به گزارش برنا؛ بر اساس ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی زمانی که عقد صورت می‌گیرد، مهریه تعیین شده حین عقد، ملک زن محسوب می‌شود 
و از همان لحظه پس از عقد، زن حق تصرف در آن را دارد بنابراین مهریه از دارایی‌های زن محسوب می‌شود. از طرفی در ماده ۸۶۹ قانون مدنی به این موضوع اشاره شده است که قبل از تقسیم ترکه شخص متوفی بایستی یک سری حقوق و دیون او ادا شوند و در بند دوم همین ماده اشاره شده که مهریه نیز یکی از دیون شخص متوفی است بنابراین چنانچه زن قصد مطالبه مهریه پس از فوت مرد را داشته باشد باید به دادگاه خانواده محل اقامت مراجعه کند تا دادگاه از اموال باقیمانده مرد، مهریه زن را پرداخت کند.
در مواردی که مردی زن دوم داشته باشد اکثر مردم فکر می کنند که مهریه زن اول بر زن دوم ارجحیت دارد اما واقعیت این گونه نیست بلکه هیچ کدام از زنان مرد فوت شده در گرفتن مهریه بر دیگری ارجحیتی ندارند و حتی مهریه زنی که در عقد دائم مرد فوت شده بوده با مهریه زنی که در عقد موقت مرد فوت شده باشد نیز هیچ گونه ارجحیتی ندارد و همگی در واقع دیونی هستند بر عهده مرد فوت شده است.
زمانی که مرد در حیات باشد چنانچه یکی از همسران وی قصد مطالبه مهریه خود را داشته باشد نمی تواند از طریق منزل مسکونی مرد که جز مستثنیات دین محسوب می شود مهریه خود را وصول کند اما پس از فوت مرد دیگر بحث مستثنیات دین مطرح نیست و حتی زن دوم هم می تواند از کل ماترک مرد فوت شده از جمله منزل مسکونی مرد، مهریه خود را وصول کند.
چنانچه اموال مردی که چند زن داشته پس از فوت وی برای پرداخت مهریه همه زنان کافی نباشد، هر زنی که زودتر از دیگر زنان، اموال مرد فوت شده را برای وصول مهریه خود توقیف کرده باشد، در گرفتن مهریه پس از فوت مرد از طریق اموال توقیف شده ارجحیت دارد حتی اگر چیزی برای وصول مهریه دیگر زنان باقی نماند.
