ارسال کننده: خانم زهرا مبینی3 بهمن
زندگی زنان در شهر های ایران همواره تحت تاثیر نبود امنیت شهری امری واقعی است و این امر مانع دیگری برای زنان است که نمی توانند شهروندان فعال همه جانبه باشند شهرهای ایران از نظر امنیت جاذبه ای برای زنان ندارند و انها هنگام تردد در سطح شهر فاقد امنیت جسمی وروحی لازم هستند که این امر به ویژه در زمینه های حمل و نقل و جابجایی در شهر ها بیشتر نمایان می شود که این مسئله در ردیف اولین دغدغه های زنان ایرانی قرار گرفته است.
همچنین زنان در مقوله امنیت روانی _اجتماعی احساس عدم امنیت دارند شرایطی مانند هراس از حضور در ساعات اخر ترس از تنها ماندن در مکانها یی مانند پارک و ترس از رانندگان ماشین های شخصی یا حرف زدن با مردان نا اشنا برای زنان تجاربی ناخوشایند به همراه داشته که از شنیدن یا یاد اوری ان لحظات ,احساس بدی پیدا می کنند مزاحمت هایی که زنان در پنج مقوله کلامی و فیزیکی شامل جنسی و با انگیزه جرم و جنایات, با ماشین ترساندن و زیر نگاه دیگران بردن ومسخره کردن بوده است و مزاحمت های کلامی را شامل متلک و حرفهای زشت شنیدن با پیشنهاد یا تقاضای نا معقول مواجه شدن و مزاحم تلفنی عنوان کرده اند ,زنان احساس نا امنی خود را ناشی از مزاحمت هایی می بینند که در جامعه نسبت به انها صورت می گیرند و جامعه بدون تفاوت از کنار آنها می گذرد.
به نظر آنها کم توجهی به مقابله قاطع و مستمر با پدیده زنان ومردان خیابانی امنیت را در معابر و مراکز شغلی از بین میبرد. در حال حاضر زنان از هر قشر وطبقه ای و با هر نوع پوشش و آرایش که در سطح شهرها ظاهر می شوند در زمینه حمل ونقل و جا به جایی در شهر با مشکلاتی مواجه می شوند که این مسئله هم زنان دارای وسیله نقلیه و هم زنان استفاده کننده از وسایل نقلیه شهری وعمومی را شامل می شود و همین احساس عدم امنیت حضور زنانرا در شهر ها در نقش شهروندان فعال با مشکل مواجه ساخته است و باعث جدایی هر چه بیشتر عرصه عمومی وخصوصی جامعه شده است و این منجر به محدودیت زنان در عرصه های خصوصی شده است و این در حالی است که جامعه ایران روز به روز بیش از گذشته شهری می شود و این امر هرگز مورد توجه دولتمردان ایران نبوده است وبا توجه به حضور روز افزون زنان ایرانی در شهر و مشارکت انان در فعالیتهای اجتماعی_اقتصادی_سیاسی و فرهنگی نیاز های روز مره زنان که احساس امنیت در محیط شهر و رفت امد های شهری از مهمترین آنان است در واقع احساس عدم امنیت زنان در جامعه ایران می تواند تبعات فراوانی داشته باشد.
فقدان اعتماد یا احساس نگرانی نسبت به مسائل مختلف سبب رفتار های خاص وکناره گیری در زنان ایرانی شده است حتی فعالیتهای عادی روزمره مستلزم ارتباطشان را در جامعه محدود کرده است. در جامعه امروزی ایران زنان احساس امنیت فردی در جامعه ندارند چرا که نمی توانند به عنوان یک شهروندآ زادانه جا به جا شوند و نمی توانند با همشهریان خود ارتباط برقرار کنند و به فعالیتهای اجتماعی بپردازند بدون آنکه تهدید شوند همیشه با خشونت و آزار و اذیت جسمی و روحی و نابرابری های جنسیتی مواجه هستند و همین امر باعث شده است زنان احساس بی اعتمادی ونا امنی بیشتری نسبت به مردان در جامعه امروزی ایران داشته باشند و این احساس عدم امنیت تنها در شرایط نا برابر وفرودست زنان را در موفقیت های اجتماعی واقتصادی را باز تولید می کنند و تغییر این شرایط و حضور زنان در عرصه شهر و فعالیتهای عمومی مستلزم افزایش احساس امنیت در زنان می باشد ولی در واقع احساس امنیت فردی در جامعه هنگامی حاصل می شود که زنان به عنوان شروندان از بهبود تامین وحمایت اجتماعی برخوردار باشند که تمامی این موارد در فضای خالی از تبعیض جنسیتی قابل حصول است وجامعه ای عاری از تبعیض جنسیتی فقط در صورت وجود حکومتی مردمی و سکولار امکان پذیر است که فقط و فقط با سرنگونی جمهوری اسلامی به دست مردم صورت می گیرد _
خاطره لطفی
