خبرگزاری هرانا – آزیتا رفیع زاده، شهروند بهایی روز جاری با پایان دوران محکومیت از بند زنان زندان اوین آزاد شد. وی در آبان ماه سال ۹۴ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و جهت تحمل دوران محکومیت ۴ ساله خود به این زندان منتقل شده بود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز چهارشنبه ۱۷ مهر ۹۸، آزیتا رفیع‌زاده، شهروند بهایی با پایان دوران محکومیت از زندان اوین آزاد شد.
خانم رفیع زاده از سال ۹۴ در زندان اوین محبوس بوده و همسرش پیمان کوشک باغی نیز از سال ۹۶ در زندان بسر می‌برد. این شهروندان پیش‌تر به اتهام “عضویت در تشکل غیر قانونی بهاییت و اقدام علیه امنیت کشور از طریق فعالیت در موسسه آموزشی بهاییان (BIHE)” به ترتیب به ۴ و ۵ سال حبس محکوم شده بودند.
از ابتدای ورود این زندانی عقیدتی به زندان، درخواست او این بود که “همسرش با اطلاع قبلی و پس از دریافت ابلاغیه اجرای حکمش به زندان بیاید چراکه آن‌ها فرزند ۶ ساله‌ای دارند که در غیاب مادرش، تنها با پدرش زندگی می‌کند و همین موضوع وابستگی او را به پدرش افزایش داده و دستگیری احتمالی بدون اطلاع قبلی به فرزندشان صدمه زیادی وارد خواهد کرد”.
علی‌رغم این درخواست وقتی آقای کوشکباغی برای ملاقات در تاریخ نهم اسفندماه سال ۹۶ به زندان اوین رفته بود، بدون اطلاع قبلی دستگیر و برای اجرای حکم به بند ۸ زندان اوین منتقل شد. از این رو فرزند این خانواده در غیاب والدین خود برای نگهداری به خانواده دیگری سپرده شده بود.
پیمان کوشک باغی همسر خانم رفیع‌زاده نیز دوران محکومیت ۵ ساله خود را در زندان رجایی شهر کرج سپری می‌کند.
لازم به ذکر است در اواخر خرداد سال ۱۳۹۰ و به دنبال برنامه هماهنگ دستگاه امنیتی برای تعطیلی موسسه علمی بهاییان در حمله به منازل مدیران و تعدادی از اساتید این موسسه، منزل خانم رفیع‌زاده نیز مورد تهاجم و تفتیش قرار گرفت و کتاب‌ها، یادداشت‌ها و وسایل الکترونیکی از جمله لپ‌تاپ و کامپیوتر شخصی‌اش ضبط شد.
خانم رفیع زاده در سال ۸۲ با آقای پیمان کوشک باغی از فارغ‌التحصیلان همان موسسه در رشته کامپیوتر ازدواج کرد. وی در سال ۱۳۸۵ تا ۸۷ در کشور هند موفق به ادامه تحصیلاتش تا مقطع کارشناسی ارشد شد و به ایران بازگشت. او در راستای کمک به موسسه علمی بهاییان که در آن تحصیل کرده و زندگی علمی خود را مدیون آن می‌دانست، مشغول تدریس دروس تحت تخصصش شد و چهار سال گذشته را از بابت همین موضوع مجبور به تحمل حبس در زندان اوین شد.
شهروندان بهایی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار نفر بهایی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهاییان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.
