خبرگزاری هرانا
شاهین (جعفر) اقدامی زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج در حمایت از زنان و جنبش نه به حجاب اجباری نامه‌ای سرگشاده نوشته و گفنه است “کمپین نه به حجاب اجباری که در ذیل جنبش رهایی بخش زنان از ستم و تبعیض قرار دارد، پویشی است قابل احترام و قابل تحسین که توانست بار دیگر ماهیت سرکوبگر استبداد مذهبی علیه زنان را در داخل و خارج ایران افشا کند”. وی همچنین از مجامع بین‌المللی حقوق بشر درخواست کرده تا علیه سرکوب و خشونت سازمان‌یافته و سیستماتیک زنان در ایران اقداماتی قاطع و فوری به عمل آورد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، جعفر (شاهین) اقدامی،زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج در حمایت از زنان و جنبش نه به حجاب اجباری نامه‌ای سرگشاده نوشته است.
شاهین اقدامی در این نامه پویش نه به حجاب اجباری را تحسین و از حق مشارکت زنان در سطوح کلان سیاستگذاری و مدیریتی کشور دفاع کرده است.
این زندانی سیاسی همچنین از مجامع بین‌المللی حقوق بشر به ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل و گزارشگر ویژه آن درخواست کرده تا علیه سرکوب و خشونت سازمان‌یافته و سیستماتیک زنان در ایران اقداماتی قاطع و فوری به عمل آورد.
لازم به یادآوری است، جعفر اقدامی آخرین بار در هشتم شهریور ماه ۱۳۸۷ و در حالی که تنها چهار ماه از آزادی‍اش می‌گذشت، پس از شرکت در مراسم سالگرد قربانیان دهه شصت در خاوران بازداشت و به زندان اوین منتقل شد، وی از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه به پنج سال زندان محکوم شد و این حکم پس از اعتراض دادستانی در مرحله‌ی تجدید نظر به ده سال افزایش یافت.
این زندانی سیاسی پس از حدود دو سال از بند ۳۵۰ اوین به زندان رجایی شهر کرج و همراه با سایر زندانیان سیاسی به سالن ۱۲ این زندان انتقال یافت.
جعفر اقدامی پیش از این نیز نیز در سال های ۱۳۷۸ و ۱۳۸۰ بازداشت و زندانی شده بود، در تیرماه ۱۳۷۸ و همزمان با اعتراضات کوی دانشگاه، وی از سوی نیروهای لباس شخصی دستگیر و به زیرزمین ساختمان ژاندارمری الغدیر (نام قدیم مرکز) منتقل شد و پس از یک ماه با تودیع کفالت آزاد شد.
وی در سال ۱۳۸۰ نیز به دلیل فعالیت‌هایش از سوی نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و به ۶ سال زندان محکوم شد و پس از پایان دوران حبس در اردیبهشت ماه ۱۳۸۷ آزاد شده بود.
چندی پیش نیز این زندانی با نگارش نامه‌ای در خصوص وقایع اخیر ایران واکنش نشان داده بود.
متن کامل نامه سرگشاده جعفر اقدامی که برای نشر در اختیار هرانا قرار گرفته است را در ادامه بخوانید:
در یک داستان تراژیک یونانی نقل شده است که “مردی به نام ویرجینیوس دختر خود کشت؛ برای اینکه او را از شر شهوت کلودیوس نجات دهد”.
این تراژدی وضعیتی خشن، ظالمانه و ضد انسانی را تعریف می‌کند که در آن بین مرد و زن ارتباط و مناسباتی از نوع خدایگان “بنده و ارباب” حاکم است. نگاهی که در آن زنان به شیء، کالا و جنس دوم تبدیل می‌شوند و مرد نیز به عنوان قیم زن نسبت به او از حق مالکیت برخوردار بوده و مالک جسم و جان زن می‌باشد.
جنبش زنان در ایران به عنوان جنبش پیش‌رو و آوانگارد در خاورمیانه از دوران مشروطه به این سو در کارزاری سترگ و خستگی‌ناپذیر برای رهایی از انقیاد ایدئولوژی مردسالارانه و نگرش‌های واپس‌گرایانه سنتی و مذهبی که موجب تبعیض جنسیتی، نابرابری و خشونت و ستم علیه زنان بوده است، موفق شد سلطه و استیلای نظام مردسالار را با چالش‌های جدی مواجه ساخته و از آن مشروعیت زدایی نماید. به باور من، برابری زنان و مردان پایه و اساس هرگونه تغییر و تحول بنیادین جهت نیل به صلح، آزادی و دموکراسی در جوامع انسانی است. مطالبات به حق و تاریخی زنان به مثابه واقعیتی انکارناپذیر و غیر قابل کتمان با شیوه‌ها و روش‌های اجبارآمیز، قهری و زورمدارانه از بین نخواهد رفت. حق تعیین سرنوشت، حق مشارکت زنان در سطوح کلان سیاستگذاری و مدیریتی کشور اعم از سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی از جمله مطالبات جدی است که اگر بدان توجه نشود جامعه ما را همچنان در دور باطل و نافرجام باقی نگاه خواهد داشت. جفرسون یکی از بنیادگذاران آمریکا می‌گوید “مشارکت مردم در امور همگانی تضمین جمهوری است و از فساد و استبداد جلوگیری می‌کند. مردم باید سهمی از قدرت داشته باشند و خطرناک است اگر فضایی بزرگ‌تر از صندوق رای برای عرضه اندام نداشت باشند”.
بر این اساس و برای دستیابی به شرایطی متعادل، انسانی آزاد و برابر می‌بایست سهم عادلانه زنان از قدرت در راس نظام سیاسی کشور به آنان واگذار گردد.
کمپین نه به حجاب اجباری که در ذیل جنبش رهایی‌بخش زنان از ستم و تبعیض قرار دارد، پویشی است قابل احترام و قابل تحسین که توانست بار دیگر ماهیت سرکوبگر استبداد مذهبی علیه زنان را در داخل و خارج ایران افشا کند.
بانوان و دختران در اقدامی شجاعانه و جسورانه و به سان طاهره قره‌العین جهل و نادانی و طاعات و خرافات مذهبی را نگون‌سار ساختند. نفرت بر آنکه زن را منشا آلودگی و گناه می‌داند. این پیکاری به حق علیه خشونت و اجبار است. اجباری که در اوایل انقلاب به ضرب و زور پونز ، توسری، اسیدپاشی، بازداشت و زندان، برچسب‌های جنسی و در نهایت محرومیت‌های تحصیلی، شغلی و اجتماعی صورت گرفت و اندکی بعد جنبه قانونی پیدا کرد. این اجبار وحشتناک و غیر انسانی را می‌توان در زمره خشونت‌های پنهان و نمادین دسته‌بندی کرد. خشونتی که در هیچ کجای جهان نظیر آن را نمی‌توان یافت.
“ما را به رندی افسانه کردند پیران جاهل شیخان گمراه”
اینجانب با تقدیم شادباش‌های نوروزی به زنان و دختران بی‌باک پویش نه به حجاب اجباری و ادای احترام به آنان ضمن حمایت از این پویش از مجامع بین‌المللی حقوق بشر به ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل و گزارشگر ویژه آن درخواست می‌کنم علیه سرکوب و خشونت سازمان‌یافته و سیستماتیک زنان در ایران اقداماتی قاطع و فوری به عمل آورد.
شاهین (جعفر) اقدامی
زندان رجایی شهر کرج
فروردین ۱۳۹۷
