از دیوار در دانشگاه‌ها تا منع ورود زنان به ورزشگاه‌ها

به گزارش ایسنا، سهیلا جلودارزاده، نماینده تهران در مجلس دهم شورای اسلامی در یادداشتی برای روزنامه «آرمان امروز» نوشت: «بحث درباره حضور بانوان در ورزشگاه‌ها به معضلی قدیمی در کشور ما تبدیل شده است. به‌ نظر نمی‌رسد این حضور از منظر دینی مشکل داشته باشد و همان‌گونه که بانوان از طریق تلویزیون به مشاهده بازی‌ها می‌پردازند، طبعا در استادیوم نیز می‌توانند مسابقات را ببینند. برخی دلیل ممانعت را فحاشی‌های بعضی از تماشاگران مرد می‌دانند که در شأن بانوان نیست اما چنین افرادی در همه جا امکان حضور دارند و نمی‌توان به‌این بهانه بانوان بی‌گناه را از چنین فرصتی محروم کرد. اتفاقا در موارد متعدد حضور بانوان، خود عاملی بازدارنده در جهت بهبود فضای فرهنگی اماکن عمومی بوده است. هر ورزشگاه چند ورودی دارد، سالن‌ها قابل جداسازی است و… زنان ما باید بتوانند به‌ صورت شخصی یا خانوادگی در ورزشگاه حضور داشته باشند.

متاسفانه در شرایطی که کشور با مشکلات عدیده‌ای رو به‌ روست، برای یک حق کوچک شهروندی باید تا این اندازه چالش داشته باشیم. همان‌ گونه که آقای علی مطهری دیروز اعلام کرد، دولت می‌تواند در این مورد لایحه‌ای ارائه دهد که ‌این دغدغه کهنه با بررسی در مجلس حل شود. پیش‌بینی می‌شود در مجلس نیز مخالفت چندانی با آن صورت نخواهد گرفت و فراکسیون زنان هم به‌ طور جدی پیگیر آن خواهد بود. هر چند از ابتدا نیز نباید چنین مشکلاتی ایجاد می‌شد؛ چرا که ما برای حضور بانوان کنار آقایان در خیابان و فروشگاه و… لایحه‌ای تصویب نکردیم. ورزشگاه نیز یکی از اماکن عمومی است که بانوان باید بتوانند مانند آقایان از آن استفاده کنند. دولت می‌تواند شرایط مورد نیاز را ایجاد کرده و وزارت ورزش زیرساخت‌هایی را که به‌ سادگی قابل تامین است فراهم کند. این ایجاد محدودیت به‌ هیچ‌وجه دینی نبوده و بر هیچ‌ منطقی استوار نیست. نباید در شرایط حساس امروز کشور را با ایجاد چنین محدودیت‌هایی مخدوش کنیم و به جای تلاش برای رسیدن به توسعه واقعی برای چنین مسائلی هزینه بدهیم.

تفکری که امروز موافق ممانعت از حضور بانوان در ورزشگاه‌هاست، در امتداد همان تفکری قرار می‌گیرد که روزی در دانشگاه‌ها بین دانشجویان زن و مرد دیوار کشید و زمانی که امام خمینی(ره) از این موضوع با خبر شد، شبانه دستور تخریب آن را داد. امام می‌دانست اگر این تفکر اجازه اعمال قدرت داشته باشد، مردم باید با تندروی‌هایشان درگیر باشند. در گذشته در شهر و روستا مسابقات چوگان و کشتی و ورزش‌های مختلف با حضور بانوان برگزار می‌شده و مردم غیور ما هیچ‌گاه آن را در مخالفت با اعتقادات خود نمی‌دیدند. بانوان ما امروز در ورزش‌های مختلف به‌ عنوان ورزشکار نیز موفقیت‌های بی‌نظیری کسب کرده‌اند که برای بسیاری قابل تصور نبود. حال چرا باید از حضور آنان به‌ عنوان تماشاگر مسابقات جلوگیری کرد؟ حضور در ورزشگاه‌ها می‌تواند تبدیل به تفریحی خانوادگی شود که کانون خانواده‌ها را گرم کند. تماشای ورزش به‌ خودی خود می‌تواند موجب تحرک در بانوان شده و سلامت جسمی جامعه را هم افزایش دهد.»