به گزارش صدای آمریکا در پی ارائه گزارش سالانه حقوق بشر وزارت خارجه آمریکا و اشاره به وضعیت ناگوار زندانیان در زندان زنان قرچک (ندامتگاه شهر ری) یکی از زندانیان سابق در گفت‌وگو با صدای آمریکا توضیحات بیشتری درباره شرایط نامناسب این زندان ارائه داد.
این زندانی سابق زندان قرچک در گفت‌وگو با صدای آمریکا گفت: هیچ قانونی در زندان قرچک وجود ندارد و هیچ زندانی از حقوق اولیه خود به عنوان یک زندانی برخوردار نیست. ماموران زندان به خودشان اجازه می‌دهند که به زنان زندانی فحاشی کنند و یا آنها را مورد تحقیر قرار دهند.
به گفته این فرد مطلع، وضعیت بهداشت و رسیدگی پزشکی در این زندان خیلی ضعیف است و اگر به طور مثال فردی با مشکل دندان روبرو شود هیچ اقدامی به غیر از کشیدن دندان زندانی صورت نمی‌گیرد. اگر فردی نیازی به دارو داشته باشد یا از قبل دکتر خارج زندان دارویی برای زندانی بیمار تجویز کرده باشد، آن را به سختی در اختیار فرد زندانی قرار می‌دهند. همچنین بهداری زندان تنها یک دستگاه فشار خون دارد که همیشه فشار زندانیان را «۱۲ روی ۸» نشان می‌دهد.
این زندانی سابق به صدای آمریکا گفت: خانم مریم فرسیابی، از دراویش گنابادی زندانی یکی از افرادی بود که با وجود داشتن بیماری تومور مغزی، داروهای مورد نیاز او را در اختیارش قرار نمی‌دادند و اگر وضعیت جسمی این زندانی نامناسب می‌شد او را به بهداری می‌بردند و تنها یک فشار خون از او می‌گرفتند.
این زندانی سابق همچنین اضافه کرد که تنها معضل زنان زندانی وضعیت بهداشت و رسیدگی پزشکی نیست. در واقع این زندان از نظر تغذیه و آب آشامیدنی نیز مشکلات بسیاری دارد. هیچ یک از سالن‌های زندان قرچک آب آشامیدنی شیرین ندارد و زندانیان مجبور هستند آب آشامیدنی مورد نیاز خود را از فروشگاه زندان تهیه کنند. در نتیجه چون خیلی از زندانی‌ها توان مالی نداشتند، مجبور بودند کارهای سخت زندان را انجام دهند تا بتوانند برای خود آب اشامیدنی تهیه کنند.
از سوی دیگر وضعیت تغذیه و غذای زندان اصلا سالم نیست و حتی یک آشپزخانه و یا گرمخانه در بندهای این زندان وجود ندارد تا زندانیان بتوانند غذای مورد نیاز خود را تهیه کنند.
در بخشی از گزارش سالانه حقوق بشر وزارت خارجه آمریکا درباره ایران، اشاره‌ای به سرکوب زندانیان معترض در قرچک ورامین در بهمن ماه سال گذشته شده است. اعتراضاتی که ماموران برای سرکوب زندانیان معترض به سوی آنها گاز اشک‌آور شلیک کردند و سپس زندانیان معترض را مورد ضرب و جرح قرار دادند.
این زندانی سابق زندان قرچک درباره این اعتراضات توضیح داد: در واقع نبود بهداشت و رسیدگی نکردن به وضعیت سلامت یکی از زندانیان، اولین جرقه اعتراضات سال گذشته زندان قرچک بود و در ادامه گروهی از زنان، که مسئولان زندان به آنها وعده دروغین عفو و آزادی مشروط را در قبال انجام کارهای سخت و طاقت فرسای داخل زندان داده بودند شورش بزرگی را در این زندان آغاز کردند.
محمود صادقی نماینده تهران بهمن ماه سال گذشته تایید کرد که در زندان قرچک درگیری روی داده است. با این حال او مدعی شد زنان زندانی مواد مخدر زندان به گمان اینکه عفو شامل آنها نمی‌شود، دست به اعتراض زدند اما پس از اینکه به آنها اعلام شد عفو شامل آنها می‌شود آرام شده‌اند.
مقام‌های جمهوری اسلامی پیش از آغاز اعتراضات زندان قرچک اعلام کرده بودند به زندانیان عفو عمومی می‌دهند اما بعد مقام‌های قضایی گفتند این عفوها شامل زندانیان سیاسی و عقیدتی نمی‌شود.
این زندانی سابق در گفتگو با صدای آمریکا تاکید کرد: زندان قرچک بدترین جایی بود که در طول زندگی با چشمان خود دیده‌ام و به جرات می‌توانم بگویم که هیچی آدمی نیست که از زندان قرچک خارج شود و مانند گذشته خود زندگی کند.
زندان قرچک محل نگهداری زنان زندانی از جمله زنان درویش و برخی زندانیان سیاسی است. این زندان مجموعا دارای هفت بند است که به گفته این زندانی سابق، زندانیان بدون تفکیک جرم در این زندان نگهداری می‌شوند.
