اقتصادی نیست که فرضا با اقتصاد مقاومتی قابل حل باشد بلکه حقوق سیاسی و اجتماعی ایشان حائز اهمیت بیشتری است.

پایان کلام این که با توجه به نام گذاری امسال به سال اقتصاد و فرهنگ بد نیست یادآور شوم که این جانب افتخار دارم که علاقمند و آشنا به فرهنگ فاطمی و مروج آن هستم و هم از این رو تا زمانی که همسرعزیزتر از جانم تحت ستم غیرقابل انکار مسئولین قضائی و نیز مسئولین امنیتی سپاه است، فاطمه گون علَم دفاع از حقوق او را بردوش کشیده درب خانه ها را خواهم زد و ظلم مستمری را که بر او رفته و میرود فریاد می کنم باشد که گوش شنوایی پیدا شود و داد مظلوم بستاند.

و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون

سال و حال و فالتان خوش باد

فخرالسادات محتشمی پور

همسر آزاده روزه دار در انفرادی و قرنطینه و حصر در زندان سید مصطفی تاجزاده

اولین روز سال ۱۳۹۳