هرانا
آزیتا رفیع‌زاده، شهروند بهایی محبوس در زندان اوین با آغاز سال تحصیلی جدید و در واکنش به محرومیت پرتعداد دانشجویان بهایی از تحصیل در کنکور سراسری ۹۷ نامه‌ای سرگشاده نوشته و گفته است که “این روزها شنیدن خبرهای نقص پرونده در اعلام نتایج کنکور ۹۷ برای جوانان مشتاق به ادامه تحصیل، بار دیگر تلخی تبعیض و تعصب‌ورزی را به کامم نشاند و امید برطرف شدن این تعصبات و سوء تفاهمات را کمرنگ نمود”.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، طی هفته‌های گذشته و پس از اعلام نتایج کنکور سراسری ۹۷ بسیاری از دانشجویان بهایی قبل از ورود به دانشگاه به بهانه نقص پرونده از ادامه تحصیل محروم ماندند. هرانا در گزارش‌های مختلفی اسامی تعدادی از این دانشجویان و اسناد ممانعت از ادامه تحصیل آنان را منتشر کرده است.
گزینه نقص در پرونده یک ترفند متداول است که عمدتا از سال ۱۳۸۵ در این موارد برای محروم کردن شهروندان بهایی از ادامه تحصیل به کار گرفته شده است.
علیرغم نص صریح قانون، طبق مصوبه محرمانه شورای عالی انقلاب فرهنگی ایران، بهائیان علاوه بر محرومیت از اشتغال در اماکن دولتی، از تحصیلات دانشگاهی نیز محروم هستند.
هر ساله گزارشات زیادی از محروم شدن شهروندان بهایی از ادامه تحصیل در دانشگاه‌های ایران منتشر می‌شود. این موضوع حتی افرادی را که در آستانه فارغ‌التحصیلی هستند نیز در بر می‌گیرد.
گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در طی عمر حکومت ایران بارها به بهایی ستیزی و به خصوص محروم کردن دانشجویان بهایی از حق تحصیل اعتراض کرده‌اند و آن را مصداق بارزی از بی‌توجهی دولت ایران به معاهدات حقوق بشری دانسته‌اند.
آزیتا رفیع‌زاده، شهروند بهایی محبوس در زندان اوین در واکنش به این محرومیت‌ها نامه‌ای سرگشاده نوشته و گفته است: “این روزها شنیدن خبرهای نقص پرونده در اعلام نتایج کنکور ۹۷ برای جوانان مشتاق به ادامه تحصیل، بار دیگر تلخی تبعیض و تعصب‌ورزی را به کامم نشاند و امید برطرف شدن این تعصبات و سوء تفاهمات را کمرنگ نمود”.
متن کامل این نامه را به نقل از هرانا در ادامه بخوانید:
“سومین سالی است که در شروع سال تحصیلی و بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها در گوشه زندان هستم و از شور و هیجان حاصل از شروع ترم جدید تحصیلی محرومم؛ از دیدن دانشجویان پرانرژی و پرشور ترم یک و ملاقات مجدد دانشجویان مصمم ترم‌های بالاتر.
در طی این سال‌ها سعی کرده‌ام که حال و هوای خوشایند این روزها را حتی از راه دور هم که شده در دلم حفظ کنم و به یاد همه عزیزانی که در این روزها در حال تکاپو و خدمت هستند و همین‌طور برای موفقیت و پیشرفت آن‌ها و همه دانشجویان، صمیمانه و از ته قلبم دعا کنم؛ هر چند این روزها شنیدن خبرهای نقص پرونده در اعلام نتایج کنکور ۹۷ برای جوانان مشتاق به ادامه تحصیل، بار دیگر تلخی تبعیض و تعصب‌ورزی را به کامم نشاند و امید برطرف شدن این تعصبات و سوء تفاهمات را کمرنگ نمود، ولی از طرف دیگر نشان از وجود جوانان مشتاق و امیدواری داشت که با وجود سابقه این محرومیت، همچنان برای شرکت در کنکور و ورود به دانشگاه‌های کشورمان تلاش می‌کنند و برای کسب علم، این “اعظم منقبت عالم انسانی”، از هیچ تلاشی مایوس نمی‌شوند.
به خاطر وجود این جوانان امیدوار و مشتاق علم است که موسسه علمی آزاد (BIHE) توانسته است در طی این سال‌ها و با وجود این همه فشارها و اقدامات سیستماتیک برای انحلالش، با قوت تمام به کار خدمت رسانی به جوانان بهایی محروم از تحصیل ادامه دهد.
وقتی خبر مسرت بخش فارغ التحصیلی و کسب دکترای هلاکو رحمانیان عزیز را از دانشگاه سانتاکروز کالیفرنیا (شاید با تاخیر زیاد) دریافت کردم، قلبم مالامال از سرور و اطمینان شد. اطمینان از اینکه، با وجودی که از این گردونه خدمت کنار رفته‌ام و امکان همراهی و خدمت رسانی به جوانان عزیز میهنم را ندارم ولی در عوض هر سال جایگزین‌های بسیار برازنده‌تر و شایسته‌تری از این موسسه فارغ التحصیل می‌شوند که به علوم روز مجهزند و قلبشان برای خدمت به این موسسه و هموطنان جوانشان می‌تپد.
به امید روزی که پرده این تبعیضات و تعصبات کنار رفته و همه جوانان برومند این سرزمین صرفنظر از دین و اعتقاداتشان بتوانند دوشادوش یکدیگر برای خدمت به سایرین و آبادانی سرزمینمان تلاش و فعالیت نمایند.
آزیتا رفیع زاده
زندان اوین
مهر ۹۷”
در رابطه با نویسنده این نامه نیز گفتنی است، آزیتا رفیع زاده شهروند بهایی و همسر پیمان کوشک باغی است که هر دو محبوس در زندان اوین هستند. این دو زندانی عقیدتی پیش‌تر به اتهام “عضویت در تشکل غیر قانونی بهاییت و اقدام علیه امنیت کشور از طریق فعالیت در موسسه آموزشی (بی ای اچ ای)” به ترتیب به ۴ و ۵ سال حبس محکوم شده بودند.
آزیتا رفیع زاده در حال حاضر در بند زنان زندان اوین نگهداری می شود.
لازم به یادآوری است شهروندان بهایی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
گفتنی است بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار نفر بهایی وجود دارد اما قانون اساسی ایران تنها ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی‌گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهاییان را به رسمیت نمی‌شناسد، به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.
