از اعتراض زنان مریوانی بە مرگ شلیر رسولی تا تبدیل تشییع جنازە او بە تجمع اعتراضی علیە نبود امنیت و خشونت علیە زنان

کوردستان

 

روز پنج‌شنبه هفدهم شهریورماه، در اعتراض بە مرگ شلیر رسولی در مریوان، دو تجمع اعتراضی برگزار شد. ابتدا زنان مریوانی مقابل دادگستری مریوان تجمع اعتراضی برگزار کردند، سپس مراسم تشییع جنازە شلیر رسولی بە تجمع اعتراضی تبدیل شد.

عصر امروز صدها نفر از مردم مریوان در مراسم تشییع جنازە شلیر‌ رسولی شرکت کردند و با در دست داشتن پلاکاردهایی تحت عنوان “بە قوانین ضدزن و فرهنگ ارتجاعی زن ستیز پایان دهید”، “نە بە زنکشی، بلە بە زندگی”، ” برای رهایی زنان امروز عهد می‌بیندیم” و… خشونت قانونی و نهادینەشدە در جامعە را محکوم کردند.

قبل از مراسم تشییع جنازە، زنان مریوانی در اعتراض بە مرگ “شلیر رسولی” که از ترس “تجاوز” خود را از پنجره منزل به پایین پرتاب کردە بود بە خیابان آمدە و در مقابل دادگستری شهرستان مریوان بە خشونت علیە زنان اعتراض کردند.

زنان مریوانی، با سردادن شعارهای “ما همه شلیر هستیم و خون شلیر را پس می‌گیریم” به عدم نبود امنیت زنان در جامعه اعتراض کردند.

روز سه‌شنبه پانزدهم شهریورماه نیز، شماری از زنان و فعالین حقوق زنان مریوان در اعتراض به عدم امنیت‌ زنان در جامعه در مقابل دادگاه این شهر با حمل پلاکارد و سردادن شعار، خواستار تأمین امنیت برای زنان شدند.

زنان شهرستان مریوان در سال‌های گذشتە با اقدام بە تجمع‌ و گردهمایی مختلف بە خشونت علیە زنان در جامعە اعتراض کردەاند. آنها با روش‌های گوناگون خشونت و سرکوب و زنان علیه زنان را محکوم کردند و خواستار امنیت در جامعە شدەاند.

روز پنج‌شنبه هفدهم شهریورماه، یک شهروند زن به نام “شلیر رسولی” ۳٦ ساله اهل روستای “چشمیدر” از توابع سروآباد ساکن مریوان که از ترس “تجاوز”، خود را از پنجره منزل به پایین پرتاب کردە بود، جان خود را از دست داد.

شامگاە روز شنبه دوازدهم شهریورماه، یک مرد قصد تعرض به این شهروند را داشتە و این زن برای نجاتش، خود را از پنجره منزل به پایین پرتاب کردە بود.

یک منبع مطلع در این‌باره به کُردپا اعلام کرد: مردی به نام “گوران قاسم‌پور” اهل روستای “گوشخانی” از توابع سروآباد به بهانه کمک به همسرش، از شلیر رسولی درخواست کمک کرده بود و این زن با مراجعه به خانه گوران از سوی این مرد مورد تعرض قرار می‌گیرد و شلیر از ترس تجاوز خود را از پنجره به بیرون پرتاب کرده بود.

شلیر رسولی به دلیل جراحات واردە به بیمارستانی در سنندج اعزام شده بود.

همسر شلیر رسولی در اقلیم کردستان عراق مشغول کارگری است و شلیر رسولی دارای یک پسر ۱٦ سالە و یک دختر ۱۳ سالە است.

مبارزه با خشونت علیه زنان در کردستان با وجود ستم سیستماتیک و ٤ دهه سرکوب، هم‌اکنون و در بیش از یک دهه گذشته، خصوصا در میدان‌های عمومی، نشان از فرهنگ مبارزاتی برای حق‌خواهی و برابری در کردستان دارد.

در کردستان زنان کمپین‌هایی علیه خشونت و زن‌کشی تاسیس کردند، با ایده‌هایی خلاقانه برخلاف عرف مذهب “اهل تسنن” جسد زنان به‌ قتل رسیده را بر روی شانه‌های خود حمل می‌کردند و پشت سر جسد راه ‌رفتند و آن را تبدیل به راهپیمایی‌های اعتراضی ‌کردند، زنان و مردان بصورت گروهی و فله‌ای به ‌دلیل محکوم کردن خشونت علیه زنان بازداشت شدند، آنها با به‌ دست گرفتن پلارکارد و صدور بیانیه‌های پی‌درپی حتی برای زن کشی در دیگر نقاط ایران به چهره این روز‌های مبارزه میدانی علیه زن کشی و خشونت علیه زنان در ایران تبدیل شده‌اند، و در سال گذشته شاهد فعال شدن شبکه‌های محله‌ای زنان، خواندن بیانیه برسر مزار زنان کشته‌شده، سخنرانی درمیان مردم ‌و حضور زنان فعال در مراسم ختم جانباختگان برای مقابله با خشونت علیه زنان بودیم.

سال گذشتە در ٢٥ نوامبر زنان از مریوان تا سنندج و سقز برای محکوم کردن خشونت علیه زنان دوباره به چهره نام‌آشنای در میدان بودن جهت محکوم کردن خشونت علیه زنان در کل ایران تبدیل شدند و همچنین شاهد بیانیه بسیار مهمی از زنان فمنیست و کویر کُرد به مناسبت ٢٥ نوامبر در داخل و خارج از کردستان بودیم.