هدف این پژوهش سنجش امنیت فضایی پله ای عابرپیاده شهر رشت با استفاده از شاخص های کالبدی(مکانی)، کارکردی(عملکردی) و محیطی- رفتاری(ذهنی) از دیدگاه زنان استفاده کننده از این فضاها است.
چکیده مقاله:
نیمی از استفاده کنندگان فضاهای شهری زنان هستند و مسئله احساس امنیت در فضاهای شهری از عوامل تأثیرگذار بر استفاده زنان از این فضاها است. از فضاهای شهری، که کمتر مورد توجه قرار گرفته است و امنیت آن برای زنان از اهمیت قابل توجهی برخوردار است، پل های عابر پیاده است. از این رو، هدف این پژوهش سنجش امنیت فضایی پله ای عابرپیاده شهر رشت با استفاده از شاخص های کالبدی(مکانی)، کارکردی(عملکردی) و محیطی- رفتاری(ذهنی) از دیدگاه زنان استفاده کننده از این فضاها است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و جمع آوری اطلاعات به شیوه پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه بوده است. جامعه آماری شامل زنان بالای 18سال شهر رشت، که از پله ای عابرپیاده استفاده کرده اند، بوده است که به صورت تصادفی برای هر پل عابر پیاده 30 نفر و در مجموع 270 نفر انتخاب شده اند. نتایج پژوهش نشان داده است که احساس ناامنی درکشده توسط زنان از پله ای عابرپیاده شهر رشت در هر 3 شاخص بیشتر از حد متوسط است و بیشترین احساس ناامنی درکشده توسط زنان در شاخص کالبدی بوده و شاخص کارکردی کمترین نقش را در احساس ناامنی زنان داشته است. همچنین، پل عابرپیاده جانبازان به سمت میدان امام حسین(ع) دارای کمترین میانگین از لحاظ احساس ناامنی درک شده توسط زنان بوده و پل های عابرپیاده واقع در بلوار شهید بهشتی و سپس بلوار خرمشهر بیشترین ناامنی را در بین پل های عابر پیاده داشته اند. مهمترین عوامل مؤثر بر احساس ناامنی و ترس زنان از حضور در پل های عابرپیاده شهر رشت تاریکی پل ها در شب و نصب نبودن روشنایی کافی در پل عابرپیاده به ویژه در ساعت های 24-19 بوده است. نتایج این پژوهش ضرورت توجه به برنامه ریزی و طراحی صحیح پل های عابرپیاده و توجه به زنان به عنوان یکی از استفاده کنندگان مهم این پل ها را بیش از پیش آشکار ساخته است.
نویسندگان: مریم جعفری‌مهرآبادی ,مریم سجودی
