خبرگزاری مهر رضا جعفري، رييس اورژانس اجتماعي سازمان بهزيستي كشور گفت: «20 درصد تماس‌ها با اورژانس اجتماعي مربوط به همسرآزاري و خشونت عليه زنان است و از مجموع مراجعات زنان خشونت ديده ۴۸ درصد خشونت‌ها در زنان ۳۰ تا ۳۹ سال رخ داده است. ۲.۳ درصد زنان خشونت ديده ۱۱ تا ۱۸ سال، ۲۶.۴ درصد ۱۹ تا ۲۹ سال، ۴۸ درصد ۳۰-۳۹ سال و ۲۲ درصد نيز بالاي ۴۰ سال سن داشتند. فقط ۱۴ درصد زنان مورد خشونت تحصيلات دانشگاهي داشتند و ۲۵درصد ديپلم و مابقي زير ديپلم بودند و همچنين ۱۰ درصد اين زنان شاغل و ۸۱ درصد آنها خانه‌دار بودند. بيش از ۷۱ درصد زناني كه مورد خشونت خانگي قرار گرفتند مدت زمان زندگي زناشويي آنها بيش از ۵ سال بوده و ۴۹درصد آنها آزار جسمي و فيزيكي، ۲۶ درصد عاطفي، رواني، كلامي (تحقير، توهين، تمسخر و تهديد به خشونت) و ۲۲.۲ درصد آزارهاي اجتماعي و اقتصادي ديده‌اند به طوري كه مانع از رشد فكري، اجتماعي و استقلال زنان شده و محدوديت روابط اجتماعي براي آنها ايجاد شده است (قطع ارتباط با دوستان و خانواده) و در نهايت دو درصد آزار جنسي ديده‌اند.»
جعفري با اشاره به اينكه ۱۵ خانه امن غير دولتي و مشاركتي و هفت مركز دولتي در كشور فعال است، گفت: «هزار و 550 زن خشونت ديده در اين مراكز نگهداري مي‌شوند و تمامي خدماتي كه به آنها ارايه مي‌شود كاملا رايگان است. مدت زمان نگهداري اين زنان در مراكز مداخله ۲۱ تا ۴۵ روز است كه در اين مدت فرد آسيب ديده از اقدامات حقوقي، درماني و بهداشتي برخوردار مي‌شود و تلاش براي بازگشت مجدد به خانواده و امكان زندگي در منزل براي فرد ايجاد مي‌شود و چنانچه فرد شرايط حضور در خانواده را نداشته باشد يا خانواده پذيراي وي نباشند، زن يا دختر آسيب‌ديده مي‌توانند در خانه‌هاي امن بهزيستي به مدت ۴ تا ۸ ماه نگهداري شوند.چنانچه زن آسيب ديده فرزند دختر يا پسري داشته باشد، پسران تا ۱۲ سالگي و دختران بدون شرط سني مي‌توانند به همراه مادر خود در مراكز امن نگهداري شوند و از خدمات روانشناسي، حقوقي، پزشكي، ارتباط با خانواده، حرفه‌آموزي و غيره برخوردار باشند و طي اين مدت تمامي مشكلات آنها پيگيري خواهد شد.»
جعفري با اشاره به اينكه يكي از عواملي كه زنان خشونت همسر خود را تحمل مي‌كنند فقدان منابع حمايتي است، گفت: «فقدان حمايت به خصوص حمايت مالي باعث مي‌شود كه زنان، خشونت را تحمل كرده و از خانه بيرون نيايند و هيچ شكايتي نداشته باشند. حتي ممكن است زني به خاطر بچه‌هاي خود خشونت را تحمل كند و در اين صورت مراكز اورژانس اين امكان را براي آنها فراهم كرده است.خشونت عليه زنان در همه اقشار تحصيل كرده و غيره وجود دارد و فقط شكل و نوع آن فرق مي‌كند. به طوري كه خانواده‌اي كه تمكن مالي خوبي دارد، خشونت رواني در آن وجود دارد و در خانواده‌هاي با ساختار سنتي كه حقوق زنان به رسميت شناخته نشده است، ممكن است گزارش خشونت و آسيب كمتر باشد اما در ميان زنان تحصيل‌كرده و داراي شغل اين گزارشات بيشتر باشد. در خانواده‌هاي تحصيل كرده، خشونت جسمي را كمتر شاهد هستيم و در برخي جوامع به زنان حق انتخاب همسر نمي‌دهند كه اين خود نوعي خشونت است. به دنبال بروز خشونت، عرصه براي دختران و زنان تنگ مي‌شود و در نهايت از خانه فرار مي‌كنند و بي‌خانمان مي‌شوند اما برخي از آنان به دليل نداشتن منابع مالي، خشونت را تحمل مي‌كنند و حالت درماندگي، افسردگي، خودكشي، اعتياد و غيره در آنها بروز مي‌كند و در خانواده‌هاي مورد خشونت، كودكاني كه مدام كتك خوردن مادر خود را نگاه مي‌كنند در دوران بزرگسالي دچار مشكل مي‌شوند و اين كودكان خود خشونت ديده‌اند و اين خشونت‌ها در حق خود آنها نيز اعمال مي‌شود.»
