ارسال کننده: آقای محمود نعیمی 12آبان
طی چند سال اخیر و با اجرای برنامه‌هایی مانند قانون هدفمندی یارانه‌ها، وضعیت زنان کارگر نسبت به گذشته با وخامت بیشتری روبرو شده است. تورم افسار گسیخته سبب کاهش قدرت خرید و سقوط سطح زندگی میلیون‌ها کارگر و بویژه زنان کارگر گردیده. علاوه بر این‌ها زنان کارگر خصوصاً زنان شاغل در صنوف با رواج قراردادهای موقت و خروج کارگاه‌های کمتر از ۱۰ نفر از شمول قانون کار امنیت شغلی خود را از دست داده و شمار بزرگی از زنان کارگر با سوابق کاری مختلف به صف عظیم بیکاران رانده شده اند.
به جرات می توان تاکید داشت اجرای برنامه‌هایی که از سوی صندوق بین المللی پول و بانک جهانی به دولت‌های جمهوری اسلامی توصیه و دیکته شده، بیشترین آسیب‌ها و پیامدهای ناگوار همانند بیکاری، کاهش دستمزد، انواع تبعیض‌های جنسیتی و شغلی را به زنان کارگر و خانواده هایشان وارد ساخته است.
لایحه اصلاحیه قانون کار که به سود سرمایه‌داران و کارفرمایان تهیه شده، نمونه‌ای از پایمال شدن حقوق تمامی کارگران ایران بویژه زنان کارگر تلقی می شود. از این رو یکی از عرصه‌های جدی فعالیت سندیکاهای کارگری مستقل حمایت و طرح خواست‌های بدیهی زنان کارگر است. از جمله این خواست‌ها که فوریت و اولویت آن بر کسی پوشیده نیست، دریافت مزد مساوی در برابر کار مساوی با مردان است. زنان کارگر، فعالین سندیکایی و نیز نهادها و سازمان‌های ترقی خواه مدافع حقوق زنان و رفع تبعیض جنسیتی بر این موضوع اتفاق نظر دارند که در اغلب واحدهای تولیدی ـ صنعتی و خدماتی سراسر کشور خصوصاً صنوف مختلف، دستمزدی که زنان کارگر دریافت می کنند حتی کفاف زندگی چند روزه یک خانواده چهار نفره را نمی دهد. میزان دستمزد زنان نه بر پایه شایستگی‌های شغلی آنان، سوابق و تجربه‌هایشان، بلکه کاملاً تبعیض آمیز و برخلاف حتی قوانین موجود تعیین و پرداخت می گردد. گزارش‌های بسیاری حاکی از آنست که کارفرمایان با تحمیل قراردادهای موقت (این قراردادها در برخی مواقع فقط شامل چند روز می شود) مانع از برخورداری زنان کارگر از حقوقی مانند حق بیمه، حق اولاد، حق مسکن و بازنشستگی می شوند.
جنبش سندیکایی موجود زجمتکشان ایران وظیفه دارد مطالبه‌ها و خواست‌های زنان کارگر را طرح و برای تحقق آنها در چارچوب منافع صنفی ـ طبقاتی کارگران اقدام و مبارزه کند. ضرور است خواست‌هایی چون، “زنان کارگر، در برابر کار مساوی با مردان مزد مساوی دریافت کنند” و “محل شغلی زنان کارگر در دوران استراحت قبل و بعد از زایمان محفوظ بماند و کارفرما حق اخراج او را نداشته باشد” و نیز “حق انتخاب پوشش و آزادی آن برای زنان کارگر” طرح و بر محور آن فعالیت سندیکایی برنامه‌ریزی شده‌ای را به پیش برد.
زنان کارگر بخش جدایی ناپذیر طبقه کارگر ایران به شمار می‌آیند و در مبارزه برای احیای حقوق سندیکایی و حق برپایی سندیکا و تامین منافع کارگران نقش موثری بر عهده دارند.
