به گزارش بی بی فارسی: ورزش زنان در ایران پس از انقلاب سالهای دشواری را تجربه کرد. روی کار آمدن حکومتی که حجاب را به عنوان یکی از مشخصه‌های خود به نیمی از جمعیت ایران تحمیل کرده بود، باعث شد تا زنان ورزشکار ایرانی نه تنها از عرصه‌های قهرمانی حذف شوند بلکه تمامی امکانات ورزشی که تا پیش از آن زنان امکان استفاده از آن را داشتند، در اختیار مردان قرار بگیرد.
مخالفت با ورزش زنان به دلیل حجاب سبب شد تا حدود ده سال پس از انقلاب زنان ایرانی از امکان شرکت در مسابقات ورزشی محروم شوند. بسیاری از زنان علاقمند به ورزش نیز با امکانات محدود موجود تنها می‌توانستند در مسابقات داخلی ـ در صورت وجود ـ شرکت کنند.
اولین جرقه‌های حضور زنان ورزشکار در میدان‌های بین‌المللی با انتصاب فائزه هاشمی به عنوان رئیس فدراسیون اسلامی ورزش زنان زده شد. او در سال ۱۳۷۲ موفق شد تا اولین دوره بازی‌های بانوان کشورهای اسلامی را در تهران برگزار کند و پس از آن بود که حکومت با نمایش زنان ورزشکار در میدان‌های بین‌المللی با حجاب تأیید شده موافقت کرد.
فائزه هاشمی در این خصوص به فرهنگستان فوتبال گفته بود: “در آن دوران دختران ما نمی‌توانستند اعزام برون‌مرزی داشته باشند و فقط در مسابقات داخلی شرکت می‌کردند تا میرسیدند به تیم ملی و در هیچ مسابقهای نمی‌توانستند شرکت کنند، این باعث بی‌انگیزگی دختران ما شده بود و واضح است وقتی بیانگیزه میشوید دیگر نمیتوانید رشد کنید. در واقع وقتی دیدیم دختران ما برای خروج از کشور و حضور در مسابقات مختلف به خاطر مسأله حجاب مشکل دارند، گفتیم مسابقاتی برای کشورهای اسلامی ترتیب دهیم تا یک راه دیگر برای اثبات توانایی دخترانمان وجود داشته باشد و انگیزه‌هایشان برگردد”.
