کاهش سن اعتیاد و زنانه شدن مصرف انواع مواد مخدر از معضلات امروز ایران

حقوق بشر در ایران – امروز جمعه ۶ تیر ماه ۱۳۹۹, روند استفاده و اعتیاد به انواع موادمخدر و روان گردانها در ایران در مسیری رو به بالا قرار گرفته و از سوی دیگر تعداد افراد استفاده کننده از مواد مخدر در ایران در میان زنان بیش از مردان است.

به گزارش حقوق بشر در ایران بنقل از ایلنا, امروز جمعه ۶ تیر ماه ۱۳۹۹, صادق کشفی نژاد، مدیر کل سازمان بهزیستی استان فارس از کاهش سن اعتیاد در کشور خبر داد و در ادامه از زنانه شدن مصرف انواع موادمخدر در میان شهروندان ایران سخن به میان آورد و این معضل را زنگ خطری برای جامعه در ایران دانست.

مدیر کل سازمان بهزیستی در استان فارس در تشریح این خبر گفت: “برخلاف گذشته که اعتیاد در کشور کاملا مردانه بود اما امروز این آسیب هم مانند دیگر آسیب‌ها، رنگ زنانه به خود گرفته و شمایل خود را عوض کرده و زنانه شدن و کاهش سن اعتیاد بعنوان ۲معضل مهم امروز در حوزه مصرف مواد مخدر است که زنگ خطر مواد مخدر را بیش از پیش در ایران به صدا در آورده است”.

صادق کشفی نژاد در ادامه افزود: “اگر آسیب‌های اجتماعی جامعه زنان ایران را نیز دربرگیرد باید زنگ خطر و هشدار را به صدا در آورد و چرا که هر روز شاهد روند افزایشی در تولید، مصرف، تنوع و تکثر مواد روان‌گردانها هستیم”.

در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹, محمدرضا محجوب فر, کارشناس آسیب های اجتماعی, از کاهش سن اعتیاد در ایران به ۸ سال و مصرف انواع موادمخدر بطور میانگین به ۱۲ سال خبر داده بود و تعداد افراد معتاد در ایران را نسبت به سال ۱۳۹۰ به ۲ برابر افزایش اعلام کرد.

بیشتر بخوانید: سن اعتیاد به مصرف موادمخدر در ایران به ۸ سال رسید
محمدرضا محجوب فر, کارشناس آسیب های اجتماعی در تشریح آن خبر گفته بود: “سن اعتیاد در ایران به ۸ سال رسیده است در حالی که میانگین سن شروع مصرف مواد مخدر در کشور به ۱۲ سال کاهش پیدا کرده. اما شمار معتادان ایران نسبت به سال ۱۳۹۰ به بیش از ۲ برابر شده. یعنی به عبارتی ۱۴ درصد جمعیت ایران معتاد هستند و با احتساب جمعیت ۸۵ میلیون ایران، حدود ۱۲ میلیون ایرانی معتاد که از این تعداد ۴/۵ میلیون نفر مصرف کننده مداوم انواع موادمخدر هستند”.

برخورداری افراد از تامین اجتماعی مناسب در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر که ایران از امضاء کنندگان این سند معتبر بین المللی هست که در این ماده از این سند معتبر بین المللی بر محق بودن افراد بر تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ خوراک, مسکن, پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری ، بیماری ، نقص اعضا ، بیوگی ، پیری یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان ، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود مورد تاکید قرار گرفته است.