احمد حکیمیپور از فعالان جریان چپ طی مصاحبهای از این میگوید که دغدغههای اصلاحطلبان عمدتا دغدغه طبقات بالا و متوسط به بالای جامعه است.
سرویس سیاست مشرق – «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابهلای اخبار و مطالب رسانههای کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیلها و پیشینههایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم میگذاریم. هر روز ۰۷:۳۰ با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.
***
زنان رئیسجمهور بشوند ولی شهردار هرگز!
محمود میرلوحی، فعال چپ و عضو شورای شهر تهران که پیش از این با شکایت قالیباف به شلاق و زندان محکوم شده بود، به تازگی در بخشی از یک مصاحبه با روزنامه آرمان ملی اظهار کرده است: واقعیت این است که قصد مرحوم شهید بهشتی از کلمه رجل، زن و مرد بود. در غیر این صورت مانند مذهب، در کلمه مذهب شیعی تصریح میشد و کلمه مرد استفاده میشد. نوشتند رجل سیاسی تا باب حضور زنان در انتخابات بسته نشود. نه تنها در ریاست جمهوری که در خبرگان نیز باب حضور زنان بسته شده است. در خبرگان قانون اساسی یک خانم داشتیم اما پس از آن دیگر میسر نشد که خانمی در این جایگاه قرار بگیرد. اگر هم بناست اصلاحاتی صورت بگیرد، باید در این بخشها باشد اما دوستان در حال حرکت برخلاف جریان آب هستند.
او میافزاید:
“امروز افکار عمومی این مطالبات را دارد. در کشوری که ۶۷ درصد از قبولیهای کنکور آن خانم هستند و کمکم تعداد خانمها در ادارات بیشتر میشود، آیا میتوان آنها را از سمتهایی مانند ریاست جمهوری و وزارت منع کرد؟ ملاحظه میکنیم که جریان اصولگرا خانمها را برای مسئولیتی بیش از خانهداری نمیبیند.”[۱]
*این ژست آقای میرلوحی در حالی است که اصلاحطلبان شورای شهر پس از فتح این شورا در سال ۹۶ و در حالی که هیچ نظارت استصوابی یا قانون یا منعی هم نداشتند اما هرگز حاضر به انتخابات یک “شهردار زن” برای تهران نشدند.
جالب است که آنها حتی با حواشی بسیار بیش از ۵ شهردار و سرپرست را در تمام طول این سالها بر بلدیه تهران گماردند اما باز هم حاضر نشدند ولو در حد سرپرستی چند روزه هم به زنان اصلاحطلب اعتماد کنند.
و البته مردم باید بدانند که بانوان اصلاحطلب ستادی نیز گویا شکایتی از این مسئله ندارند و فقط مسئله اینست که بلندگوی تبلیغاتی جریان چپ بایستی دائما مشغول روخوانی از روی این متن باشد که “اصولگرایان خانمها را برای مسئولیتی بیش از خانهداری نمیبیند”…
***
مردم میدانند ما و روحانی اهل بهبود اقتصادی هستیم!
علی صوفی، از وزرای دولت اصلاحات و از حامیان رئیسجمهور روحانی در بخشی از یک مصاحبه با خبرگزاری دولتی ایرنا پیرامون انتخابات ۱۴۰۰ اظهار کرده است:
“بدیهی است مردم طیفی که در اسفند ۹۸ وارد مجلس شدهاند را برای مسوولیت ریاست جمهوری باور ندارند، چون آنها نشان داده اند که اهل مذاکره و تنشزدایی نیستند. اما مردم به توان اصلاحطلبان و اعتدالیها در اموری مانند مذاکره، تنش زدایی و گرفتن امتیاز اعتقاد دارند و میدانند این دو طیف اهل تعامل سازنده بینالمللی، تنشزدایی، جلب سرمایهگذاری خارجی و بهبود اوضاع اقتصادی مردم هستند. “
او همچنین میگوید: دغدغه مجلس در عمل وضعیت مردم نیست بلکه نگران این است مذاکره شکل بگیرد و این دولت بتواند برجام را به سرانجام برساند تا روحانی بتواند در انتخابات ۱۴۰۰ تاثیرگذار باشد…حتی در این اوضاع بد معیشتی مردم و فشاری که روی آنها است حاضرند یک سال دیگر هم این شرایط ادامه پیدا کند ولی اجازه ندهند که دولت روحانی این مذاکره انجام دهد، ما شاهد چنین شرایطی هستیم. بنابراین در چنین فضایی تصمیمات عجولانه مجلس خیری برای مردم نخواهد داشت! [۲]
*اظهارات آقای صوفی حکما در نظر عدهای صحیح است و ارزانیهای موجود در بازار، قیمتهای چند برابر، دلار ۳۰ هزار تومانی و سطح بالای کارآمدی دولت و اصلاحطلبان طی ۷ سال اخیر که مثلا در آبگرفتگیهای اهواز با وضوح بیشتری عیان شد! به وضوح نشان میدهد که ستاد مشترک اعتدالیون و اصلاحطلبان تا چه اندازه اهل بهبود اقتصادی مردماند…
در بحث فرجام برجام نیز آقای روحانی تا قبل از مجلس یازدهم به مدت ۷ سال وقت داشت که برجام خود و دوستانش را به سرانجامی که دائما به مردم وعده میداد، برساند اما دست آخر جز خسارت محض و “تقریبا هیچ” عایدی دیگر شامل مردم و جماعت برجامیان نشد.
اکنون نیز همانهایی هنوز فکر میکنند برجام دارای یک سرانجام است اما مجلس یازدهم و اصولگرایان اجازه این کار را نمیدهند که اهلیت اصلاحطلبان و اعتدالیون را برای بهبود اقتصادی در ایران پذیرفته باشند…!
***
حکیمیپور:
دغدغههای اصلاحطلبان عمدتا دغدغه طبقات بالای جامعه است
احمد حکیمیپور، فعال چپ و عضو سابق شورای شهر تهران در بخشی از یک مصاحبه با خبرگزاری دولتی ایرنا درباره اصلاحطلبان گفته است:
“به نظر میرسد اصلاحطلبان از بطن جامعه فاصله گرفته و سمت و سوی جریان روشنفکری به خود گرفتهاند به طوری که جنبه های آکادمیک و نظریه پردازی در این جریان پررنگتر شده، که این عمدتا دغدغه طبقات بالا و متوسط به بالای جامعه است. “[۳]
*صحبتهای حکیمیپور اگرچه یک اعتراف است اما هرگز حرف تازهای نیست و اصلاحطلبان از ابتدای ظهور و بروز خود در سپهر سیاست ایران همیشه ابراز داشتهاند که گفتمان و خاستگاه آنها متعلق به یک طبقه اشرافی و بالانشین است که دغدغههایشان نیز هیچ سنخیتی با دغدغههای عموم مردم ندارد.
مثلا عباس عبدی چند سال قبل در صحبتهایی گفته بود: “اغلب بازداشتیهای پس از خرداد ۱۳۸۸ بالاشهری بودند و اصلاحطلبان به تدریج زندگیشان عوض شده است. “[۴]
جالب است که افرادی از اصلاحطلبان حتی خطاب به قاطبه مردم از الفاظی مثل “لشکر قابلمهبدستها”، “لبوفروشها” و کسانی که برای خرید جارو و مرگ موش هم صف میکشند نیز یاد میکنند که این مسئله عمق نگاه اشرافی آنها را نشان میدهد.
و البته تمام این مطالب بایستی مد نظر مردم باشد تا در ایام انتخابات بعنوان مهمترین منصه تعیّن گفتمانهای سیاسی در جامعه؛ گفتمان صاحب کارنامه و دارای همت جهادی را به جای چنین گفتمانهای اشرافیتزده و ضد مردمی انتخاب کنند و کسانی را بر سر کار بیاورند که بیشترین خاصیت را برای رفع دغدغههای عمومی دارند.