به گزارش بی بی سی فارسی-ناهید شیرپیشه، مادر پویا بختیاری که در اعتراض‌های آبان‌ماه ایران به ضرب گلوله کشته شد، به بی‌بی‌سی فارسی گفت که از دست دادن پسرش آن قدر “تلخ، دردناک و باورنکردنی” است که تا آخر عمر با او خواهد ماند.
خانم شیرپیشه گفت که در برابر “این همه ظلم و فشار” سکوت نمی‌کند و تنها چیزی که می‌تواند به او تسکین دهد این است که “اعتراض‌ها ادامه پیدا کند و خاموش نشود تا خون پسرش به هدر نرود.”
پویا بختیاری، ۲۷ ساله روز شنبه ۲۵ آبان در جریان اعتراض‌ها در مهرشهر کرج با اصابت گلوله به سرش کشته شد.
خانم شیرپیشه که در آن روز همراه پسرش در تجمع اعتراضی شرکت کرده بوده، می‌گوید که بعد از شلیک گاز اشک‌آور برای متفرق کردن جمعیت از او جدا شد.
او می‌گوید که بعد از چند دقیقه “دیدم جمعیتی دارد می‌آید که پسر من را روی دست می‌برد و شعار می‌دهد ‘می‌کشم می‌کشم آنکه برادرم کشت ‘. ناگهان من صورت پویا رو دیدم. برای اطمینان همین طور که داشتم به سمت پایین خیابان می‌رفتم دوباره نگاه کردم و کفش‌های پویا رو هم دیدم. دیگر یقین حاصل کردم که پسری که تیر خورده و دارند می‌برند پسر من است.”
او می‌گوید که تنها ده دقیقه قبل از این اتفاق به دخترش گفته بود: “امشب قشنگ‌ترین شب زندگی من است چون احساس می‌کنم دارد اتفاقات خوبی می‌افتد.”
“پاسخ این جنایتشان را نخواهند داد”
خانم شیرپیشه “سکوت کردن” را خیانت به “مادری داغدیده و خون پویا” می‌داند و می‌پرسد: “چه کسی می‌تواند پاسخگوی نبودن پسر من باشد؟”
او به بی‌بی‌سی فارسی گفت “ما به دستگاه قضایی ایران اعتماد نداریم. نزدیک به یقین می‌دانیم که جواب ما را نخواهند داد، پاسخ این جنایتشان را نخواهند داد.”
با وجود این خانم شیرپیشه گفت که اسناد و مدارک را ارئه خواهند داد و شکایت خواهند کرد. او همچنین گفت که از مجامع بین‌المللی هم خواسته‌اند که درباره کشته شدن پسرش تحقیق کنند.
انتشار ویدیوبی از پویا بختیاری که خود او در روز شنبه ۲۵ آبان و پیش از کشته شدنش ضبط کرده بود، نام او را به عنوان یکی از نمادهای اعتراضات اخیر در رسانه‌های بین‌المللی و شبکه‌های اجتماعی مطرح کرد.
“دیگر اشکی ندارم که بریزم”
مادر او به بی‌بی‌سی فارسی گفت: “از لحاظ معیشتی خانوده ما هیچ مشکلی نداشت. پویا مجرد بود. مهندس برق بود. از کارگاهش درآمد خوبی داشت… اما از آنجا که دغدغه مردم و قشر کم‌درآمد را داشت دلش می‌خواست از حقوق آنها دفاع کند.”
“دلسوز وطنش بود، دلسوز مردم بود. عاشق تاریخ ایران بود. دغدغه‌اش ایران بود، کشورش بود جایی که به دنیا آمده، دغدغه‌اش مردمش بود که باید با این شرایط سخت زندگی کنند. متاسفانه هنوز عده‌ای در خواب غفلت به سر می‌برند و به خودشان نیامده‌اند که از زیر بار این ظلم بیرون بیایند. پویا شد صدای ۸۰ میلیون نفر مردم زجر کشیده و تحت فشار ایران. جانش رو گذاشت کف دستش.”
خانم شیرپیشه در وصف حالش می‌گوید: “چشم‌های من خشک شده خودم هم تعجب می‌کنم که این چه حالتی است که به من دست داده. نمی‌دانم… ولی نمی‌توانم اشک بریزم. دیگر شاید اشک ندارم که بریزم.”
مقام‌های ایران که با قطع اینترنت و محدود کردن رسانه‌های داخلی، سانسور شدیدی روی خبررسانی اعتراض‌ها اعمال کرده بودند، هیچ آماری از کشته‌شدگان اعتراض‌های آبان‌ماه نداده‌اند.
عفو بین‌الملل گزارش داده است که دست کم ۲۰۸ نفر در جریان ناآرامی‌هایی که با اعتراض به گران شدن بنزین در ایران آغاز و به شدت از سوی حکومت سرکوب شد، کشته شده‌اند.
