به گزارش ایسنا-یک دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی مشهد گفت: علی‌رغم تمام تحولاتی که صورت گرفته، مشارکت سیاسی زنان در شهرها با موانع جدی روبه‌روست.
به گزارش ایسنا، فاطمه وثوقی، امروز در سلسله نشست‌های گفتمان توسعه شهری که در تالار شهر مشهد برگزار شد، عنوان کرد: مشارکت سیاسی زنان در شهرها با موانع جدی روبه‌روست. زنان در این حیطه حضور بسیار کم‌رنگی دارند، علی‌رغم تمام تحولاتی که شده‌است بسیار جای کار داریم و مسئولان تنها مشارکت زنان را پای صندوق‌های رأی می‌بینند.
وی افزود: جنسیت یک بحث مهم و محوری در بسیاری از علوم و مسائل در زمینه شهری، اقتصادی، سیاسی و مبارزات آزادی‌خواهانه دارد.
وثوقی با اشاره به اینکه «محور جنسیت بحث مهمی است و در همه موارد مبتلا به آن هستیم»، عنوان کرد: موضوع جنسیت در کنار همه این موارد، مباحث شهری را در خودش متبلور کرده و هرچقدر بحث‌های شهری‌مان افزایش پیدا می‌کند، مباحث جنسیتی هم در کنارش دگرگون می‌شود.
وثوقی تصریح کرد: زمانی‌که در یک جایگاه رسمی طرح مسئله می‌کنیم، در عموم مردم و مدیریت شهری برایشان مفهوم نیست. بحث زنان در شهر، فقط فضاسازی نیست و تنها به یک‌سری بحث‌های کف خیابان منتهی نمی‌شود. در این‌جا بحث عدالت مطرح است، عدالت جنسیتی، اجتماعی و زنان یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های اجتماعی ما هستند؛ بحث بزهکاری و بزه‌دیدگی زنان نیز در این مقوله جای می‌گیرد.
این دکترای جغرافیا با اشاره به اینکه «یکی از مهم‌ترین علت‌های حضور زنان در اجتماع، بحث کار و مسائل اقتصادی است»، اظهار کرد: چقدر شهر ما آمادگی حضور زنان را دارد؟ عده‌ای تصور دارند، زنان یک‌سری افراد ناتوان هستند و باید توانمندشان کنیم و وقتی در فضای شهری این موضوع مطرح می‌شود، چند نمایشگاه صنایع دستی برایشان تدارک می‌بینند و سرشان را گرم می‌کنند.
وی ادامه داد: ما ۴۰ میلیون زن در ایران داریم که از این تعداد، ۳۲ میلیون بالای ۱۰ سال هستند، در حالی‌که فقط ۴ و نیم میلیون فعال اقتصادی زن داریم. ۲۲ میلیون زن خانه‌دار داریم، اما وقتی آمار بیکاری می‌دهیم، این زنان خانه‌دار را در آمار نمی‌آوریم؛ در مجموع زنان ۶۵ درصد آمار بیکاری را تشکیل می‌دهند.
وثوقی تصریح کرد: باید از این نیروی عظیم و پتانسل عظیم اقتصادی در شهر و روستا استفاده کنیم. ما بیشترین تعداد شاغلین زنان را در آموزش‌وپروش داریم که بیشتر در سطوح ابتدایی هستند و هرچه به سطح بالاتر می‌آییم از این تعداد کاسته می‌شود. حضور زنان در محافل آکادمیک بسیار کم است.
این دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی با بیان اینکه «امروز دختران ما بیشترین انتخاب را در بحث آموزش دارند»، تاکید کرد: با این وجود دختران ما کم‌ترین انتخاب را در شغلشان دارند. در بسیاری از دانشگاه‌ها چند رشته شهری دارند؟ چقدر از این افراد، خانم‌های فارغ‌التحصیل در بحث‌های مدیریت شهری و غیره فعال هستند؟ همین آمار دانشجویان، خیل زنان خانه‌دار ما را تشکیل می‌دهند و زنان خانه‌دار صرفاً زنان بی‌سواد نیستند.
وی ادامه داد: یکی از موانعی که باعث می‌شود زنان، وارد مسائل اقتصادی نشوند، شبکه‌سازی ضعیف بین آنان است. وقتی بحث زنان و محیط‌زیست شهری را داریم، از تنوع زیستی تا غیره زنان چطور می‌توانند وارد این عرصه شوند؟
وثوقی مطرح کرد: یکی از بیشترین آسیب‌هایی که هنگام بحران مطرح می‌شود این است که زنان مسئولیت نگهداری کودکان و عمدتا بزرگسالان را دارند و بیش از اینکه حافظ جان خودشان باشند، حافط جان دیگران هستند.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: زنان را می‌توان با فناوری توانمند کرد، زمانی که از توانمندسازی زنان صحبت می‌کنیم، در بسیاری از موارد نگاه‌ها صرفا به سمت زنان سرپرست خانوار با مشاغل سطح پایین می‌رود با هدف اینکه از کمیته‌ها بیرون آیند و بخشی از هزینه‌هایشان کاهش یابد.
وی افزود: نباید به طرح مسئله جنسی در شهر تعصب نشان دهیم، نباید به سادگی از کنارش بگذریم. امروز زنان سهم خودشان را از شهر طلب می‌کنند؛ زنان می‌خواهند در سیاست‌گذاری‌ها، تولید، اداره شهر و… نقش پررنگ‌تری داشته باشند و همان طور دوشادوش مردان، دلشان نلرزد و امنیتشان بیشتر شود. زنان در شهر دغدغه آرامش دارند و در نهایت جامعه امروز ما بین نسل جوان آمادگی جهش دارد، صدها زن و دختر تحصیل‌کرده آماده ورود به مدیریت هستند.
وی عنوان کرد: جامعه مردان نیست که ابتدا باید زنان را به رسمیت بشناسد، بلکه خودمان هستیم که باید زنان را به رسمیت بشناسیم و آماده ورود به مدیریت شهر باشیم. امیدواریم این گفتگوها تبدیل به جریان‌سازی، نهادسازی و در نهایت تبدیل به فرهنگ شود.
وثوقی افزود: زمانی که به شهرهای کوچک‌تر می‌رویم، عمق فاجعه در حوزه زنان مشخص می‌شود. باید نگاه گسترده‌تری داشته باشیم.
