ارسال کننده : manijeh a r
اشتراک جمعه, ۱۹ مهر, ۱۳۹۲
ژیلابنی یعقوب روزنامه نگاری که خود مدتی در حبس بود پس از مرخصی همسر روزنامه نگارش از زندان درصفحه شخصی خود در فیس بوک نوشت: پس از مرخصی همسرش از زندان بهمن به مرخصی آمد، این یعنی بعد از سه سال و اندی من و بهمن هم زمان در خانه هستیم.در این چند سال آنها ما را به صورت معکوس زندانی و آزاد کرده بودند، من در زندان بودم که به بهمن مرخصی دادند، بهمن را دوباره به زندان بازگرداندند که من آزاد شدم و حالا در این جند سال برای اولین بار این فرصت را به ما داده اند که چند روز در کنار هم باشیم…بهمن به مرخصی آمد، اما همچنان یادم هست که چند صد زندانی سیاسی همچنان از حق مرخصی و آزادی محروم هستند.
عبدالله مومنی در حالی که از درد شدید کلیه نمی تواند راه برود و برای تسکین دردش در بهداری اوین به او مرفین تزریق می کنند، از مرخصی درمانی و اعزام به بیمارستان محروم است.سیامک قادری همچنان بعد از سه سال یک روز هم به مرخصی نیامده. مجید توکلی چهار سال است که مادرش را ندیده، ضیا نبوی و رسول بداقی هم بدون یک روز مرخصی همچنان در زندان هستند.سعید متین پور و آرش سقر و علی زاهد سالهاست که پایشان را از زندان ییرون نگذاشته اند.کیوان صمیمی روزنامه نگار ۶۵ ساله، سه سال و نیم است که به مرخصی نیامده است.
عمر فقیه پور بیش از چهارده سال است که بدون یک روز مرخصی در زندان است، وقتی به زندان رفت دخترش سه ساله بود و حالا هفده ساله است و از چهارده سال پیش تاکنون حتی یک روز هم پدر را در خانه ندیده است..عثمان مصطفی پور ۲۳ سال می شود که در زندان ارومیه است.
محمد نظری بیست ساله بود که به زندان افتاد و الان چهل سال دارد و دریغ از یک روز مرخصی. او و رمضان سعیدی و بسیاری از زندانیان سیاسی کرد سالهاست که فراموش شده اند، همچنان که بسیاری از زندانیان عرب زبان و آذری و اهل سنت…
زندانیان بهایی که قصه پرغصه خود را دارند، فاران حسامی و کامران رحیمیان(زوج زندانی) وقتی فرزندشان دو ساله بود به زندان افتادند و الان آرتین چهارساله شان را مادریزرگ پیرش بزرگ می کند،آنها نیز بدون مرخصی در زندان اند. آقای خانجانی با ۸۴ سال سن در زندان است و در پنج سال و نیم گذشته هرگز به مرخصی نیامده است …مریم منفرد سه دختر دارد و هرچقدر اصرار کرد نتوانست حتی چند ساعت مرخصی بگیرد تا سارایش را که به کلاس اول دبستان می رفت، تا مدرسه همراهی کند. شبنم و فرزاد مدد زاده و کبری بنازاده نزدیک به پنج سال است که بدون یک روز مرخصی در زندان هستند. مهوش شهریاری و فریبا کمال آبادی نیز نزدیک شش سال است که در زندان هستند و هرگز از حق مرخصی استفاده نکرده اند.
فهرست کسانی که روزها و ماهها و سالها را بدون یک روز مرخصی در زندان دوره می کنند بسیار بلندتر از اینهاست…آنها حداقل چند صدنفر هستند… زندانیان سیاسی -عقیدتی با .هر نوع تفاوت در اندیشه و مرام باید از حداقل حقوق انسانی خود برخوردار باشند…به امید آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی و برداشته شدن حصرها و حبس ها
http://www.kaleme.com/1392/07/19/klm-161407/
