راضیه جانباز می‌گوید که فکر و نگاه به ورزش بانوان به خصوص در همه رشته‌های تیمی ضعیف است.
ملی پوش هندبال بانوان در گفت و گو با ایسنا در مورد تیم ملی هندبال بانوان اظهار کرد: تیم ملی که پارسال در انتخابی المپیک شرکت نکرد. در این سال جام باشگاه‌های آسیا و جام ملت‌های آسیا را در پیش داریم. تا جایی که من خبر دارم قرار است یک تیم جوان را همراه چند بازیکن با تجربه‌تر راهی مسابقات آسیایی کنند. تیم ملی حدود یک سال یعنی بعد از قهرمانی آسیا ژاپن هیچ اردویی نداشته است. با توجه به این اوضاع هم مشخص نیست که چه تصمیمی بری اعزام تیم بانوان به مسابقات قهرمانی آسیا گرفته خواهد شد.
جانباز در مورد حضور تیم هندبال اشتادسازه مشهد در جام باشگاه‌های آسیا هم گفت: تیم اشتادسازه مدیریت قوی دارد و نگرش مدیران این باشگاه از مالک گرفته تا مدیر ورزشی این است کار را درست و قوی انجام دهند. قبل کرونا قرار این بود که یک تیم قوی را با گرفتن چند بازیکن خارجی راهی جام باشگاه‌های آسیا کنند. هدف از حضور در این مسابقات رفتن روی سکو بود و برای این منظور قرار بود چند بازیکن مطرح اروپایی یا آسیایی را جذب کنند. قرار بود قرعه کشی این مسابقات اردیبهشت ماه انجام شود اما اکنون با گسترش کرونا مشخص نیست که تکلیف جام باشگاه‌ها یا جام ملت‌های آسیا چه خواهد شد اما در صورت برگزاری، صد درصد تیم ما با بازیکنان قوی راهی این مسابقات خواهد شد.
عضو تیم هندبال بانوان اشتادسازه در مورد لیگ ۹۸ گفت: لیگ با هشت تیم آغاز شد. اشتادسازه بیشترین تعداد ملی‌پوش را داشت و توقعی جز قهرمانی از آن نمی‌رفت. اوایل لیگ تیم هماهنگ نبود اما رفته رفته درست شدیم و امتیازهایی که جلوی تاسیسات و شاملی از دست داده بودیم را جبران کردیم. در نهایت با یک باخت و یک تساوی با اختلاف زیاد امتیازی نسبت به تیم دوم قهرمان شدیم. شاکله اصلی تیم ما را بازیکنان ملی‌پوش تشکیل می‌داد و مربی تیم هم مربی تیم ملی بود. همچنین یک کمک مربی مرد داشتیم و توانستیم از نظر فنی بالاتر باشیم.
وی افزود: باید تیم‌هایی که در لیگ شرکت می‌کنند شرایط کافی داشته باشند. هندبال زیرساخت قوی ندارد. اشتادسازه قدرت مالی زیادی داشت. قراردادهایی که تا پارسال ۲۰ تا ۳۰ میلیون بود را تا سقف ۵۰ تومان افزایش داد. درست است که همین رقم هم مبلغ بالایی نیست اما به هر حال برای یک ورزشکار که نیازهای زیادی از لحاظ تغذیه، مکمل و … دارد بهتر از قبل است. بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای مثل خود من که مربی بدنساز هستم در کنار هندبال به کار دیگری هم مشغول هستند. قراردادها آنقدر پایین است که به جز هندبال باید به فکر شغل دوم هم باشند.
وی در خصوص تصادفی که حدود ۱۰ روز پیش داشت گفت: در حال بازگشت به تهران بودم که یک تصادف وحشتناک داشتیم. دست چپ من آسیب دید، دو انگشتم شکست و تاندون‌هایم آسیب جدی دیده بود اما به گفته پزشکم دو ماه دیگر می‌توانم هندبال بازی کنم. در این مدت هم باید کار درمانی انجام دهم. خدا را شکر آسیب جدی نبود که از تمریناتم بمانم، فقط مشکل دستم بود که آن هم رو به بهبود است.
وی در ادامه با اشاره به کم توجهی به ورزش‌های تیمی بانوان گفت: به صورت کلی نگاه و تفکر نسبت به ورزش بانوان ضعیف است چه در رشته‌هایی همانند کبدی و فوتسال که در آسیا جایگاه خوبی دارند چه در رشته‌های تیمی مثل هندبال، بسکتبال و فوتبال که رده‌های پایین‌تری در آسیا دارند. سایر کشورها که در حد ما یا پایین‌تر از ما هستند مثل هند و ازبکستان در سال در چندین تورنمنت و مسابقه شرکت می‌کنند اما ما همیشه از نظر مالی مشکل داشتیم. توصیه من به جوان‌ترها این است که به سمت ورزش‌های تیمی نروند. هر چقدر هم که مثل من و هم تیمی‌هایم عاشق رشته‌شان باشند باز در ادامه راه به مشکل می‌خورند. وقتی به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای تغذیه و تمرینات حرفه‌ای داری ولی نگاه‌ها به سمت ورزشت حرفه‌ای نباشد زحمت خود را هدر رفته می‌بینی. وضعیت ورزش بانوان در ایران بد است اما وضعیت ورزش گروهی بانوان وحشتناک است.
او در پایان گفت: هندبال زیر ساخت قوی ندارد. باید به رده‌های پایه به شکل ویژه نگاه شود. علم مربیان در رده‌های پای ضعیف است. باید فدراسیون از مدرس‌های قوی استفاده کند و تا مدرس قوی وارد این رشته نشود نمی‌توان این رشته را توسعه داد.
