رسانه ها در ایران و نمایشگاهی از تبعیض، سواستفاده، و نقض حقوق زنان
با توجه به ذهنیت سنتی و مرد سالارانه مدیران و سیاست گذاران تلویزیون دولتی ایران (صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران) و دیدگاهی که مانع از دیدن واقعیت روز زنان ایران می شود، این رسانه سالهاست که از به نمایش در آمدن زنان قهرمان، فعال و موفق جامعه خودداری کرده و برای نادیده انگاشتن آنان از انواع مختلف سانسوراستفاده می کند در تمام زمینه ها اعم از دانش، سیاست، ادبيات، تئاتر، موسيقي، سينما، هنر، مطبوعات و سایر مدارج علمی یا ورزشی، زنان در فیلمها و سریالهای تلویزیونی، موجوداتی احساساتی، شکننده و ناتوانند، زنانی که همواره در حال نظافت، آشپزی و یا بچه داری هستند، تلویزیون دولتی ایران با توهینی آشکار همیشه زن را در بیرون از خانه قربانی و آسیب پذیر جلوه می دهد، زنان در کانال های مختلف سیمای جمهوری اسلامی ایران، باید جارو، دستمال و کفگیر و…در دست داشته باشند وهیچگاه زنی در حال مطالعه کتاب، ورزش و یا حتی تماشای تلویزیون هم دیده نمی شود که تزریق و تلقینی است از این باور غلط که حوزه فعالیت زنان صرفا در خانه است و حوزه حضورمردان در کار و سیاست…
چندی پیش شبکه ۴ تلویزیون جمهوری اسلامی ایران در یکی از برنامه های خود تصویر زنده یاد رهی معیری (شاعر) را جایگزین تصویر خانم الهه (خواننده پیش از انقلاب) ایران کرد به نمایش عموم گذاشت.
زنان ایران بخاطر موقعیت تحصیلی با وجود اشتغال و استقلال فردی، چهره دیگری از خود در جامعه ساخته اند اما، ایدیولوژی دولت جمهوری اسلامی ایران و رسانه های وابسته به آن، ویژگی های چنین زنانی را بر نمی تابند و چهره ای خیانتکار، بی وفا، پنهانکار و خود خواهانی را از آنان به تماشا می گذارند که بخاطر فردگرایی خود محورانه، باعث فروپاشی و تزلزل نهاد خانواده می شوند، باوری برخاسته از تفکرات ذهنی فقهای مذهبی ایران که زنان مستقل را بدکار و خطاکار می دانند و سلطه پذیری( تمکین) را صفت برجسته زنان شایسته می پندارند چرا که در اندیشه آنان تنها مسئولیت زن کار درخانه است و باید وظیفه مراقبت و پرستاری از بچه ها و پذیرائی از ساکنین خانه را بر عهده بگیرد و از لحاظ مالی به همسر وسرپرست خانواده وابسته باشند، گفتنی است حضور زنان در رسانه‌ها با محدودیت‌هائی غیر واقعی امکان پذیراست، از خوابیدن با روسری و مانتو تا حمام کردن با حجاب کامل؛ بگونه ای که در یک سکانس از فیلم “رحمان ۱۴۰۰” بازیگر زن با حجاب کامل در وان حمام نمایش داده شد، در مشهد و در رابطه با حضور زنان در تلویزیون، نماینده ولی فقیه (علم‌الهدی) می گوید:
می‌توان در برخی برنامه‌های صدا وسیما به جای بانوان از گویندگان مرد استفاده کرد، اینکه یک زن حتی باحجاب با یک فرد نامحرم بگو و بخند داشته باشد و دل بدهد و قلوه بگیرد حرام است بی عفتی.
برنامه گذاران تلویزیون اینگونه محدودیت ها را تا زندگی شخصی بازیگران گسترش داده و آنان را همواره تحت نظر دارند، خانم «شهره سلطانی» از برنامه ویژه ماه رمضان به علت انتشار عکس‌هایی در اینستاگرام شخصی‌اش، حذف شد، «زیبا بروفه» به خاطر انتشار فیلم عروسی‌اش چندین سال اجازه فعالیت نداشت و «لیلا حاتمی» نیز چون در جشنواره کن با رئیس جشنواره دست داده بود با انتقادهای تندی روبرو گردید وعملکرد او منافی «عفت» زنان در دولت جمهوری اسلامی ایران نام گرفت.
قیچی سانسورصدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در مورد سریال ها و فیلم های گذشته و حال نیز به شدت فعال است و هر بخشی که دوست ندارد و یا فکر می کند «مردم ندانند بهتر است» را حذف می کند، حتی فیلم‌هایی که وزارت ارشاد دولت به آنها مجوز پخش داده است هم توسط صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران سانسورمی شود، گزارشات و مسابقات ورزشی هم از این قاعده مثتثنی نیستند و برنامه گذاران موظفند هر قسمت از سریال ها، نمایش نامه ها، برنامه های ویژه اعیاد، ایام نوروزی و حتی فیلم ها و گزارش های ورزشی و حیات وحش را برای پخش به مسئولان تحویل دهند تا بعد از بازبینی و ممیزی های لازم ( رفع اشکال پخش ) به گروه برگردانده شود که یکی از مهم‌ترین ابعاد این اصلاحات سانسور زن، بدن و پوشش او و مسایل مربوط به جنسیت است.
تبعیض علیه زنان در هر جایگاهی که باشند بخش جدانشدنی از سرکوب سیستماتیک دولت جمهوری اسلامی ایران علیه آنان است که ما فعالان حقوق بشر ضمن محکوم شمردن این نگاه کلیشه ای و سودجویانه به زن در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، نقض هدف پنجم از سند ۲۰۳۰ یونسکو و ماده های ۱ ، ۲،۱۲ و۲۷ که اعلامیه جهانی حقوق بشر را یاد آور شده و بار دیگر تکرار میکنیم که صدا و سیمای ملی! جمهوری اسلامی ایران باید با تغییر الگوی رفتاری خود بعنوان یک رسانه ی ملی عامل نقض حقوق بشر، سانسور و یا سرکوبگر که منعکس کننده نظر یک گروه و جریان خاص است به یک رسانه ملی و فرهنگی تبدیل گشته و بازتابی باشد ازحقایق و واقعیت های موجود در جامعه.
۱۳۶۷
کانون دفاع از حقوق بشر درایران
کمیته دفاع از حقوق زنان
