پارس
خلاصه اینکه فکر کنیم و پیشنهاد دهیم. مطالبه را در نقطه واقعی اش قرار دهیم. کسی در نظام خصومت و پدرکشتگی با بانوان علاقه مند به مسابقات ندارد.
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- محسن مهدیان- عکس خانمی در اهواز منتشر شده که با لباس و ظاهر مردانه به ورزشگاه رفته است. طبیعی است که عده ای هم منتظر چنین اخباری اند تا آه و فغان کنند که “ای وای مظلومیت زنان چنان است و چنین”.
اما تردید ندارم بسیاری از منتقدین ابعاد موضوع را درست نمی دانند. یک سوال ساده وجود دارد؛ واقعن چرا نظام مخالف است؟
برخی با آمدن اسم دین و اخلاق کهیر می زنند. این دسته مخاطب ما نیستند.
برخی هم تصور می کند نظام با زنان پدرکشتگی دارد. خب اینها هم مخاطب ما نیستند. خورشید را منکرند.
اما برخی مدافعان ورود زنان به ورزشگاه، واقعن دلسوزند و متدین؛ اما ظاهرا ابعاد ماجرا را نمی دانند. سوال خیلی ساده این است که با خلاف شرع ماجرا چه می کنند؟
ورود زنان به ورزشگاه دو منع دارد. یکی اش ظاهرا قابل حل است و دیگری مختصری پیچیده تر.
منع اول اختلاط زن و مرد آنهم در شرایط هیجان ورزشگاه است که معمولا توان کنترل احساسات وجود ندارد. اما این منع می تواند با تدابیری رفع شود. مثلا مسیر ورود و خروج و جایگاه نشستن و غیره را متفاوت ببینند.
اما منع دوم مهمترست. دیدن بدن برهنه مردان ورزشکار برای زنان، بنا به نظر اکثر مراجع خلاف شرع است.
ممکن است سوال شود پس تلویزیون چطور نمایش می دهد؟ اشکال در تماشای مستقیم است.
ممکن است گفته شود از کجا می دانیم به قصد ریبه و لذت است؟ پاسخ اینست که اساسا شرط ریبه وارد نیست. اصل دیدن اشکال دارد.
ممکن است سوال شود پس این همه مرد با آستین کوتاه در خیابان چه می کنند؟ پاسخ اینست که این حکم برای دیدن خانم هاست نه پوشش آقایان. ضمن اینکه زن می تواند برهنگی مرد را در خیابان نبیند اما برای ورزشگاه قاعدتا فرق می کند، می رود برای تماشا.
ممکن است گفته شود خب اگر کسی مقید نبود چه؟ چرا باید محدود شود؟ پاسخ اینست که حکومت وظیفه دارد مانع شکل گیری بستر گناه در جامعه شود. گناه اثر وضعی دارد. دامن همه را می گیرد.
ممکن است گفته شود که همه مراجع چنین حکمی ندارند. برخی هم احتیاط واجب دانستند که می شود به مرجع دیگر رجوع کرد. پاسخ اینست که در موارد اختلافی مراجع، نظر ولی فقیه ارجح است. نظر رهبری نیز دراین باره مثل نظر اکثر مراجع است.
اما این یعنی بن بست؟ خیر.
باید با علم به ابعاد این ماجرا درست مطالبه کرد. با این علم، جنس مطالبه مان تغییر می کند و بیشتر احتیاط داریم.
اما اصل مطالبه وارد است. شاید این مانع نیز قابل حل باشد.
مثل اینکه ورزشکاران باپوششی شبیه مسابقات زمستانی حاضر شوند. احتمالا تمایل داشته باشند برای آمدن خانم ها به ورزشگاه همکاری کنند!
از همه مهمتر اینکه اهل فن، موضوع را با همه ابعادش برای مراجع باز کنند؛ مثل این فرض که فاصله بانوان از ورزشکاران زیاد است و شاید در تغییر شرایط و اصل حکم موثر باشد.
البته می توان از حیث ضرورت های اجتماعی و مصالح و اولویت های مهمتری نیز به موضوع توجه کرد که جای طرحش اینجا نیست.
خلاصه اینکه فکر کنیم و پیشنهاد دهیم. مطالبه را در نقطه واقعی اش قرار دهیم. کسی در نظام خصومت و پدرکشتگی با بانوان علاقه مند به مسابقات ندارد.
ای کاش برای مسوولین ما هم مطالبه مردم مهم باشد. حداقل بدان فکر کنند؛ فارغ از جنجال ها و ژست های سیاسی شب انتخاباتی.
فایده این رفت و برگشت بین منتقدین و مسئولین و علمای معزز چیست؟ ممکن است در نهایت به این جمع بندی برسیم که اشکال شرعی اش قابل رفع نیست. اما این اعتنا به مردم، تقویت اعتماد اجتماعی است که از نان شب واجب ترست.
