ورزش ایران
نزدیک به چهل سال از عمر انقلاب اسلامی در ایران میگذرد. انقلابی که سردمداران آن از همان روزهای نخست، اعلام کردند قصد دارند آنرا به همه جهان صادر کنند. جمهوری اسلامی ایران نه تنها مفاهیمی مانند “گروگان گیری”، “ترور”، “جنگ طلبی” و… را به دنیای بیرون صادر کرد، بلکه در درون نیز حقوق انسانی اولیه همه اقشار را مصادره کرد. در این میان ساختار ورزش ایران از این قاعده مستثنی نبوده و اتفاقا یکی از حوزه های زندگی اجتماعی بوده که زخمها و آسیبهای فراوانی از عملکرد دولت جمهوری اسلامی ایران دریافت کرده است.
سال ۱۹۸۳ پس از اینکه “بیژن سیف خانی” در مسابقات کشتی اوکراین بر حریف اسراییلی خود پیروز شد، علی اکبر ولایتی وزیر خارجه وقت، در نیمه های شب دستور بازگشت فوری کاروان کشتی ایران را صادر کرد.
پس از آن نیز برخی از مسوولین اعزامی توبیخ شدند. این مقدمه ای بود بر فشارهای روزافزون حکومت بر ورزشکارانی که با تحمل رنجهای فراوان، چشم به مسابقات بین المللی برای کسب قهرمانی داشته اند ولی در بزنگاه مواجهه با حریفان اسراییلی، با فشار مقامات امنیتی و با ترفندهایی همچون تمارض، باخت اجباری به حریف پیشین، دیر رفتن به محل مسابقه و… ناچار به کناره گیری از رویارویی با حریف اسراییلی شده و با چشمانی اشکبار به خانه بازگشته اند.
آنچه مانده، فقط تحقیر یک ملت در چشم جهانیان، محرومیتهای پی در پی برای ورزش ایران و بر باد رفتن عمر و آرزوهای جوانانی که قربانی اصول دولت جمهوری اسلامی ایران بوده اند. در مقابل “رضا صالحی امیری” رییس کمیته المپیک، این مساله را جزیی از ماهیت انقلاب اسلامی و سیاست تغییر ناپذیر میداند.
اکبر ولایتی نیز که سالهاست مشاور ارشد رهبر است میگوید: “افتخار میکنم که پایه گذار عدم مبارزه ورزشکاران ایرانی و اسراییلی هستم”.
در حوزه زنان، اوضاع به مراتب اسفناکتر است
در حالیکه حدود ۷۵ سال پیش در ورزشگاه امجدیه، مسابقات دوی زنان برگزار میشد یا در المپیک ۱۹۶۴ توکیو، زنان ایران پیشگام بودند،
روی کار آمدن دولت جمهوری اسلامی ایران که حجاب را به عنوان یکی از دستاوردهای خود به نیمی از جمعیت ایران تحمیل کرده، سقف خواسته های زنان را آنچنان کوتاه کرده که حتی ورود به ورزشگاهها هم برای آنان آرزویی دست نیافتنی می نماید.
حذف ها و محرومیتهای زنان ایران در عرصه های بین المللی که ناچار به حفظ حجاب اجباری مورد نظر دولت جمهوری اسلامی ایران بوده اند خود داستان دیگری است .
بویژه در سالهای اخیر، با چنبره سپاه و نهادهای امنیتی بر ساختار ورزش، عملا این این مجموعه تبدیل به محل امنی جهت شستشوی پولهای ناشی از رانت شده است. همگان به یاد دارند محبوبترین و قابل اعتمادترین برنامه ورزشی صدا و سیما، و مجری توانمند، مطلع و پاکش را، که چگونه اخیرا بدلیل پافشاری بر افشای فسادها برکنار شد.
سیستم سیاسی، مذهبی و امنیتی، در کنار فشارهای همیشگی خود بر باورمندان مذهبی، در حیطه ورزش هم اهرم های خود را به کار گرفته است. برای نمونه، در حالیکه در سالیان دور، دو مسیحی حتی کاپیتان تیم ملی فوتبال مردان بودند، فشارهای امنیتی و عدم حمایتهای تعمدی باعث شد تا –آرارات- یکی از قدیمیترین تیمهای فوتبال ایران که متعلق به مسیحیان بوده به نابودی کشیده شود. لیست نقض حق در ورزش، شامل موارد بسیار دیگری هم هست: حرام شمردن برخی رشته های ورزشی (مانند، شطرنج، شمشیربازیریال بوکس …)، محروم کردن ورزشکاران منتقد، ایجاد سازوکار عجیبی با نام “منشور اخلاقی” و دخالت در خصوصی ترین امور ورزشکاران و…
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران، با استناد به اعلامیه جهانی حقوق بشر بخصوص ماده ۱: همه آزاد و برابر بدنیا آمده اند ،ماده 2: عدم تبعیض، ماده ۱۲: عدم دخالت در احوال شخصی و ماده 22: حق امنیت اجتماعی خواستار اداء حقوق اساسی ورزشکاران و قطع نفوذ نهادهای مذهبی، سیاسی و امنیتی به ساختار ورزش ایران هستیم و جمهوری اسلامی ایران را موظف به اجرای کامل اعلامیه جهانی حقوق بشر و رسیدگی به امور ورزشکاران و اجرای عدالت به معنای واقعی می دانیم
1142
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی نورد راین وستفالن
