سازمان گزارش‌گران بدون مرز (RSF) روز دوشنبه ۱۸اسفند۱۳۹۹ به مناسبت روز جهانی زن، پژوهشی را با عنوان «روزنامه‌نگاری در برابر سکسیسم» منتشر کرد.
در این گزارش از روزنامه‌نگاران ۱۱۲ کشور سوال‌هایی در رابطه با همین موضوع پرسیده شده است که در میان این تعداد، ۴۰ کشور به‌عنوان خطرناک و یا بسیار خطرناک برای همکاران زن معرفی شده‌اند.
گزارش‌گران بدون مرز در این پژوهش همه اشکال خشونت جنسی و جنسیتی از جمله تبعیض، توهین، آزارگری جنسی، دست‌درازی، تهاجم کلامی و فیزیکی با مشخصات سکسی، تهدید به تجاوز و تجاوز را بررسی کرده است.
براساس این گزارش ۷۳ درصد پاسخ‌دهندگان فضای مجازی، اینترنت و شبکه‌های اجتماعی را یکی از گذرگاه‌های بسیار خطرناک برای روزنامه‌نگاران زن عنوان کردند که به‌واسطه آن پیام‌های تهدید به تجاوز و مرگ دریافت می‌کنند.
پس از اینترنت، ۵۸ درصد از پاسخ‌دهندگان «محل کار» را مکانی می‌دانند که در آن خشونت جنسیتی انجام می‌شود.
همچنین در این پژوهش به جنبش «من هم» یا #MeToo اشاره شده که به موجب آن زنان روزنامه‌نگار ماجرای آزار جنسی خود را روایت کردند؛ که بسیاری از آن ها برای اولین‌بار این موضوع را مطرح کرده بودند.
«کریستف دولوار»، دبیر اول گزارش‌گران بدون مرز در پیش‌گفتار این پژوهش گفته است: «ما بایستگیِ دفاع از روزنامه‌نگاری را با همه توان در برابر خطرهایی که آن را تهدید می‌کنند، از آن میان آزارگری و هراس‌افکنی جنسیتی و جنسی، وظیفه خود می‌دانیم. پذیرفته نیست که روزنامه‌نگاران زن متحمل بیم‌ناکی دو برابر و ناگزیر به دفاع از خود در جبهه‌هایی افزون از آنچه هست، شوند. از این میان میدان‌های جنگی چندگانه در بیرون از تحریریه‌ها و رسانه و گاه در درون آن.»
در ایران نیز طی ماه‌های اخیر زنان روزنامه‌نگاران روایت‌های بسیاری را از آزار جنسی در تحریریه رسانه‌ها مطرح کردند.
در پی افزایش موارد آزارهای جنسی و سکوت «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران» در قبال روایت‌ها در نهایت این انجمن اعلام کرد، کمیته‌ای با عنوان «پی‌گیری آزار جنسی و حمایت از روزنامه‌نگاران آسیب‌دیده» تشکیل خواهد شد. هرچند اعلام شد هدف از تشکیل این کمیته، «حقیقت‌یابی» نیست و انتظار دارد بتواند «پناهگاهی امن» برای همکاران روزنامه‌نگار باشد.
گزارش‌گران بدون مرز، علاوه بر روزنامه‌نگاران زن تاکید کرده است، فعالان حقوق زنان، زنان ورزشکار و یا زنان فعال در عرصه سیاست نیز به شکل‌هایی با خطر خشونت روبرو هستند. به‌طور مثال در برزیل بیش از پنجاه روزنامه‌نگار حوزه ورزش جنبش «بگذارید کار کند» #DeixaElaTrabalhar را برای نکوهش سیاست علیه آزارهای جنسی به هنگام پوشش رویدادهای ورزشی، از این میان بوسه‌های تحمیل‌شده، به راه انداختند. به دنبال آن در فرانسه نزدیک به ۴۰ روزنامه‌نگار زن در روزنامه «اکیپ» پس از افشای آزارگری جنسی در سرویس‌های ورزشی حمایت‌شان را از همکاران خود در برزیل اعلام کردند.
برای دیدن اخبار و گزارش‌های بیش‌تر درباره رسانه و خبرنگاری به سایت خبرنگاری جرم نیست مراجعه کنید.
