کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام
شکنجه زنان در زندان قرچک ورامین با ایجاد انواع محدودیت‌ها و محرومیت‌ها توسط مسئولان این زندان
در این گزارش تنها گوشه کوچکی از شکنجه زنان در زندان قرچک ورامین به تصویر کشیده شده است.
به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام، ۷ خرداد ۱۴۰۱، بنا بر گزارش‌های رسیده، زندان زنان قرچک ورامین فاقد مینیمم‌های یک زندان معمولی است که این مسئله فشار و شکنجه مضاعفی بر زندانیان تحمیل می‌کند. ذیلا گزارشی از این زندان به اطلاع‌تان میرسد.
زندان زنان قرچک ورامین
این زندان که بنام (ندامتگاه زنان شهر ری) نیز نامیده می‌شود در ۲۵ کیلومتری شهر ری و ۵ کیلومتری قرچک در منطقه بیابانی و فاقد آب آشامیدنی قابل مصرف واقع شده است.
زندانیان این زندان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم میکنند. از جمله:
غیر قابل شرب بودن آب زندان و وجود انواع حشرات در آن
نبودن سرویس بهداشتی و دستشویی برای ملاقات کنندگان علیرغم فاصله دور از شهر
نداشتن چراغ‌خانه در بندها ( زندانیان حتی برای پخت تخم مرغ با نبود امکانات مواجه هستند).
بازرسانی که چندی پیش از زندان بازدید کرده‌اند می‌گفتند که مجوز احداث چراغ‌خانه را گرفته‌ایم و پولش را هم داده‌ایم ولی هنوز اجازه ساخت نداریم و مدت‌هاست وعده می‌دهند.
فروشگاه زندان فاقد مواد پروتئینی قابل پخت و تخم‌مرغ و حبوبات می‌باشد.
این زندانیان جهت درمان به سختی به بیرون از زندان منتقل می‌شوند.
بردن دارو به داخل زندان و تهیه بسیاری از داروها و هزینه‌ها بعهده خود زندانی و خانواده‌اش می‌باشد. هم‌اکنون چند تن از زندانیان در بند ۸ زنان سیاسی دچار درد عضلانی در گردن و مهره‌های گردن می‌‌باشند که رسیدگی نمی‌شود.
محدودیت آب گرم حمام و محدودیت فشار آب
درملاقات‌های حضوری محدودیت و بازرسی‌های بدنی شدید وجود دارد.
برخلاف سایر زندانها فاصله بین دو ملاقات حضوری سه ماه یا بعضا بیشتر است و ممنوعیت بردن خوراکی در ملاقات حضوری (برخلاف سایر زندانها) وجود دارد.
همچنین مامور ملاقات در تمام مدت ملاقات حضوری، مستمر کنار ملاقات کنندگان می‌ایستد و به صحبت‌ها گوش می‌دهد.
