تهران- ایرنا- وزنه‌برداری زنان ایران، رشته‌ای نوپا است و باید به رشد آن کمک شود نه آنکه یک مربی مسیر افتخارآفرینی را با پیشنهاد دوپینگ به دختران وزنه‌بردار مسدود سازد و به این قشر از ورزش آسیب برساند.
تلخ‌کامی‌های وزنه‌برداری ایران با افیونی به نام دوپینگ گره خورده و در برخی از مواقع آسیب‌هایی را متوجه این رشته کرده که جبران ناپذیر است. آسیب‌هایی که آخرین ضربه آن کاهش سهمیه المپیک ایران در بخش مردان و زنان هر کدام ۲ سهمیه بود. در حالی که هر کشور می‌تواند هشت سهمیه (چهار سهمیه مردان و چهار سهمیه در بخش زنان) برای حضور در المپیک داشته باشد این تعداد برای وزنه‌برداری ایران به عدد چهار رسیده و عملا ایران ۲ سهمیه در المپیک توکیو دارد.
زیرا وزنه‌برداری زنان هیچ شانسی برای کسب سهمیه المپیک ندارد و در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن با وایلد کارت شاید بتواند یک سهمیه بگیرد.
در حالی که زَهر تلخ محرومیت‌ها از آمپول دوپینگ مدت‌ها تن وزنه‌برداری ایران را رنجور کرد اما با توجه به مبارزه گسترده جهانی در وزنه‌برداری علیه دوپینگ، کشورها اقدامات جدی علیه این پدیده داشته باشند.
وزنه‌برداری زنان ایران کودکی نوپا است که برای رشد و بالندگی آن باید جوانب مختلف را مورد بررسی قرار داد و با تدبیر آن را از آسیب‌های محیطی مانند گسترش داروهای نیروزا دور نگاه داشت. اما در روزهایی که ویروس کرونا موجب خانه‌نشینی و گسترش خلاقیت‌های مختلف شده، صحبت برخی از ورزشکاران قدیمی این رشته برخی از حقایق را برملا می‌کند.
چنانچه «رسول تقیان» وزنه‌بردار ملی‌پوش اسبق تیم ملی وزنه‌برداری و دارنده مدال طلا و برنز پیکارهای قهرمانی آسیا که در صفحه شخصی خود در اینستاگرام به صورت زنده صحبت می‌کرد ادعایی را مطرح کرد. او اعلام کرد که یک مربی در استان اصفهان به دختران وزنه‌بردار «اکساندرولون» و «تریموبلان» برای تمرین وزنه‌برداری می‌دهد.
وی عنوان کرد: فردی چون من که ۲۵ سال در وزنه‌برداری سابقه دارم هنوز این داروها را ندیده‌ام. این داروها میان بدنسازان رایج است زیرا آزمایش دوپینگ ندارند. این مربی این داروها را به دختران ۱۶ ساله تزریق می‌کند و پدر و مادران این دختران به هیات استان اصفهان و به اسم «رسول تقیان» اعتماد می‌کنند و خود را در این زمینه مسوول می‌دانم.
وی ادامه داد: آن دختر نمی‌داند که عوارض آن چیست. یکی از عوارض این دارو رشد به یکباره عضلات و بدن ورزشکار است و پس از مدتی متوقف می‌شوند. چنین باشگاهی قلتگاه است و اگر درش را ببندند سودش برای جامعه بهتر است.
وی گفت که اسمی از سرمربی نمی‌آورم و سر صحبتم با کسانی است که وزنه‌برداری را ادامه می‌دهند. باید در این زمینه فرهنگ‌سازی کنیم تا آن وزنه‌بردار به حرف مربی برای تزریق چنین آمپول‌هایی گوش ندهد. نمی‌توانیم مربیان را حذف کنیم. والدین آن دختر اگر بدانند عوارض این داروها چیست آن مربی را با تبر نصف می‌کنند.
با شنیدن سخنان تقیان خبرنگار ایرنا در این زمینه به گفت و گو با «حمیدرضا فدوی» رییس هیات استان اصفهان پرداخت.
وی عنوان کرد: هر حرف و صحبتی که می‌کنیم باید مدرک و سندی داشته باشیم. تا وقتی مدرک محکمی ارایه نشود پیگیری هم صورت نمی‌گیرد. از تقیان خواستیم تا مدارک حرف‌هایی که می‌زند را بفرستد تا پیگیری کنیم. تقیان حتی در لایو ایسناتگرام اسم سرمربی را نبرده چگونه می‌توان به حرف‌های او اعتماد کرد.
البته اعلام برخی از مشکلات در فضای مجازی به تندبادی از خبر تبدیل می‌شود که به سرعت هر چه تمام‌تر در فضای ورزش کشور خواهد پیچید. اینگونه نیست که مانند یک خبر آن را تکذیب یا مدیر رسانه آن را حذف کند بلکه گفت وگو زنده آن هم در فضایی که متعلق به خاص و عام است موجب خواهد شد تا ذهن‌ها به سمت و سوی یافتن اصل ماجرا باشند. اینکه تقیان نامی از یک مربی به زبان نیاورده است دلیلی بر آن نیست حافظه مردم، داستان تزریق آمپول به دختران را فراموش کنند، بلکه تقیان امروز بیش از هر فردی به دنبال ارائه مدرک است مدرکی که اگر رو شود بسیاری از حقایق را در مورد فرد خاطی مشخص می‌کند.
البته تنها تقیان نیست که باید پیگیر ماجرای تزریق به دختران وزنه‌بردار اصفهانی باشد بلکه فدراسیون وزنه‌برداری با درس‌گیری از اتفاقات گذشته خود را موظف بداند که ماجرا را تا پایان آن پیگیری و نتیجه تحقیقات را در اختیار رسانه‌ها قرار دهد زیرا باید به جامعه زنان وزنه‌بردار کمک شود تا بدون حاشیه و در مسیر درست برای افتخارآفرینی گام بردارند.
چهره شدن و استفاده از توانایی ذاتی این روزها یکی از دغدغه دختران وزنه‌بردار به شمار می‌رود، آنان باور دارند زمانی که در این دیار بزرگانی مانند محمود نامجو، محمد نصیری، حسین رضازاده، بهداد سلیمی، سهراب مرادی و کیانوش رستمی به قله افتخار می‌رسند آنان نیز این توانایی را دارند که آغازگر راهی باشند که در ادامه در آن نسل‌های طلایی گام به میدان بگذارد.
البته ممکن است که تعلیم و آموزش غلط نه تنها برخی از این دختران را در مسیر قهرمانی قرار ندهد بلکه موجب شود تا زندگی قهرمانی آنان نیز در مسیر نابودی قرار گیرد. باید کودک نوپای وزنه‌بردرای زنان با تدبیر فدراسیون و هیات‌های استانی به بهترین شکل ممکن پرورش داده شود. این امر جز با آموزش‌های صحیح در جهت مقابله با دوپینگ ورزشکاران و محرومیت‌هایی که سالهاست گریبانگیر آنان می‌شود محقق نخواهد شد.
