کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری: پیش از هر چیزی باید عنوان شود وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی چنان فلاکت‌بار است که آبستن هر نوع پدیده مرگ‌آفرین است.
خودکشی زنان یکی از نشانه‌های بارز این اوضاع و شرایط است که ما هر روز شاهد آن در چهار گوشه ایران هستیم.
به قول مسعود قادی پاشا در سال ۹۸ بیش از ۵۱۴۳ مورد خودکشی وجود داشتە کە ۱۵۱۷ نفر شامل زنان بوده است. طبق این آمار ما شاهد افزایش ۸٪درصدی نسبت به سال ۹۷ بوده‌ایم. بی شک تعداد این خودکشی‌ها درسال ۹۹ افزایش چندین برابر داشتە است کە ابعاد افزایش آن شامل کودکان زن زیر ۱۷ سال نیز می‌شود. وقتی در سال ۹۷ طبق آمار نیم بندشان بیش از ۲۱۲ نفر زیر ۱۷ سال خودکشی می‌کنند و این فاجعه در سال ۹۹ طبق آمار حتی در رسانه‌های سانسور شده بیشتر به چشم می‌خورد؛ دیگری چیزی برای شکست سیستم سرمایه‌داری ایران برای اداره جامعه باقی نمی‌گذارد.
سعید مدنی محقق جرم شناسی می‌گوید : «نرخ خودکشی در جهان ۸ در ۱۰۰ هزار نفر است، اما این میانگین در برخی شهرهای ایران فاجعه است. برای نمونه در مسجد سلیمان ۲۷ و در کرمانشاه ۲۶ در ۱۰۰ هزار نفر است.»منبع : اخبار روز
برای اثبات این جرم علنی سیستم سرمایه‌داری ایران نیازی به دلایل محکم علمی و میکروسکوپی نیست. وقتی بیشتر مردمش علی‌الخصوص نسل جوانش با بیکاری میلیونی مواجه است و وقتی کارگرش دم به دم اخراج و تعدیل نیرو می گردد و وقتی حقوق‌های کارگری و مزد روزانه کفاف یک وعده صبحانه واقعی نمی‌کند.
علاوه بر این ستم عمومی، ستم مضاعف عهد فئودالی نیز بر قامت زنان تحمیل می‌شود، چگونه امکان سلامتی روح و روان میسر می‌گردد؟ با این ستم‌هاست که بحران مالی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و متعاقب آن افسرده‌گی و انواع بلاهای ممکن چون فحشا، سرخورده‌گی، بی هویتی، جامعه را لبریز می‌کند که سرانجام ما با کمترین پیامدهایش یعنی با افزایش پدیده خودکشی علی‌الخصوص خودکشی زنان مواجه می‌شویم.
افزایش خودکشی زنان دلیل علمی دارد. در بستر چنین شرایطی با وجود قوانین مرد سالاری، وجود افزایش دو برابر کار، کار در خانه و بیرون ازخانه، مسئولیت فرزندان در بیشتر امور، پخت و پز و زندگی یکنواخت آشپزخانه‌ای که یک‌سوی ماجرا است و سوی دیگر آن پیامدهای بیکاری و تورم و همه بحران‌های نامبرده فوق، در نتیجه انعکاس این شوم بختی به درون خانه‌ها، زنان را در بدترین شرایط زندگی قرار می‌دهد.
خانه‌ای که گرم و مکان صلح و آرامش می‌نامند، به یک کانون گرم جنگ و کشمکش و بر خوردهای روانی و فیزیکی منجر می‌شود. به همین دلایل خودکشی و خودکشی زنان درسایه این وضعیت به افزایش تراژیک وار رسیده است. انگار فرامین اجتماعی به سرمایه‌داری ایران نفهمانده که جامعه تنها با افزایش بحران‌سازی و غارت اداره نمی‌شود و هر گز جامعه با این روش روی آرامش را نخواهد دید و سرانجام عکس العمل آن را در افزایش انواع خشونت‌ها خواهیم دید.
کمیته هماهنگی ضمن ابراز نگرانی از این فاجعه انسانی، راه حل خروج از این زندگی نگبت‌بار را نه در پدیده‌ای چون خودکشی، بلکه در مبارزه و پیکار متحدانه طبقاتی علیه این وضعیت می‌داند. و همواره بر این باور است با اتحاد و قدرت اراده اجتماعی شورایی و طبقاتی کارگران و ستم دیده‌گان علیه این وضعیت است که می‌تواند موجب بهبودی اوضاع بد اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی شود و نهایتا موجب کاهش پدیده خودکشی گردد.
زنده باداتحاد طبقاتی کارگران و ستم‌دیده‌گان
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری – نهم آذرماه ۱۳۹۹
