ارسال کننده : احمد فخرالدین
دوشنبه، ۰۸ مهر ۱۳۹۲
رئیس مرکز امور زنان و خانواده:
نتیجه این موضوع این است که حرمت‌های ناشی از خویشاوندی نیز در این میان وجود ندارد و ناچار از یکسو پدرخوانده و مادرخوانده با فرزندانی که برگزیده‌اند محرم نمی‌شوند و از دیگر سو نتیجه این عدم محرمیت این است که ازدواج آنها با هم در صورتی که مانع دیگری وجود نداشته باشد خالی از اشکال است.
رئیس مرکز امور زنان و خانواده در خصوص ماده ۲۷ لایحه حمایت از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست که در رابطه با ازدواج با فرزند خوانده گفت: تبصره ماده ۲۷ به این صورت اصلاح شده است که ازدواج چه در زمان حضانت و چه بعد از آن بین سرپرست و فرزندخوانده ممنوع است؛ مگر آنکه دادگاه صالح پس از اخذ نظر مشورتی سازمان، این امر را به مصلحت فرزندخوانده تشخیص دهد.
به گزارش مهرخانه، مریم مجتهدزاده ادامه داد: در شرع اسلام فرزندخواندگی چیزی شبیه رابطه ابوت و بنوت نیست. یعنی بین فرزندخوانده و پدرخوانده و مادرخوانده رابطه حقوقی خاصی که این فرزندان با پدران و مادران واقعی آنها وجود دارد، برقرار نمی‌شود. نتیجه این موضوع این است که حرمت‌های ناشی از خویشاوندی نیز در این میان وجود ندارد و ناچار از یکسو پدرخوانده و مادرخوانده با فرزندانی که برگزیده‌اند محرم نمی‌شوند و از دیگر سو نتیجه این عدم محرمیت این است که ازدواج آنها با هم در صورتی که مانع دیگری وجود نداشته باشد خالی از اشکال است.
رئیس مرکز امور زنان اظهار داشت: هر چند از نگاه حقوقی و شرعی این امر بلااشکال است، اما با توجه به فلسفه فرزندخواندگی وقتی ماهیت قانونی رابطه سرپرستی عاری از شائبه ارتباط جنسی است و هدفش قداست دادن به رابطه مادر و پدرو فرزندی است، این تبصره از نظر اخلاقی صحیح نبوده و برای فرزند خوانده‌ای که سال‌ها سرپرست خود را پدر و مادر واقعی تلقی می‌کند موجب بروز مشکلات روحی و روانی می‌گردد و ممکن است موجب سوء استفاده نیز شود.
وی تصریح کرد: ضمن آنکه با عنایت به اوضاع و احوال اجتماعی و اخلاقی حاکم بر موضوع فرزندخوانده در سطح جهانی، این تصریح قطعاً باعث اشکال خواهد شد و بر نهاد فرزندخواندگی لطمه خواهد زد. همچنین خانواده‌ها نیز با وحشت از آینده کودکی که به فرزندخواندگی می‌گیرند، رغبت کمتری برای پذیرش سرپرستی چنین کودکانی خواهند داشت.
مجتهدزاده خاطرنشان کرد: لذا صرف‌نظر از مبانی شرعی در وضع یک قاعده، بایستی به عرف و بستر و اوضاع و احوال جامعه نیز توجه گردد. این تبصره با روح قوانین مربوط به فرزندخواندگی که بخشیدن عطوفت پدری و مادری به طفل یا کودکی بی‌سرپرست است به شدت در تعارض است؛ زیرا چگونه ممکن است در یک قانون فردی بتواند در مقطعی نقش والد و در مقطعی دیگر نقش همسری را نسبت به یک کودک ایفا کند؟ اگر قانونگذاران محترم به مصلحت کودک می‌اندیشند باید در خصوص این مواد تجدیدنظر کنند تا هرگونه نگاه غیرعاطفی از بنیان مقدس خانواده دور شود.
http://www.iranzanan.com/women_studies/cat_45/004786.php
