عذرا بازرگان، مادر نرگس محمدی، سخنگو و نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر و زندانی محبوس در زندان زنجان، به شرح وضعیت دخترش پس از ملاقات با وی در این زندان پرداخته است. به گفته عذرا بازرگان، خانم محمدی در این ملاقات به شکنجه‌های روانی بر اثر مشاهده اعدام زندانیان در زندان زنجان اشاره کرده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، به نقل از کانون مدافعان حقوق بشر، عذرا بازرگان، مادر نرگس محمدی، زندانی محبوس در زندان زنجان، پس از ملاقات اخیر با دخترش وضعیت وی را توصیف کرده است.
خانم بازرگان گفت: “نرگس امروز صدای گرفته‌ای داشت و با حزنی که کمتر از او سراغ داشتم گفت که اول خرداد، صبح زود برای ورزش به حیاط رفتم، چند نفر بودیم. در سکوت صبحگاهی صدای شیون و فریاد و ضجه شنیدیم. ایستادم و به صداها گوش کردم. صدای کودکانی بود که پدرشان را صدا می‌زدند، فریاد زنانی بود که در فضای زندان می‌پیچید. اعدام مردی بود که پس از ۴ سال انتظار، به دار آویخته شد. از اجرا تا تحویل جنازه، صدای شیون و فریاد لحظه‌ای در زندان قطع نمی‌شد”.
وی افزود: “نرگس می‌گفت که ۲ روز پیش هم یکی از زنان همبندیش را پس از ۶ سال انتظار اعدام کردند. اعدامی‌ها ٢۴ ساعت قبل از اجرای حکم به سلول انفرادی قرنطینه منتقل می‌شوند و این مدت زمان، وقایع اتفاقی هم برای اعدامی و هم برای هم‌بندانش شکنجه روانی هولناکی است. بک هفته پیش از ماه رمضان هم ۲ نفر از مردان به دار آوبخته شدند”.
نرگس محمدی در این ملاقات تصریح کرده است: “سال ٩١ در این بند بیش از ١۵ نفر محکوم به اعدام داشتیم. متاسفانه هنوز علی‌رغم اینکه مجازات اعدام از جرایم قاچاق مواد مخدر برداشته شده اما باز هم در این بند با جرایم قتل و زنا، زنان محکوم به اعدام داریم، و من از این آمار هولناک اعدام در شهرستان کوچکی مثل زنجان در تعجب و وحشتم. جامعه ما پیکر پر درد و رنجوری است و زندان‌های عادی، زخم‌های سر باز کرده‌ای هستند که عمق پیکر پر درد و بی‌رمق آن را نشان می‌دهد”.
نرگس محمدی افزوده است: “سال ٩١ بازجوی وزارت اطلاعات در بازداشتگاه ٢٠٩ گفت تو را که ادعای دفاع از حقوق زنان داری میفرستمت به زندان عادی زنان تا بدانی از چه زنانی دفاع میکنی! الان هم با اینکه ١٠ سال از ١۶ سال حبسم صرفا به دلیل فعالیت‌هایم علیه اعدام است، اما راضی نشدند و من را به زندانی فرستادند تا نظاره‌گر لحظه به لحظه اجرای احکامی باشم که به دلیل مخالفت با آن، متحمل حبس‌های سنگین و محرومیت‌های سختی شده‌ام”.
به گفته خانم محمدی: “سال‌ها تحمل حبس و محرومیت آسان نیست اما تاوان هم‌زیستی با زنان زیر چوبه دار که دمیدن صبح و روشنایی، مایه نفرت او و باز شدن زودهنگام درهای قفل شده، دلیل مرگ و فریاد هراسناک ناخودآگاه اوست. دردناک و دردناک‌تر از همه تصویر تلخ و گزنده شهری است که قربانیش نه یک بار بلکه ده‌ها بار قربانی شده، تا بعد از دیگری و نوبت خودش که قطعاً فرا خواهد رسید در سکوت و تماشاست”.
در ارتباط با نرگس محمدی گفتنی است، وی که از تاریخ ۱۵ اردیبهشت ١٣٩۴در زندان بسر می‌برد، برای سه اتهام به ۱۶ سال زندان محکوم شده است. پنج سال برای ” اجتماع و تبانی علیه نظام” یک سال برای “برای تبلیغ علیه نظام” و ده سال برای تاسیس و همکاری با انجمن لگام، انجمنی برای لغو مجازات اعدام، مطالبه‌ای که از سوی حکومت در ایران تحمل نمی‌شود. بنا بر ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی و با در نظر داشت «مجازات اشد»، نرگس محمدی باید ١٠ سال زندان را تحمل کند.
خانم محمدی روز شنبه ۳۰ آذرماه همراه با ۷ زندانی سیاسی دیگر در بند زنان زندان اوین طی نامه‌ای از تحصن چند روزه خود در زندان به مناسبت چهلمین روز و در همراهی با خانواده‌های داغدار اعتراضات سراسری آبان خبر داده بودند.
در پی این تحصن مسئولان زندان اوین خانم محمدی و دیگر زندانیان تحصن کننده را به تبعید به زندان دیگر تهدید کرده بودند که در نهایت روز سه شنبه ۳ دی ماه ۹۸ وی را از زندان اوین به زندان زنجان منتقل کردند.
خانم محمدی پس از انتقالش به زندان زنجان، طی نامه ای به شرح وقایع و برخورد رییس زندان اوین و نیروهای امنیتی در جریان انتقال وی پرداخته و از آن به عنوان “روز نکبتی خشونت عریان مردان امنیتی و زندان علیه من” یاد کرده بود.
