هرانا
حسن صادقی و فاطمه مثنی زوج محبوس در زندان‌های رجایی شهر کرج و اوین تهران هستند که هر یک به ۱۵ سال حبس محکوم شده و درخواست اعاده دادرسی آنها نیز به تازگی در شعبه ۳۳ دیوان عالی کشور برای دومین بار رد شده است. آقای صادقی به دلیل تحمل شکنجه‌های اعمال شده در زمان بازداشت و شرایط بد زندان به بیماریهای بسیاری از جمله آب‌سیاه چشم، شکستگی هر دو پاشنه پا، عفونت دستگاه گوارشی و زخم شدید معده مبتلا شده است. علیرغم بیماریهای مورد اشاره دادستانی در روند درمان و اعزام این زندانی به مراکز درمانی کارشکنی می‌کند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، حسن صادقی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج است که از بهمن ماه ۹۴ تحمل حبس می‌کند.
آقای صادقی در زمان بازداشت توسط ماموران وزارت اطلاعات مورد شکنجه قرار گرفته است. این شکنجه‌ها عامل بروز بیماریهای متعددی از جمله گلوکوم یا آب‌سیاه چشم و فشار چشم شده است.
چشم راست وی پیشتر مورد عمل جراحی قرار گرفته است اما به دلیل از بین رفتن عصب چشم احتمال نابینایی برای این زندانی وجود دارد.
همچنین به دلیل ضربات وارد شده به وسیله کابل و شلاق بر کف پا در زمان شکنجه‌های متحمل شده دهه شصت، استخوان‌های هر دو پاشنه پای آقای صادقی در آن زمان شکسته است و هم اکنون محلهای مورد اشاره با درد زیادی همراه است. آقای صادقی جهت راه رفتن باید از کفش‌های طبی و ژله‌ای استفاده کند.
بیماری دیگری که این زندانی در دوران حبس به آن دچار شده، عفونت در انتهای معده و ابتدای روده کوچک و زخم شدید معده است.
اما با وجود این بیماری‌ها دادستانی هر بار از درمان و اعزام این زندانی به مراکز درمانی جلوگیری کرده و حتی از تهیه کفش‌های طبی با هزینه شخصی وی نیز جلوگیری می‌شود.
به گفته یک منبع مطلع، در ماه‌های اخیر آقای صادقی بارها با هزینه شخصی خود از چشم پزشکی نوبت گرفته اما دادستانی از صدور مجوز اعزام وی خودداری می‌کند.
حسن صادقی پیشتر در سال ۶۰ و در سن ۱۶ سالگی بازداشت و پس از ۶ سال از زندان آزاد شد، وی در حین بازداشت مورد اشاره مورد ضرب و شتم “ضربات کابل و شلاق” قرار گرفته، شدت ضربات به حدی بوده که قسمتی از سر دچار فرو رفتگی و بروز مشکلات جسمی شده است.
آقای صادقی مجددا به همراه همسرش فاطمه مثنی در بهمن ماه سال ۹۱ به دلیل برگزاری مراسم ترحیم برای پدر آقای صادقی که از مخالفان حکومت جمهوری اسلامی ایران بود، به صورت خانوادگی به همراه دو فرزند ۱۹ و ۱۰ ساله‌شان بازداشت و درب منزلشان نیز پلمب شد. دختر آنها پس از گذشت سه روز و پسرشان نیز پس از یک ماه و نیم بازداشت از زندان آزاد شدند.
آقای صادقی و خانم مثنی پس از گذشت یک سال بازداشت با قرار وثیقه تا زمان برگزاری دادگاه از زندان آزاد شدند و در نهایت شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ماشاالله احمدزاده برای هر یک از این زندانیان حکم ۱۵ سال حبس تعزیری و مصادره اموال شامل (شش دانگ مغازه و منزل) صادر کرد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر نیز عینا تایید شد.
فاطمه مثنی در تاریخ ۸ مهرماه ۱۳۹۴ در منزل بازداشت شد و همسرش حسن صادقی نیز در تاریخ ۱۸ بهمن‌ماه همان سال زمانی که برای ملاقات با همسر خود به سالن ملاقات زندان اوین رفته بود، بازداشت و جهت تحمل حبس به زندانی رجایی شهر کرج منتقل شد.
هرانا در گزارش پیشین خود در رابطه با محرومیت فاطمه مثنی از دسترسی به خدمات درمانی اشاره کرده بود “فاطمه مثنی سال ۹۵ از ناحیه پا در زندان دچار آسیب شد که با تاخیری دو و نیم ماهه به بیمارستان اعزام و پای وی گچ گرفته شد. وی که پس از بازگشت از بیمارستان از رسیدگی پزشکی کافی برخوردار نبود مدتی بعد افزایش درد در ناحیه پا را به مسئولان بند گزارش کرد که با بی توجهی مسئولان بند و بهداری زندان روبه‌رو شد، نهایتا پس از چند ماه تاخیر و تحمل درد، مرکز درمانی خارج از زندان پارگی مضمن تاندون و قصور مسئولین زندان در اعزام به موقع وی را مورد تایید قرار داد”.
خانم مثنی متولد ۱۵ خرداد ۱۳۴۶ است؛ وی نیز زمانی که تنها ۱۳ سال داشت، همراه با مادرش به مدت ۳ سال در زندان بودند. اتهام آنها محاربه و بغی از طریق هواداری از سازمان مجاهدین خلق اعدام شده بود. سه برادر فاطمه مثنی همراه با همسر یکی از برادرانش در سال‌های دهه شصت اعدام شده‌اند.
